bo mogę dodać raz na tydzień, raz na miesiąc, raz na dwa miesiące. Sama nie wiem jak to będzie. Nie martwcie się. Nie długo wakacje i będę miała więcej czasu
. Nawet jak gdzieś wyjadę, będę pisała notki na kartkach. Martwi mnie tylko jedna rzecz, mało osób odwiedza moje pam. No nic. Pozdro dla wszystkich komentujących! :*~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Dzisiaj zajęcia miałam dopiero na 10.30, więc wstałam dopiero po 9. Tak szczerze mówiąc nie chciałam jeść śniadania i dlatego ubrałam się i od razu popędziłam na błonia. Oparłam się o wielkie, stare drzewo, które dawało najwięcej cienia w upalne dni. Niestety teraz jest jesień i pogoda nie sprzyja mi za dobrze
. Na szczęście mam się czym zająć, bo wzięłam książkę od Transmutacji. Czytałam sobie spokojnie przez jakieś dziesięć minut i ktoś nagle wyrwał mnie z bardzo nudnej książki. W moją stronę zmierzał John
. Czy ta parszywa gnida musi za mną wszędzie łazić? Cieszyłabym się, gdyby to był jakiś przystojniak, ale mnie się trafił kujon, który zadziera nosa. Ehhh.... życie jest do dupy... a marzy mi się piękny książę . Oczywiście ja musze mieć takie szczęście do chłopców, no normalnie pozazdrościć mi tylko można (ironia). Dobra! Dosyć gadania o chłopcach ze mną związanych . No na brodę Merlina! Ucichłabym, ale ten parszywiec ubrał dzisiaj różowe skarpetki i fioletową bluzę w kolorowe piłki. Jak można o nim nie gadać? W pewnej chwili nie wytrzymałam i zaczęłam sie śmiać. Szantażysta podszedł do mnie bliżej.
- Nie jest ci zimno? Może cię ogrzać? Słyszałem, że ma padać. - Spojrzałam na niego z politowaniem. Chłopak najwidoczniej nie zrozumiał mojej miny i uśmiechnął się od ucha do ucha.
- Ogrzej swój łeb, bo mózg ci chyba zamarzł i nie myślisz!
- Chciałem ci zaproponować naukę, dzisiaj w bibliotece o 18. Pasuje ci moja piękna?
- Tak, ale bez przeginania. - Wstałam i otrząsnęłam się z trawy. - A teraz żegnaj.
Myślałam, że sie go pozbyłam, ale on pobiegł za mną.
- Mamy razem lekcje, więc pójdziemy razem.
Zacisnęłam zęby i jakoś wytrzymałam z nim przez całą drogę na pierwszą lekcje. Najpierw Runy, a więc nic ciekawego. Dobrze, że siedzę z Justinem, z nim to można się nie źle uśmiać. No, ale na lekcji nie będę przeszkadzać nauczycielowi
. Wielka Sala, 16.23
Razem z przyjaciółmi wybrałam się do WS na obiad. Jestem głupia i głodna
. Kto normalny nie je śniadania? Potem przez wszystkie lekcje burczało mi w brzuchu. Oczywiście Ślizgoni musieli usłyszeć moja orkiestrę i zaczęli się ze mnie nabijać. Do jutrzejszej nocy można wrzucać pergaminy, z imieniem i nazwiskiem do Czary Ognia. Dzisiaj wszyscy idziemy oglądać kto sie na to pisze. Napewno Wiktor Krum, ścigający z Bułgarii. Jest przystojny i męski
. Wszystkie dziewczyny się w nim kochają, a na jego widok zaczynają piszczeć. Ja na szczęście nie jestem taka głupia i nie robię z siebie idiotki przed nim . Ciekawa jestem kto będzie reprezentantem Hogwartu. Z Durmstrangu głosuje na Eryca, chociaż Krum też ma szanse, a z tamtych panienek żadna . Czara Ognia 18.15
Rozsiadłam sie wygodnie na długiej ławce, na której siedziała również Hermiona Granger z książką. Ludzie podchodzili do Czary i wrzucali małe karteczki do niej. W pewnej chwili do sali wbiegł Cedric i jego koledzy. Brat podszedł i wrzucił swoje zgłoszenie... Zdziwiona nie mogłam sie otrząsnąć! Pobiegłam do niego.
- Człowieku! Ty wiesz na co się piszesz? To niebezpieczne. - Zaczęłam się na niego wydzierać.
- Laura, ja wiem co robię. Nie musisz się o mnie martwić. Zresztą od kiedy sie mną przejmujesz?
Zajmij się sobą, bo juz mnie wkurzasz.
- Skoro ci to przeszkadza, możesz zapomnieć co ci mówiłam. Nie będę ci wchodzić w drogę, potem do mnie nie przychodź.
Jak jestem dla niego nie miła to ma pretensje, a jak zaczynam sie martwić to jest to samo. Nie czaję go
. - Życzę ci z całego serca, żebyś umarł! Nie zależy mi już na tobie!
Odbiegłam we łzach. Wiem, że źle postąpiłam mówiąc mu to, ale nerwy mi puściły
. Do tego zapomniałam, że jestem umówiona z Johnem. Kurde! Szybko pobiegłam do biblioteki, ale go tam już nie było...
