[ Powrót ]

Wtorek, 26 Lutego, 2008, 16:50

Karkarow i tajemnica?

Pewnego deszczowego dnia by³em po lekcjach znu¿ony i zmêczony. Poniewa¿ by³a Astronomia, musia³em wracaæ do pokoju z najwy¿szej wie¿y, dlatego te¿ droga by³a d³uga. Schodzi³em d³ugimi, krêconymi jak spirale schodami. Potem szed³em ponurymi i brudnymi korytarzami, nad którymi wisia³y trofea i wypchane zwierzêta. Pamiêtam, ¿e kiedy przechadza³em siê nimi pierwszy raz, ogarn±³ mnie zimny dreszcz, jak patrzy³em na te zwierzêta, a raczej jak one na mnie patrzy³y. W koñcu zobaczy³em windê, prowadz±c± do mojego pokoju. Ju¿ mia³em ruszyæ w jej kierunku, gdy nagle mój wzrok pad³ na czarne, reprezentacyjne drzwi z tabliczk±: „Profesor i dyrektor I. Karkarow”.
Pokój wydawa³ siê byæ pusty: nie dochodzi³ z niego ¿aden d¼wiêk, a kiedy zerkn±³em przez dziurkê od klucza, zauwa¿y³em, ¿e w gabinecie nie pali siê ¶wiat³o...Chwilê siê waha³em, ale potem postanowi³em zaryzykowaæ i cicho szepn±³em:
-Alohomora....
By³ to do¶æ zaniedbany i bardzo nie przytulny pokój. Kiedy na tegorocznej uczcie dowiedzia³em siê od kolegów, ¿e podobno nasz dyrektor nie wpuszcza do swojego pokoju nawet pani sprz±taczki, uzna³em to za plotkê i jak zwykle plotkê, nieprawdziw±.
Tymczasem uwa¿nie przygl±daj±c siê gabinetowi, doszed³em do wniosku, ¿e ta plotka by³a mimo wszystko prawd±.
Co chwilê nerwowo zerka³em na drzwi, ale nie us³ysza³em ¿adnych kroków na korytarzu. Uspokoi³em siê.
Nie wiedzia³em, ¿e Karkarow ma a¿ tyle wykrywaczy czarnoksiê¿ników. By³y tu ró¿nego rodzaju fa³szoskopy, kije wal±ce po g³owie kogo¶, który przybywa³ tu bez pozwolenia (sam siê przekona³em :P )i wiele innych "broni".Ale kije nie by³y najlepszej jako¶ci i wypowiadaj±c zaklêcie „Diffendo”, od razu prze³ama³y siê na pó³.
Nagle zobaczy³em luksusow± windê. Ogarnê³a mnie pokusa, ¿eby zobaczyæ, co nasz kochany dyrektor ma u siebie na górze. Jeszcze raz rzuci³em krótkie spojrzenie na wej¶cie i niepewnym krokiem wszed³em do windy. Okaza³o siê jednak, ¿e trzeba podaæ has³o, by ruszy³a. Próbowa³em wiele razy. Najpierw spróbowa³em ”Karkarow”, potem „Dumstrang”, a jeszcze pó¼niej „najwspanialszy dyrektor”.
Po wielu próbach zrezygnowany usiad³em na pod³odze i zacz±³em rozmy¶laæ, jakie te¿ has³o móg³ on wymy¶liæ. Próbowa³em wszystkiego.
Nagle mnie ol¶ni³o...Od lat przecie¿ by³em jego pupilkiem. Czy jest mo¿liwe, ¿e to mnie wybra³ jako swoje has³o? Spróbowa³em.
-Wiktor Krum...-wyszepta³em.
Winda wpu¶ci³a mnie do ¶rodka, ukazuj±c ³adne lustro i eleganckie wnêtrze, choæ zakurzone.
Gdy dojecha³em do góry, prawie wybieg³em. Na górze znajdowa³a siê tylko sypialnia i balkon z widokiem na dó³.
Z lekka siê rozczarowa³em, mimo to postanowi³em obejrzeæ pokój. Kiedy przechodzi³em obok ³ó¿ka, zobaczy³em stoj±c± na stoliczku nocnym ramkê ze zdjêciem jakiej¶ ³adnej, aczkolwiek dumnej i twardej, z ciê¿kimi powiekami kobiety. Obok le¿a³y listy z nadawc±: Bellatrix Lastrange...
Ledwo powstrzyma³em siê od wrza¶niêcia z dwóch powodów: po pierwsze fakt, ¿e w³a¶cicielowi owego pokoju podoba lub podoba³a siê
TA kobieta, wstrz±sn±³ mn± bardzo mocno. Tak okrutna kobieta? Zawsze dziwi³em siê, czytaj±c o niej artyku³y w gazetach, ¿e mo¿e mieæ mê¿a. Musi to byæ kompletny g³upek albo taki sam okrutnik. Jedno z dwóch.
Przez chwilê zastanawia³em siê, czy nie przeczytaæ owych listów, ale postanowi³em, ¿e do¶æ ju¿ grzechów narobi³em i tego nie zrobiê, chocia¿ z trudem mi to postanowienie przypad³o do gustu.
Kolejny powód, przez jaki o ma³o nie krzykn±³em, by³y kroki na korytarzu. Przez to, ¿e tak ciê¿ko mi siê by³o otrz±sn±æ po tym niemi³ym
wstrz±sie, za pó¼no zareagowa³em i nie zd±¿y³em siê schowaæ. Karkarow mnie zobaczy³...
Najpierw spojrza³ na mnie z os³upieniem, potem za¶ sobie wszystko pouk³ada³ w g³owie i skapowa³. Rykn±³ z w¶ciek³o¶ci i wrzasn±³:
-Jak ¶mia³e¶...I ja ciê zawsze lubi³em...Jeste¶ taki sam jak inni uczniowie: wredny i nieus³uchany. Ju¿ ja ci poka¿ê!
Szybko wycedzi³ has³o i wbieg³ do windy.
Stwierdzi³em,¿e nie ma sensu czekaæ, a¿ mnie dopadnie. Mia³em tylko jedno wyj¶cie-skoczyæ przez balkon. By³o to oko³o piêciu metrów wysoko¶ci, wiêc nie by³o ¼le. Ale i tak mia³em szczê¶cie, bo nic mi siê nie sta³o, z wyj±tkiem trochê zdartej skóry na kolanie. Nie zwracaj±c uwagi na „g³upie” kolano, bieg³em dalej przed siebie. Wjecha³em szybko wind±, pospiesznie warkn±³em:
-Dumstrang, do cholery...Dumstrang!
Na górze zdyszany podbieg³em do pokoju. Po³askota³em drzwi w odpowiednie miejsce i rzuci³em siê na ³ó¿ko, mówi±c do kolegów:
-Jutro wam opowiem...Nie ¿yjê...
Po tych s³owach natychmiast zasn±³em.

Komentarze:

Pierwsza
Przeczyta³am i jak zwykle wyrzucê ci niespójno¶æ, ale to tego ju¿ siêchyba przyzwyczai³a¶
Bella siedzia³a wtedy w Azkabanie.
a po za tym mia³a hopla na punkcie Voldiego.
Po zatym nie mam zastrzerzeñ.
Fajnie, ze czêsto piszesz, to jest +
pozdrawiam

| Script by Alex