Wiadomości o różnych konkursach

Jak widać na stronie dział z pamietnikami rozrasta się w szybkim tempie! - Jak tak dalej pójdzie to zabraknie nam bohaterów i JK Rowling będzie musiała dopisać specjalnie dla nas jeszcze kilka tomów przygód Harry'ego Pottera!
Postanowiliśmy aby następne pamiętniki powierzać osobom wyłonionym w konkursach. Znajdą się tu również informacje o innych konkursach organizowanych na naszej stronie!

[ Powrót ]

Poniedziałek, 18 Lutego, 2008, 08:02

Konkurs na kontynuacjê pamiêtnika Wiktora Kruma! - wyniki!

Nadszed³ czas na wyniki! Jest to mój pierwszy konkurs i bardzo siê cieszê, ¿e tyle osób bra³o udzia³! Ale do rzeczy: Z rado¶ci± og³aszam, ¿e wygra³a Parvati Patil!
Serdecznie gratulujê!
Po dostêp do panela admina, zg³o¶ siê do Guardiana, balicki@az.pl

Og³aszam konkurs na kontynuacjê pamiêtnika Wiktora Kruma!
Wszystkich zainteresowanych wziêciem udzia³u w tym konkursie, proszê aby zamieszczali jedn± lub wiêcej próbnych notek w komentarzu b±d¼ komentarzach.

Termin roztrzygniêcia: 17 luty 2008r.


Powodzenia!
Luna Lovegood

Komentarze:

O! Od razu lepiej. ¯yczê wszystkim powodzenia. I przepraszam za wcze¶niejszy komentarz - byæ mo¿e by³ nieprzyjemny, ale by³am mocno podirytowana. Pozdrawiam, K.

Nie gniewam siê.

Oto moja nocia (na razie piszê jakby by³a 6-ta czê¶æ, je¶li mam pisaæ inaczej, to dajcie znaæ;):

Postanowi³em wybraæ siê do Angli, do Hogsmeade. Dumbledore powiedzia³ mi kiedy¶, ¿e zawsze bêdê móg³ odwiedziæ Hogwart...Tak wiêc to zrobiê... po prostu MUSZÊ spptkaæ siê z Hermion±... Postanowi³em, ¿e udam siê najpierw do Miodowego Królestwa, czy jak to siê zwie. Hermiona mi o nim opowiada³a. Po tym opowiadaniu stwierdzi³em, ¿e koniecznie muszê je odwiedziæ i kupiæ ró¿ne z³o¶liwe(hehe...to dla pewnych...znajomych)"produkty". Kupi³em wiêc cukierki wypalaj±ce dziurê w jêzyku,gumê do ¿ucia, po której cz³owiek wymiotuje przez godzinê i drablesy. Wyszed³em ze sklepu, chowaj±c wszystko do torby, gdy nagle...zza rogu sklepu wyszed³ nikt inny ni¿ Ron Weasley.
- A TY co tu robisz?- zapyta³ jadowitym g³osem.
Postanowi³em nie byæ mu d³u¿ny.
- A TY?- wycedzi³em jeszcze gorszym tonem.
Przez d³ug± chwilê gromili¶my siê wzrokami, a¿ wreszcie zapyta³em:
- Gdzie jest Hermiona?
- Zosta³a w Hogwarcie. Robbi zadanie domowe. A czemu to ciê interesuje?- Zapyta³ podejrzliwie.
-Hmmm...A mo¿e dlatego, ¿e j± lubiê?- zapyta³em, powoli trac±c cierpliwo¶æ.
Ron spojrza³ wymownie w górê.
- A mo¿e ci chodzi o co¶ wiêcej ni¿ przyja¼ñ?- zapyta³, patrz±c na mnie z drwin± mieszaj±c± siê z politowaniem.
Na to b³yskawicznie wyci±gn±³em ró¿czkê, a Ron szynko zareagowa³.
Ju¿ kmiêlismy na siebie rzuciæ zaglêcia, gdy nagle, niestety, zagbrano mi tê przyjemno¶æ

zrobienia z niego miazgi, bo spotkali¶my Hagrida, tego pó³olbrzyma. Go¶æ by³ zawsze spoko.
-Ron! Co wy tu robicie? Tak se pomy¶la³em, cholibka, ¿e siê chcieli¶cie czy co!- zawo³a³, patrz±c na nas z rozbawieniem. A potem, kiwaj±c g³ow±, odszed³ i skierowa³ siê ku barowi madame Rosmerty. Jeszcze raz z Ronem spojrzeli¶my na siebie spode ³ba, a potem ka¿dy z nas rozszed³ siê w swoj± stronê. Po tym wydarzeniu stwierdzi³em, ¿e zanim bêdê chcia³ zobaczyæ siê z Hermion±, muszê siê upewniæ, czy nie ma z ni± jej kolegi.

- ...¿e siê chcieli¶ciePOJEDYNKOWAÆ czy co-...
Przepraszam za b³±d;)
Pozdrowienia!

Parvati Patil: szynko -chyba szybko
by³o jeszcze kilka literówek ale pewnie z winiku z³ego klikniêcia klawiatury.
Notka spox.
POZDRO!!

Pewngo dnia nasz trener zachorowa³ wiêc, sam posz³em na trening.Umówi³em sie z kolegami na stadionie Angielskim.Jeden z nich go zarezerwowa³ po akurat by³ wolny.W drodze spotka³em Draco Który z koleszakmi kogo¶ nie¶li
spotka³em Harrego który kogo¶ chyba szuka³.
-Siema-powiedzia³em po przyjcielsku
-Czego chcesz?...O cze¶æ pomo¿esz mi??
-Mam troche czasu.Wal.-Powiedzia³em szybko po mam troche czasu
-Szukam Rona i Hermiony-powiediza³ powoli i dog³atnie
-Chyba Draco ich ma.Widzie³em jak kogo¶ niós³-powiedzia³em zpieszno i rqzem z nim pobieg³em
Szukali¶my ich.Harry kogo¶ zauwa¿y³ w parku, pobiegli¶my i zauwa¿yli¶my jak zakaptiurzene postacie wchoidz± to publicznej toalety.Weszli¶my powoli i nagle b³ysne³y czerwone i zielone ¦wiad³±
-HARRY UWA¯AJ-Krzykno³em do niego i go odepchno³em
-Dziê...

Ci±g Dalszy Nast±pi

Jestem zly. Bardzo zly. Jak ta nowa lala mogla mnie tak potraktowac...?! Mbie?! Ale po kolei...
Dzisiaj na lekcji eliksirow mielismy uwazyc eliksir na zmiane koloru wlosu.
Wlasnie wyciagalem z torby wszystkie potrzebne rzeczy, gdy do kalsy weszla jakas dziewczyna w towarzystwie Karkarova. Jak sie okazalo, nazywala sie Yana i byla ona nowa uczennica w Durmstrangu i zostala przydzielona do naszej klasy. Byla bardzo ladna: wysoka, opalona, z jasnymi niebieskimi oczami i dlugimi czarnymi wlosami. Typowa bulgarska uroda, a jednak miala w sobie cos specjalnego. Pomimo tego, ze byla tu pierwszy raz, wiec powinna czuc treme, nie wygladala na zderwowana.Wrecz przeciwnie. Pomaszerowala powoli, z wysoko uniesiona glowa, na koniec sali, i zabrala sie ze sprawnoscia za robienie eliksiru.

Przez cala lekcje, ja i inni chlopacy dawalismy sobie znaki, az wkoncu wyszlo, ze to ja mam do niej zagadac... Wiec pod koniec lekcji, gdy skonczylismy juz wszyscy nasze eliksiry, podszedlem do niej. Przedstawilem sie, i moich przyjaciol, a ona milczala. Nawet nie raczyla na mnie spojrzec! Juz zamierzalem odejsc, gdy spostrzeglem znaczace spojrzenie Stana; przewrocilem oczami. Mialem Jej szepnac do ucha ,,Hej, ladna jestes, wiesz?''. Niby taka glupota, a ja nie moglem sie do tego zabrac. Ale gsybym tego nei zrobil stalbym sie psmiewiskiem calej szkoly. Tak wiec zblizylem twarz do Jej ucha i powiedzialem:
,,Hhej...Laddna, jestesss, wieszz?
A ona na to sie zrywa i oblew mnie eliksirem!
Moje wlosy staly sie....rude! RUDE! Och...Jeszcze sie zemszcze na tej malej jedzy...! Teraz juz koncze: musze isc na stadion polatac i rozladowac zlosc, bo jak nie, to chyba wybuchne!

By³em na naszym dumstranckim lodowcu. Lubiê tam przesiadywaæ, bo nie ma tam tej ca³ej fury dziewczyn, które tylko g³upio chichotaj± i robi± do mnie s³odkie oczy. Czy w Dumstrangu nie ma choæ jednej £ADNEJ dziewczyny?! Hogwart ma ³adniejsze, choæ Bobatom(przepraszam za pisowniê; sprawdzê pó¼niej w Harrym) ma ³adnijesze. Ale Hermiony nikt nie pobije...
Po tych s³odkich marzeniach postanowi³em wróciæ ju¿ do zamku.Gdy dotar³em do zamku, od razu ruszy³em w kierunku mojego pokoju. W Pokoju

Wspólnym spotka³em resztê moich kolegów, nagle dziwnie roze¶mianych: nie by³y to zwyk³e u¶miechy, w nich czai³y siê jakie¶ nutki wredno¶ci i jakby lekkiej kpiny.
Podszed³em do nich moim specjalnym krokiem(szybkim i pe³nym pewno¶ci).
-Z czego siê tak ¶miejecie?- zapyta³em, patrz±c na nich z politowaniem. Dzieciuchy!
Oni nie odpowiedzieli i nadal siê ¶miali.
- Z czego siê ¶miejecie?!- zapyta³em du¿o ostrzej.
Po raz kolejny nie odpowiedzieli, nadal siê ¶miej±c, tyle, ¿e teraz wyra¼nie w tym ¶miechu dominowa³y nutki wredno¶ci.
Dopiero teraz zauwa¿y³em, ¿e chowaj±c za plecami jakie¶ kartki.
-Co wy...-urwa³em i rzuci³em siê na nich, trac±c nad sob± panowanie.
Domy¶li³em siê! Wziêli listy Hermiony do mnie i jeden mój, niedokoñczony, do niej.
Straci³em nad sob± panowanie.
-Jak ¶mieli¶cie, parszywe i nêdzne karaluchy!- rykn±³em z w¶ciek³o¶ci±. Jeszcze nigdy nie by³em tak wkurzony.
Oni chyba te¿ to spostrzegli i zrzed³a im mina. Przestraszyli siê.
-No...Bo my tego...No...
-S³ucham?- wycedzi³em jadowitym g³osem.
-No, bo my...No...W sumie to...Nie wiedzieli¶cie...
-Och, nie wiedzieli¶cie?- wycedzi³em.-Czego nie wiedzieli¶cie? ¯e dacie siê z³apaæ?
-Och...Nie...Bo my...My chcieli¶my...
- CO chcieli¶cie?- powiedzia³em ju¿ spokojniej.
-Chcieli¶my...Przeprosiæ...-b±knêli moi niezbyt kole¿eñscy koledzy.

Spojrza³em na nich uwa¿nie. Ich udrêczone twarze i zap³akane oczy mówi³y ju¿ same za siebie. Zrozumieli.
-No dobra...-powiedzia³em, nadal patrz±c na nich przenikliwym spojrzeniem.
Ulga pojawi³a siê na ich twarzach.
-My tego...My¶my...No...Byli¶my...
-Ju¿ dobrze. Nie musicie dokañczaæ-przerwa³em, sil±c siê na u¶miech.- Ale proszê was o jedno: nigdy wiêcej nie czytajcie moich i Hermiony listów. A zreszt± niczyich listów.
-Yhy- przytaknêli zgodnie, z³o¿yli w kupeczkê wszystkie listy moje i Hermiony i wyszli z pokoju, przysy³aj±c mi jeszcze jedno przepraszaj±ce spojrzenie i nie¶mia³y u¶miech. Po tym niemi³ym incydencie postanowi³em po³o¿yæ siê spaæ. Choæ nadal by³em z³y po trosze na kolegów, to wiedzia³em jedno: wiêcej ju¿ tego nie zrobi±

Dla wszystkich najlepsze ¿yczenia na Walentynki!
;););) :*

Mam siln± potrzebê powtórzenia:
Wybaczcie, ale jak to widzê, nie wiem, czy mam siê ¶miaæ czy p³akaæ. Kiedy¶ by³am przywi±zana do tej strony, nadal mam szcz±tki sentymentu i przykro mi widzieæ to, co siê dzieje. Przede wszytskim: odnoszê wra¿enie, ¿e przek³adacie ilo¶æ nad jako¶æ. Moi drodzy, nie wszyscy pisz± pamiêtniki. Ja wiem, ¿e to siê wydaje ³atwe itp. ale do tego trzeba mieæ smyka³kê. I odpowiedni szlif. Obycie w FF-owym ¶wiatku, siêgaj±ce dalej ni¿ kilka blogasków.
Ilo¶æ pamiêtników robi siê wrêcz ¶mieszna. O wykonaniu nie bêdê siê wypowiadaæ, gdy¿, szxczerze mówi±c, dawno przesta³am czytaæ.
Zreszt±, czemu musz± byæ na si³ê kontynuowane? Jak dla mnie, takie dzia³anie wywo³uje tylko ba³agan i zani¿a poziom, zw³aszcza, ¿e poprzedni twórcy pisali nieraz ca³kiem nie¼le.
Komentuj±cy równie¿ siê nie staraj±. Za moich czasów (wczesna Fleur, Ginny, Remus) ludzie pokazywali sobie b³êdy, mówili wprost, co jest ¼le. Obecnie za byle co mo¿na spodziewaæ siê zachwytów. Robi siê blogowo.
Ponadto, dzia³ "Fanfiction" jest zaniedbany, a przecie¿ tam mo¿na ze spokojem umie¶ciæ wiêkszo¶æ pamiêtniczków (i ambitniejszych opowiadañ). Tak, nie ma opcji komentowania. Ale chyba temu mo¿na zaradziæ?

Chyba masz racjê Ale wszystko mo¿e siê zmieniæ, tyle ¿e trzeba ich przekonaæ, a to mo¿e byæ trudne...

Chocia¿...tak po zastanowieniu sobie my¶lê, ¿e mimo wszystko ciekawie jest z tyloma pamietnikami, choæ my¶lê, ¿e, rzeczywi¶cie, mo¿naby popracowaæ trochê nad jako¶ci± i ciekaw± tre¶ci± pamiêtników.
No, ale wszytsko przed nami
Pozdrawiam!

Co za dzieñ! Ale mo¿e zacznê od pocz±tku...
Rano, gdy wsta³em, nie mog³em znale¼æ mojej ulubionej ksi±¿ki pt. "Quidditch: jak po³±czyæ je z ¿yciem codziennym i mieæ z tego satysfakcjê?". Wiem, wiem. Tytu³ nie obiecuje zbyt wiele, bo jako szukaj±cy reprezentacji Bu³garii chyba muszê wszystko ze sob± po³±czyæ i mi siê to nawet nie¼le udaje, ale po prostu ta ksi±¿ka mnie zafascynowa³a tak, ¿e nie mogê jej nie przeczytaæ po raz czwarty
Wracaj±c do poprzedniego tematu, czyli co siê takiego dzisiaj dzia³o- musia³em wstaæ bardzo wcze¶nie, poniewa¿ dzisiaj odby³ siê mecz w Quidditcha przeciwko Irlandii... Ca³y mecz by³ raczej ciekawy, ale najgorszym momentem by³o dla mnie runiêcie na ziemiê z kilkunastu stóp wysoko¶ci na rozpêdzonej B³yskawicy (aua)... Ale có¿ wypadki siê zdarzaj±:/ Równie z³ym momentem by³ ten, w którym z³apa³em znicza i siê okaza³o, ¿e jednak przegrali¶my mecz z Irlandi±:'(
Pó¼niej, znaczy siê po meczu, gdy Kibice Irlandii sobie rado¶nie ¶wiêtowali, a ja siedzia³em przed moim namiotem, us³ysza³em krzyki... By³y to krzyki i doros³ych i dzieci. Spojrza³em na niebo, bo zdawa³o mi siê, ¿e stamt±d dochodz± te krzyki i... zobaczy³em w powietrzu czteroosobow± rodzinê (a przynajmniej tak mi siê zdawa³o). By³ to przera¿aj±cy widok. Nie zapomnê tego do koñca ¿ycia. Pod t± rodzin± zobaczy³em zakapturzone postacie i nagle mi siê przypomnia³o- byli to ¶miercio¿ercy!

Kiedy by³y czasy tego-którego-imienia-nie-wolno-wymawiaæ, s³ysza³em o nich bardzo du¿o. Nasza rodzina raczej nie by³a zagro¿ona, bo od wieków uczyli¶my siê tylko w Durmstrangu.
I wtedy siê zaczê³o- ludzie zaczêli krzyczeæ, panikowaæ, uciekaæ i rozbiegaæ na wszystkie strony. Przestraszy³em siê trochê. W koñcu zdecydowa³em, ¿e u¿yjê czaru niewidzialno¶ci (nie wiem jak to siê dok³adnie nazywa) i przeczeka³em ten ca³y chaos... Po pewnym czasie, zobaczy³em na niebie czaszkê z jêzykiem w kszta³cie wê¿a (wszystko by³o oczywi¶cie zielone). Tak, jak nagle siê zaczê³o, tak wszystko usta³o. W koñcu mama podesz³a do mnie i powiedzia³a:
-Wiktor, chod¼, wracamy do domu. Ale ju¿. Po¶piesz siê.- tak jak powiedzia³a, tak zrobili¶my. W ci±gu pó³ godziny byli¶my spakowani i siê teleportowali¶my.
Uff... Wreszcie w domu! Pierwsze, co zrobi³em, to poszed³em do mojego pokoju i wzi±³em mój kochany pamiêtnik (czyli ciebie) i wszystko opisa³em. A nie mówi³em na pocz±tku "co za dzieñ"?
Niestety muszê ju¿ koñczyæ, bo mama ka¿e mi ju¿ i¶æ spaæ...

________________________________________________
Mam nadziejê, ¿e siê podoba³o... Wszystkiego naj naj naj z okazji Walentynek!!!
Pozdrawiam- Magda B.

Nauczyciele w Durmstrangu mówi± mi,¿e spochmurnia³em po powrocie z Hogwartu,gdzie odbywa³ siê Turniej Trójmagiczny.Te¿ to zauwarzy³em. No i w³¶ciwie wiem dlaczego... Tak bardzo chcia³em zdobyæ puchar.Zab³ysn±³ bym jeszcze bardziej w Durmstrangu...No, ale dla Cedrika Diggore`go to siê dobrze nie skoñczy³o.By³ moim przeciwnikiem ,lecz szanowa³em go i szanuje jego pamiêæ.Ten Potter mimo starcia z Sam-Wiem-Kim,przyniós³ jego cia³o.Porz±dny z niego czarodziej.Drugim powodem mojego smutku jest Hermiona...Têskniê za ni± ogromnie.Moim marzeniem jest spotkaæ j± jeszcze kidy¶...Czêsto ¶niê o niej.Ca³y czas o niej my¶lê,nie chce mi siê nawet graæ w quidditcha,straci³em przez ni± formê.Ja J± KOCHAM!!!!!!!!!!Wczoraj wys³a³em jej list przez mojego puchacza Dicka,Hermiona odpisuje mi na wszystkie listy,ale mimo to straznie mi jej brakuje.A propo mojego puchacza,Dick z³ama³ sobie nó¿kê,gdy wraca³ z odpowiedzi± od Hermiony.Pani Smith,która zajmuje siê w Durmstrangu chorymi zwierzêtami natychmiast siê nim zajê³a.Teraz Dick nie bêdzie móg³ przez ca³y miesi±c dostarczaæ listów do Hermiony...Trudno...Spytam mojego przyjaciela Toma czy po¿yczy mi swoj± sowê.Muszê koñczyæ bo za chwilê mam zaklêcia z profesor Flower.

Pozwolê sobie ocenic nocie
1234567890, fajna nocia, znalaz³am 2 b³êdy ortograficzne i parê literówek(ale z do¶wiadczenia wiem, ¿e te literówki s± spowodowane z³ym klikniêciem klawiatury i to nie jest zbyt wa¿ne).
Notka by³a spox.
Magda B.- przepraszam za krytykê, ale Serpentis ma racjê: trzeba sobie mówiæ prosto w twarz, byleby nie przesadziæ z krytyk±. A wiêc: moi8m zdaniem mog³aby¶ wymy¶liæ cos nowego, a nie Mistrzostwa ¶wiata w Quidichu, bo to jest opisane w ksi±¿ce.
Pozdrawiam i przepraszam za krytykê!

1 2 3 »

| Script by Alex