Według źródeł danradcliffe.com Newsweek opublikował dwa artykuły poświęcone aktorowi odgrawającemu rolę Harry'ego Pottera. W oryginale znajdziecie TUTAJ oraz TUTAJ. Przetłumaczone pod więcej.
I. 30 październik 2006 - wydanie. Zanim zobaczycie Harry'ego Pottera na ekranie następnego lata, będziecie mogli zobaczyć go nago na lonyńskiej scenie. Daniel Radcliffe, 17-letni gwiazdor potterowego przemysłu zadebiutuje na West Endzie w następnym roku w nagrodzonym Tony dramacie Equus. Rola niespokojnego młodego mężczyzny z religijno-erotyczną obsesją na punkcie koni wymaga od Radcliffe'a występu nago na scenie. Co o tym myśli? Część mnie chce wstrząsnąć postrzeganiem mnie przez innych ludzi, przepchnąć mnie przez mikser. Radcliffe udzielił Newsweekowi luksusowego wywiadu na planie piątego filmu Harry Potter i Zakon Feniksa. To naprawdę ambitna sztuka, i jeśli będę mógł to z siebie ściągnąć - czego nie jesteśmy jeszcze pewni - mam nadzieję, że ludzie zatrzymają się i pomyślą: "Może on jednak umie zrobić coś innego niż Harry". Nie dlatego, żeby Harry był dla niego zły. Filmy zarobiły więcej niż 3,5 miliarda dolarów na całym świecie i uczyniły Radcliffe'a bogatym nastolatkiem. Nie możemy winić młodego aktora za chęć ujawnienia innej części siebie. Co niezwykłe dla studio, Warner Bros. nie są tym w ogóle zszokowani czy zaniepokojeni. Cóż, jestem pewien, że jest kilku ludzi w Burbank, którzy mogą teraz odetchnąć, ale ja się nie boję - mówi producent Pottera - David Heyman, który odnalazł Radcliffe'a siedem lat wcześniej na przesłuchaniu w londyńskim teatrze. Myślę, że to obraz młodego człowieka, który przekracza granice - mówi. Poza tym, co gorszego może się stać? Ktoś zrobi zdjęcie jego ptaszkowi?. Cóż, tak. I co? - odpowiada. Wszycy mamy jednego, albo jakiegoś widzieliśmy. Na początku grania Harry'ego w wieku 10 lat, Radcliffe był grzecznym, prawie nieśmiałym chłopcem, teraz wyrósł na rezolutnego młodego człowieka, pełnego energii i pomysłów. Stanowczo chcę być aktorem, kocham to - mówi - ale chcę też pisać. Chciałbym wyreżyserować krótki film, tylko żeby zobaczyć jak to wygląda. Jedynak, Radcliffe zawsze wyglądał doroślej niż jest w rzeczywistości - mówi Heyman. W Danie jest coś, co sprawia, że jest nastolatkiem - odkrywającym nową muzykę, dziewczęta, książki, ale z drugiej strony jest bardzo zdyscyplinowany, wciąż czytającym i wciąż zagłębiającym się we wszystko młodym człwiekiem. Jest też dojrzałym aktorem. Wiek Radcliffe'a i nowy reżyser są tego przyczynam. Popycha mnie dalej i częściej niż kiedykolwiek byłem - mówi. To żadna ujma dla poprzednich reżyserów, ale David dorwał mnie właśnie w tym właściwym momencie. W tym filmie Radcliffe musi pokazać wzrastający gniew Harry'ego, poczucie wyizolowania i głęboki żal. To nie jest proste, ale jeśli się tego nie boisz, nie ma sensu, żebyś to robił, bo niczego się nie nauczysz - mówi. Wiedza jest czymś, co inspiruje wzrost. Musisz się wiele nauczyć, zanim bardziej urośniesz. Nagle wykrzywia się. To okropne! To się rymuje!* - mówi i śmieje się. Okropne.. Ale prawdziwe.
* Knowledge is the thing that inspires growth. You have to know more before you can grow more.
II.
Daniel Radcliffe mówi o sławie, nowym filmie i dorastaniu Pottera. 21 października, 2006. Daniel Radcliffe, 17-letni gwiazdor filmów o Harrym Potterze zasiada na planie piątego filmu Harry Potter i Zakon Feniksa z Newsweekiem do obszernej dyskusji o grze, sławie, przyjaźni, randkach i dlaczego zdecydował się zadebiutować na scenie - nago - w nagordzonej Tony sztuce Equus. Radcliffe zdał swoje końcowe egzaminy tego lata i bezpośrednio przed wywiadem był z przyjaciółmi na największym brytyjskim wydarzeniu muzycznym Reading Festival, gdzie grały zespoły takie jak Blink 182, Linkin Park i Dirty Sanchez. Fragment: Newsweek: Kiedy udajesz się w miejsca takie jak Reading Festival, czy obawiasz się, że zostaniesz rozpoznany? Daniel Radcliffe: To nie chodzi całkiem o rozpoznanie. Jedyną rzeczą, której się boisz jest prasa. Ale było tylko jedno zdjęcie ze mną (które zostało opublikowane) z jakimś nagłówkiem o czapce, którą miałem na sobie. (Śmiech) Tak, naprawdę ważne wiadomości. Powalająca rzecz. Więc nie to, że ludzie cię rozpoznają - to żadna sprawa. Tak naprawdę, jeden z najlepszych momentów na festiwalu był w pierwszym dniu: Moi przyjaciele i ja wyszliśmy z namiotu, gdzie na ziemi leżał jakiś zemdlony gość. Obudził się na moment, wstał (pijanym, niewyraźnym głosem wymamrotał) To Harry Potter! i runął z powrotem na ziemię. (Śmiech). Widzę, że tłumy szaleją za tobą. Dziewczyny krzyczą. Jak to jest? Naprawdę tego nie doświadczam codziennie, bo większość czasu spędzam tutaj, gdzie wszyscy mnie znają. Przypuszczam, że odwiedzający plan czasami czują lekki respekt przede mną i to jest dla mnie dziwne, bo znam siebie i wiem, że nie ma czego się bać. Więc premiery są bardzo dziwne, bo wychodzisz z samochodu, a tu setki ludzi wykrzykuje twoje imię. Do ciebie, a twoje imię nic nie znaczy. To po prostu rzeczownik, jak "stół" czy coś takiego, więc kiedy nagle ludzie wyśpiewują je, to najdziwniejsze, najdziwniejsze uczucie. Ale jest też niesamowicie satysfakcjonujące, bo pracujesz nad filmem rok i nagle przychodzą ci wszyscy ludzie. Więc dziękuję. To wspaniałe. Umawiasz się na randki? Tak, umawiam, ale nie w tym momencie. Czy nie boisz się, że dziwczyny chcą z tobą gdzieś wyjść tylko dlatego, że jesteś sławny? Zawsze się boję, tak, ale mam zwykle przeczucie co to za ludzie. Zazwyczaj ludzie, którzy nie są szczerzy, to ci, którzy mówią: "Wiesz, nie jestem twoim przyjacielem, tylko dlatego, że jesteś Harrym Potterem, ok?" Ale przecież: "Och, dobra, ale czemu mi to mówisz?" Grasz Harry'ego od sześciu lat. Czy nadal cię to cieszy? Film jest najbardziej zabawny z tych, które kręciliśmy. Stanowczo, częściowo z powodu Imeldy Staunton (która gra przeciwniczkę Harry'ego, profesor Dolores Umbridge) i częściowo z powodu Davida Yatesa, naszego cudownego reżysera, którego mamy w tym okresie pracy. Pcha mnie dalej i częściej niż kiedykolwiek. To nie jest ujmą dla poprzednich reżyserów, bo nie byłem w stanie zrobić tego wcześniej, a David dorwał mnie właśnie w tym właściwym momencie. Harry jest znacznie bardziej zły w tej książce. I bardziej gorzki. Myślę, że przeżywa to samo, co przeżywało wielu ludzi po Holokauście – czuje się winny, bo przeżył. Sądzę, że on myśli, że powinien zginąć on a nie Cedric (Diggory, którego zabił Voldemort w Harrym Potterze i Czarze Ognia). Cedric był niczym dla Voldemorta, więc Harry czuje, że Ja jestem tym, który powinien odejść. Wiem, że niektórzy fani nie polubili tej książki, bo byli zmieszani złością Harry’ego. Sądzili, że to powinno być poza jego postacią. Miałem na tyle szczęścia, że spędziłem godzinę z (autorką Pottera) J. K. Rowling na pogawędce o tym filmie, a ona powiedziała: Jeśli ludzie mówią: „Nie lubię tego, jaki zły jest Harry w tej książce”, to nie czyteali jej wystarczająco dokładnie. Jeśli przypatrzysz się temu, przez co przeszedł Harry, większość ludzi byłaby dużo bardziej zła niż Harry jest i dużo bardziej oburzona na cały świat. Harry obecnie dosyć dobrze sobie radzi ze wszystkim, co dzieje się wokół niego. To nie jest drażliwość. Czytałem, że świetnie poszło ci na egzaminach końcowych. Tak! Dzięki bardzo! Zrobiłem to. Jestem wstrząśnięty. Zawsze ciężko pracowałem, ale nie spłaciłem całego długu, jeśli chodzi o naukę. Jestem też wstrząśnięty też postawą moich nauczycieli, którzy pracowali tak ciężko. Lina Wright uczyła mnie od czasu pierwszego filmu, wpajała mi pewność siebie i miłość do nauki, wszystko. Zawdzięczam jej tak wiele, więc kontynuując w tym zwrocie do niej, to było świetne. Czy czujesz większe ciśnienie wiedząc, że twoje oceny, jakiekolwiek by były, zostaną podane do publicznej wiadomości? Hm, nie. Jeśli byłyby złe, prawdopodobnie nie powiedziałbym nikomu, a jeśli dostałyby się do gazet, prawdopodobnie powiedział bym: „Och, prasa. Nie wierzcie we wszystko, co czytacie”. (Śmiech). Więc zamierzasz iść do collegu? Mam zamiar wziąć sobie rok wolnego i potem przyjrzę się sytuacji. Mam zamiar grać w sztuce (Equus) w przyszłym roku, więc nie ma sposobu, żebym mógł mieć osiem przedstawień w tygodniu i jeszcze chodził do szkoły. Potem przysiądę i pomyślę, czy coś zyskam, czy stracę idąc do szkoły. Na teraz to piękne uczucie - wiedza, że mam rok wolnego. To świetne! Wolność! To cudowne! Twój bohater w Equus jest bardzo różny od Harry’ego. To bardzo dorosła rola. Masz nawet scenę nagości. Chcesz troszkę odrzucić Harry’ego? Nie chcę go odrzucać, nie. Część mnie chce zmienić postrzeganie mnie przez ludzi, po prostu przepchnąć mnie przez mikser. Gdybym poszedł do teatru i zrobił coś jasnego i puszystego, wszyscy po prostu by wyszli – „Och, to nie jest szczególnie ambitne. Niczego nie udowadnia." Ale to naprawdę ambitna sztuka, i jeśli będę mógł to z siebie ściągnąć - czego nie jesteśmy jeszcze pewni - mam nadzieję, że ludzie zatrzymają się i pomyślą: "Może on jednak umie zrobić coś innego niż Harry”. Poza tym, to dość baśniowa sztuka. Czy sądzisz, że występowanie to twoja kariera? Tak. Poznałeś wielu interesujących ludzi z wielu środowisk. Masz szansę dowiedzieć się o sobie wielu nowych rzeczy. Gra jest jak czytanie książki, doświadczasz patrzenia na świat oczami kogoś innego. Odkrywasz coś o postaci grając ją, jej wierzenia zmuszają cię do zatrzymania się i zapytania siebie samego. To trochę dziwne czasami. Więc tak, stanowczo chciałbym być aktorem; bardzo to kocham. Ale chciałbym też coś napisać. Chciałbym wyreżyserować krótki film, tylko dlatego, żeby zobaczyć jak to jest. Ale nie wiem nic o technicznej stronie rzeczy. W ogóle. Jestem tu od sześciu lat, więc pewnie myślałeś, że nauczyłem się kilku rzeczy. (Śmiech). To interesujące patrzyć jak dorastasz przed kamerą. Czy wspominasz wcześniejsze filmy? Nie. Ale zrobię to, kiedy będę miał 30 czy 40 lat i własne dzieci. Usiądę z nimi i powiem "Widzicie, to jest to, co zrobiłem, gdy byłem w waszym wieku. Co wy zrobiliście?" (Śmiech). Zawsze zapominam: ironia nie wychodzi w druku. Hm, chciałbym wrócić do nich za 10 czy 20 lat i może trochę się schować. Nie byłem aktorem, kiedy miałem 11 lat, naprawdę. Byłem tylko dzieckiem w pewnym okresie życia. Ale naprawdę nie czuję, żebym dorastał w filmach, bo właściwie to się działo poza nimi. Harry dorastał w filmach, ja nie. Byłem okropny jako nastolatek – po prostu wszystkie te hormony w twoim systemie – irytacja, niecierpliwość, znudzenie. Czy masz jakieś sposoby, żeby nad tym zapanować podczas pracy? Tak, oczywiście. Ale wszyscy na planie mają coś w tle. Każdy ma coś poza scenami, i nikt nie przenosi tego na pracę, więc po prostu musisz nauczyć się radzić sobie z tym. Miałem chwile, gdy byłem naprawdę zły i zirytowany, ale żeby być szczerym, było ich kilka i dawno, dawno temu. Z jakich powodów byłem zły? Było kilka rzeczy, które musiałem zmienić, ale w sumie mam świetne życie. Ty i Rupert Grint, który gra Rona i Emma Watson, która gra Hermionę pracujecie ze sobą długi czas. Kiedy poznałem was w pierwszym filmie, to było coś w rodzaju: chłopaki przeciwko dziewczynom. Ale kiedy rozmawiałem z wami podczas kręcenia trzeciego filmu Więźnia Azkabanu wyglądało na to, że ty i Emma staliście się bliższymi przyjaciółmi. Jak to jest między waszą trójką? Mamy mieszankę obydwojga. Mam na myśli to, że Rupert ma stół do tenisa stołowego w swoim pokoju, czego on tam nie ma? Ma tarczę do rzutek, stół bilardowy, x-boxa, a teraz jeszcze tą tarczę strzelecką na podczerwień, w której jestem bardzo dobry, więc wciąż u niego jestem, gadamy i używamy tych wszystkich jego rzeczy, a Emma i ja mamy bardzo podobne relacje od czasu Więźnia Azkabanu, to jest bardziej towarzyskie. Rupert jest świetny, jeśli jesteś w nastroju na surrealną pogawędkę, bo możesz z nim o takich rzeczach porozmawiać. Coś w stylu: „Co by się stało, gdyby każde z nas miało własne pole grawitacyjne?” (Śmiech). Kiedy to wszystko zaczynało się sześć lub siedem lat temu, twoi rodzice, producenci i reżyser dwóch pierwszych filmów, Chris Columbus, wszyscy dużo myśleli o tym jak granie Harry’ego Pottera wpłynie na twoje dzieciństwo i twoje życie. Wszyscy byli tym naprawdę zaniepokojeni. Teraz, kiedy jesteś starszy, czy sądzisz, że podjęli najlepszą decyzję dla ciebie? Tak i nie mówię tego dlatego, że chcę wyglądać pozytywnie. Mam lepsze wykształcenie, niż miałbym, gdybym został w szkole. Nigdy nie byłem dobry w szkole i na pewno traciłbym czas, gdybym został. Nie było niczego, w czym bym się wyróżniał. Nie byłem dobry w sporcie. Nie odnosiłem sukcesów w nauce. Ale teraz, od tego czasu, robię coś, co naprawdę lubię i wciąż się poprawiam. Rozwinąłem w sobie miłość do nauki będąc tutaj i ucząc się jeden-na-jednego. Nauczyłem się dużo więcej, niż nauczyłbym się zostając w szkole. Zrobisz dwa ostatnie filmy? Jeśli scenariusz odda sprawiedliwość książce, byłbym głupcem, gdybym nie nakręcił szóstki, bo książka jest niesamowita a rola cudowna. (Siódma książka jeszcze nie została opublikowana). Zakładam też, że byłoby ciężko odejść od Harry’ego w tym momencie. Tak. Zaszedłem tak daleko. Gdybym się zatrzymał po trzecim filmie, ktoś mógłby mnie zastąpić i fani mieliby czas, żeby się przyzwyczaić do niego. Na tym etapie byłoby to troszkę trudniejsze, oczywiście.
Związek Krytyków ...!
