Wiadomości o różnych konkursach

Jak widać na stronie dział z pamietnikami rozrasta się w szybkim tempie! - Jak tak dalej pójdzie to zabraknie nam bohaterów i JK Rowling będzie musiała dopisać specjalnie dla nas jeszcze kilka tomów przygód Harry'ego Pottera!
Postanowiliśmy aby następne pamiętniki powierzać osobom wyłonionym w konkursach. Znajdą się tu również informacje o innych konkursach organizowanych na naszej stronie!

[ Powrót ]

Poniedziałek, 23 Czerwca, 2008, 08:59

Konkurs na pamiêtnik Minerwy McGonagall! - wyniki!

Konkurs dobieg³ koñca i trzeba podaæ og³oszenie wyników zmagañ. Og³aszam, i¿ konkurs na prowadzenie pamiêtnika Minerwy McGonagall wygra³/a... Saori! Gratulujê! W najbli¿szym czasie otrzymasz has³o do panelu pamiêtnika. Gratulujê jeszcze raz! ;)

Witam!

Mam zaszczyt og³osiæ, ¿e od dzisiaj rozpoczyna siê konkurs na kontynuacjê pamiêtnika prof. McGonagall! Za pozwoleniem Guardiana, rzecz jasna.

Kilka d³ugich zasad:

- notki konkursowe mog± byæ kontynuacj± pamiêtnika, ale nowe w±tki odbiegaj±ce od tych z pamiêtnika - s± mile widzane,
- osoba, która chce wzi±æ udzia³ w konkursie, musi napisaæ min. 2 próbne notki. Osoby, które siê z tego nie wywi±¿±, nie bêd± uwzglêdnione w konkursie,
- próbne wpisy powinny byæ do¶æ poka¼ne. Nie d³ugo¶ci kwitka z pralni,
- sêdziami w tym konkursie jestem ja, tj. Aramil,
- oklaski na moj± cze¶æ mile widziane. [^^]

Konkurs trwaæ bêdzie do pi±tku, 35 stycznia. Tego samego dnia og³oszê przegranego zmagañ!

Nie ¿yczê weny i po³amania klawiatur lub czego tam do pisania u¿ywacie!

Pozdrawiam,
Aramil. ;)

Komentarze:

Powodzenia! ;)

Ale to koniecznie musi byæ kontynuacja???

Umiesz czytaæ?

- notki konkursowe mog± byæ kontynuacj± pamiêtnika, ale nowe w±tki odbiegaj±ce od tych z pamiêtnika - s± mile widzane.

Mo¿esz pisaæ kontynuacjê, ale nie musisz. Oby nie by³y to wyssane z kosmosu historie.

"Mo¿esz pisaæ kontynuacjê" a kto tu powiedzia³ ze to ja mam pisaæ? Tak sie tylko spyta³em. Acha i tak umiem czytaæ!!

- Wiem, Filius, wiem... - powiedzia³a cicho Pomona. - Porozmawiam z ni±... Wiem, ¿e bardzo... wiesz, o co chodzi... lubi³a Albusa... Mogê j± rozweseliæ, dam radê...
- To ¶wietnie - zaskrzecza³ Filius. - Mam nadziejê, ¿e dasz sobie radê...
- Naturalnie.
Pomona wysz³a z gabinetu Filiusa. Posz³a do gabinetu Minerwy i zapuka³a...
[i]Puk, puk.
- Proszê - powiedzia³am ochryp³ym g³osem, wycieraj±c sobie nos. Do mojego gabinetu wesz³a Pomona.
- Witaj, Minerwo - powiedzia³a cicho Pomona. - Ja... Wiemy... Wiemy, ¿e lubi³a¶ Albusa... Trochê... bardziej, ni¿ my wszyscy... I...
- Ja?... - powiedzia³am zdziwiona. - Ja i Albus?... Pomono, ¿arty sobie robisz?!...

- Ja... nie... sk±d¿e... Ja... lepiej pójdê...
I zarumieniona odesz³a. Poczu³am siê lepiej... I parsknê³am ¶miechem...[/i]
Albus nie ¿yje.
Prze³knê³am ¶linê... Albus nie ¿yje...
Deszcz bêbni³ w szybê. Obserwowa³am Hogwat, ten Hogwart, w którym spêdzi³am tyle lat... Tyle lat... A teraz?... Co teraz?...
- Minerwo... Minerwo... Snape... On... chyba zostanie dyrektorem Hogwartu...
Severus Snape.

Albo siê wycofujê... Nie dam rady z Minerw±...

Hmm, szkoda. Jestem ciekaw, czy kto¶ siê zg³osi.

Matix - to po co te pytania?

Ludzie. Do roboty! ;)

25 czerwca,
Postanowione! D³ugo nad tym rozmy¶la³am, prawie ca³± noc... Ale skoro Albus postanowi³ ufaæ ch³opakowi, to czemu ja mia³abym tego nie zrobiæ? W gruncie rzeczy, jesli ufa³am Albusowi, wiêc automatycznie te¿ Harry'emu. Ale z drugiej strony, ch³opak ma dopiero 16 lat! Jak mog³abym zostawiæ Go samego w tak ciê¿kiej sytuacji?!
Ale Remus ma racjê... Muismy mu ufaæ. Ten ch³opak ma w sobie wiêcej mocy ni¿ pokazuje, wszyscy to wiemy. Tak wiêc w³a¶nie, postanowi³am nie wtr±caæ siê w Jego plany. A, ¿e co¶ planujê to jest pewne! Nie wyobra¿am sobie ¿eby ten ¿ywio³owy ch³opak postanowi³ wróciæ tu, do Hogwartu, jak gdyby nigdy nic, o nie! Ja wiem, ¿e nie wróci... I jest mi przykro. Nie wróci on, wiêc nie wróc± te¿ Jego najlepsi przyjaciele, Granger i Weasley, nie wróci Albus...
Zosta³am sama i jest mi ¼le, ale podtrzymuje mnie my¶l o uczniach. Nie mog³abym teraz odej¶æ z Hogwartu, choæ Zakonowi z pewno¶ci± przyda³aby siê moja pomoc. Nie mogê zostawiæ ich samych, teraz, gdy nie ma ju¿ Albusa. Prawda, prze¿yli ju¿ Dolores, ale to nic w porównaniu z tym co ich, co nas, czeka w przysz³ym roku.. Och..Niestety. Po ¶mierci Albusa Ministersto powoli podupada..Wpada w sid³a z³a, a my nic nie mo¿emy...Ta bezsilno¶æ mnie wykañcza.. Ca³a nasza nadzieja w Harrym...
A teraz idê do ³ó¿ka, Pamiêtniku...Jestem zmêczona. Dobranoc!

Ups..sorry za podwojny koment...ale musialam cos poprawic a nie wiedzialam jak sie kasuje...
Jesli mozecie to skasujcie ten pierwszy ;]
Dzieki!

Hmm. Nie jest najgorzej. Chocia¿ lepiej by wygl±da³o, gdyby¶ opisywa³a zdarzenia wraz z dialogami etece. Jednak Twój wpis to tylko przemy¶lenia, lêk o to, co nadejdzie. Pracuj dalej, a bêdzie coraz to lepiej. ;)

Och.. hmm..okey, przemysle to :}
Dzieki.

Poranne promienie s³oñca wdar³y siê, poprzez rêcznie wyszyte zas³ony z be¿owego aksamitu i firanki ze staromodnymi koronkami, ogarniaj±c gabinet Minerwy McGonagall niespotykan± po¶wiat± i obdarzaj±c go piêknym widokiem z okna jakim by³o wschodz±ce s³oñce na tle lustrzanej tafli jeziora. Kobieta le¿a³a bezw³adnie na ³ó¿ku, przykryta kocem w barwach z³ota i czerwieni, a na szafce nocnej znajduj±cej siê ko³o tapczanu le¿a³a ró¿d¿ka, okulary, pusta butelka i lekko nadgryziona tabliczka czekolady z Miodowego Królestwa, która znana by³a ze swoich antydepresyjnych w³a¶ciwo¶ci. W³osy Minerwy, by³y w niesamowitym ³adzie, brakowa³o w nich jakichkolwiek oznak odpoczynku-odstaj±cych kosmyków, b±d¼ ma³ych niepo¿±danych loczków, które zazwyczaj pojawiaj± siê po ¶nie. Zamiast tego lekko podsiwia³a ju¿ czupryna by³a upiêta w gruby, zwarty kok upiêty z ty³u g³owy. Wygl±da³a, jakby wprost po obudzeniu by³a gotowa do wyj¶cia ze swojego gabinetu i pe³nienia swojej nowej s³u¿by, jak± by³o nauczanie w Hogwarcie, najs³ynniejszej szkole magii na ¶wiecie. Nagle rozleg³o siê pukanie, które przerwa³o magiczn± aurê poranku:
-Minerwo, jeste¶ tam?- rozleg³ siê niski kobiecy g³os, z wyczuwalnym w nim optymizmem. Narastaj±ce pukanie, w krótkim czasie przerodzi³o siê w natrêtne walenie w stare dêbowe drzwi, które pamiêci± siêgaj± X wieku, a przyjazny kobiecy g³os przerodzi³ siê w nieprzyjemne przerywane zmêczeniem krzyki.



Potem dodam drug± czê¶æ;) Nie ma dialogu i akcji bo chcia³em opis pokazaæ;)

yyyyy ja nie dodawa³em dwa razy o_O
DziwaczneD

Nies³ychane! To wprost nies³ychane! Oto jak mnie powita³ nowy rok szkolny:
Snape, ten pod³y zdrajca, zosta³ nowym Dyrektorem Hogwartu! A do tego jeszcze tyle ¦miercio¿erców na posadach nauczycieli...Ma³o tego! Ten t³usty nietoperz o¶mieli³ siê dzi¶ rano mnie zniewa¿yæ... No, w ka¿dym razie próbowa³, ale ja mu siê nie dam! Mo¿e i nie jestem za m³oda, ale si³y do walki mi jeszcze nie zabrak³o. A wszysto zaczê³o siê od tego, ¿e odrazu zacz±³ siê ¿±dziæ... W pewnym momencie wezwa³ mnie i innych moich kolegów-nauczycieli na ,,ma³e zebranie, by wspólnie ustaliæ pewne sprawy''. Phi..Te¿ mi co¶..Na demokracje to to mi nie wygl±da³o, a na dyktature, jak najbardziej. A potem, ten pod³y zdrajca, syn nietoperzycy, kaza³ i¶æ mi przynie¶æ mu soku z dyni!
- A czy ja wygl±dam na s³u¿±c±?! - spyta³am siê, a on mi na to:
- Hmmm...Nie, ale mo¿esz ni± zosraæ.
Och..Ile bym da³a, w tym momencie, ¿eby móc tak po prostu wyci±gn±æ ró¿d¿kê i grzmotn±æ w niego najsilniejszymi zaklêciami jakie znam! Jaka¶ nieznana boska si³a mnie przed tym powstrzyma³a...
A Snape kontynuowa³:
- No, na co czekasz?
- Na wniebowziêcie... - mrukne³am pod nosem, ale i tak wszyscy to us³yszeli. I wybuchnêli ¶miechem. Opu¶cili¶my gabinet ,,Szanownego Dyrektora'' za¶miewaj±c siê z Jego zaskoczonej miny!
Och tak... Ja..MY, nauczyciele Hogwartu, siê nie poddamy! Bêdziemy walczyæ, a¿ do koñca!
A teraz, muszê i¶æ, Pamiêtniku. Mamy kilka spraw do omówienia z Filiusem.
Dobranoc!

Miecek - notka niez³a. Fajne opisy, ale za ma³o zdarzeñ. Za ma³o. Pisz dalej, bo na razie nie znam Twojego stylu. A minimum notek, to dwie. ;) Ogólnie nie¼le.

MasticalLaCicca - nie wydaje mi siê, aby Snape by³ taki wed³ug Minerwy. W gruncie rzeczy zawsze byli dla siebie do¶æ uprzejmi. Wiêc ten zwrot akcji trochê mi siê nie spodoba³. Pisz dalej, dalej. xD

Miecek ty piszesz tak bardzo melancholijnie! daj trochê werwy bo z biegiem czasu (je¿eli bêdziesz prowadziæ ten pamiêtnik) zakradnie siê nuda.

MasticaLaCicca no nie wydaje mi sie ¿eby Snape by³ taki dla Minerwy, przecie¿ on by³ tak naprawdê dobry tylko musia³ przybraæ maskê. Napewno nie kaza³ jej przynie¶æ soku!!
Je¿eli mia³bym wybraæ to na chwile dzisiejsz± wybra³bym MasticaLaCicca, poniewa¿ dosyæ fajnie opisujesz. No ale jeszcze zobacze.

Albus nie ¿yje. Albus Dumbledore nie ¿yje.
Rok szkolny siê zakoñczy³. Uczniowie wyjechali na wakacje do domu. Zamek jest taki cichy i pusty. Nigdy nie my¶la³am, ¿e kiedykolwiek bêdzie mi brakowaæ tego ci±g³ego ha³asu, jaki panowa³ w Hogwarcie. Ile¿ bym teraz da³a, aby us³yszeæ ¶miechy i weso³e rozmowy dzieci, i móc pomy¶leæ, ¿e ten ostatni tydzieñ to tylko urojenie, z³y koszmar. Ale tak nie jest. Nikt nagle nie zawo³a Prima Aprilis. Albus Dumbledore, najwiêkszy dyrektor Hogwartu nie ¿yje. Nigdy nie my¶la³am, ¿e do tego dojdzie. On zawsze…, po prostu by³. Kolejny Minister Magii odchodzi³, zmieniali siê n nauczyciele w Hogwarcie, ale On zawsze by³ i nigdy nie wyobra¿a³am sobie, ¿e mog³oby byæ inaczej. Dzia³o siê ¼le. ¦miercio¿ercy znów dzia³ali. Mordowali czarodziei i mugoli. Nie mogli¶my nic zrobiæ. I wtedy wszystkie nadzieje pok³adali¶my w nim. W koñcu pokona³ Grindewalda, pokona te¿ Voldemorta. Niektórzy mogli uwa¿aæ go ju¿ za lekko stukniêtego starca, ale i tak liczyli siê z jego zdaniem. Jego ¶mieræ… Teraz dopiero widzê, jak trudnie ¿ycie mia³ Albus. Najpierw Ariana, Aberforth, potem Grindewald. Z ka¿dym problemem zwracano siê w³a¶nie do niego. Pok³adano w jego rêkach losy magicznego ¶wiata. A on… Patrzy³ swoimi niebieskimi oczami, w których zawsze migota³y weso³e ogniki, znad okularów po³ówek, wys³uchiwa³ wszystkich i doradza³. A teraz? Wszystko siê skoñczy³o.

Hogwart prawdopodobnie zostanie zamkniêty. ¦miercio¿ercy siej± panikê. Zakon Feniksa… Nie wiem, czy to wszystko ma jeszcze sens? Zosta³a nas garstka. Ostatnia nadzieje w Potterze. Ale, na Merlina, on jeszcze jest dzieckiem! Jak mo¿e pokonaæ Voldemorta? Mo¿emy mu pomagaæ, ale, jak dobitnie powiedzia³ mi kiedy¶ Albus, to on w ostateczno¶ci musi zmierzyæ siê z Voldemortem. Siedemnastoletni ch³opiec, który nawet nie ukoñczy³ Hogwartu i notabene nie zd±¿y ju¿ ukoñczyæ, przeciwko najwiêkszemu czarownikowi, który zabi³ tysi±ce ludzi, który jednym kiwniêciem ró¿d¿k± wykañcza³ najwiêkszych aurorów, którzy przeszli piêcioletni kurs aurorski i potrafili u¿ywaæ takich zaklêæ, o jakich Potter nawet nie s³ysza³. „Musimy mu ufaæ”, zawsze mówi³ Albus. Mia³ tyle tajemnic, o których nikomu nie mówi³. Zdawa³o siê, ¿e zna³ odpowiedzi na najbardziej absurdalne i niewyt³umaczalne rzeczy. Ale postanowi³ siê nimi z nami nie dzieliæ. Ju¿ sama nie wiem, co mam my¶leæ, co mam robiæ. To wszystko jest takie skomplikowane.

1 2 3 »

| Script by Alex