[ Powrót ]

Poniedziałek, 19 Maja, 2008, 19:12

Ale szpan!

Wreszcie mam wymarzon± rzecz po ojcu w spadku- ochraniacz na rêkê do Quiddicha!
Ledwo uda³o siê nam uciec z gabinetu Karkarow ( nam to znaczy mnie i szefowi aurorów-Scrimgeourowi). Przez pierwsze dni w ogóle nic innego nie robi³em, tylko wci±¿ patrzy³em siê na l¶ni±cy ochraniacz. By³ rzeczywi¶cie piêkny-idealnego kszta³tu, piêknie b³yszcz±cy, zrobiony z najlepszego gatunku smoczej skóry- robi³ naprawdê du¿e wra¿enie. Wiadomo¶æ o tym, ¿e Wiktor Krum dosta³ po ojcu wypasiony gad¿et do Quiddicha wzbudzi³ powszechny podziw i zazdro¶æ. Oczywi¶cie, Karkarow próbowa³ wszystkim wmówiæ, ze ja by³em w jego gabinecie i „ukrad³em” ochraniacz, ale jego argumenty nie robi³y ¿adnego wra¿enia, a raczej nie robi³yby, bo argumentów w³a¶ciwie nie mia³, tak samo by³o z dowodami. Wiêc nawet je¶li kto¶ mu wierzy³, to nic wiêcej nie móg³ zrobiæ, bo nawet ¿aden ¶wiadek nie nawin±³ siê naszemu kochanemu dyrektorowi ( auror milcza³ jak zaklêty). Chodzi³em wiêc szczê¶liwy po szkole, „szpanuj±c”. Na treningach non stop go zak³ada³em, a te rozchichotane idiotki z trybun piszcza³y z zachwytu, je¶li podnios³em rêkê do góry. Czy one naprawdê s± tak g³upie, a raczej czy one s± rzeczywi¶cie tak naiwne, ¿e uwierz±, i¿ ja porzucê Hermionê?! Przecie¿ one jej nawet do piêt nie siêgaj±! „Ale ze spokojem- powtarza³em sobie w my¶lach-jeszcze tylko tydzieñ i bêd± wakacje, a wtedy spotkam siê z Hermion±....Luz, jeszcze tylko tydzieñ”.
Tak, tyle ¿e ten niby krótki okres wlecze siê zawsze potwornie!
Mieli¶my dzisiaj próbny meczyk ( to znaczy gra³a tylko nasza dru¿yna przeciwko sobie). Rzecz jasna, w³o¿y³em moje cudo. Z pogard± spojrza³em na moje nieinteligentne fanki, które nosi³y naszyjniki z napisem: „Wiktor Krum”. Ona s± naprawdê ¿a³osne! Gdy tylko powiem o tym Hermionie...
-Wiktor!- wrzasn±³ nasz pa³karz, Erni Wilson.-za 10 minut jest koniec treningu!
-Ok, ok!- odkrzykn±³em. Zaduma³em siê strasznie, najwyra¼niej.
Zagwizda³em i ca³a ekipa wystrzeli³a w górê. Mieli¶my dzisiaj dobry dzieñ, bo wszystkim dopisywa³o szczê¶cie w grze. Po treningu pochwali³em ich szczerze:
-¦wietnie grali¶cie, naprawdê! Oby tak dalej!
Wieczorem nie mog³em doczekaæ siê spotkania z Hermion±...Spêdzimy pó³ dnia w Hogsmeade, chodz±c po sklepach, a potem...
W mojej g³owie mie¶ci³o siê tyle planów do cudownych chwil, które spêdzê z moj±...hmm...przysz³± dziewczyn± (przynajmniej takie mam plany), ¿e sam nie wiedzia³em, który mam wybraæ. „Spokojnie, masz jeszcze kupê czasu-uspokoi³em siê w my¶lach”.
Tydzieñ ten jednak¿e d³u¿y³ mi siê strasznie. Ale chyba warto jest poczekaæ tydzieñ dla tego s³odkiego dnia, który mnie czeka...
*********************************************************
Notkê dedykujê dla :
Marty z Lochów
wszystkich komentuj±cych
P.S. Marto, 21 maja trzymam kciuki!

Komentarze:

no no fajne nie s±dzi³am ze karkarow moze byc taki bezbronny.Tam na pocz±tku jest powtórzenie piekny mozna zastapiæ ³adny

BY£AM PIERWSZA!!!!!

dziêki za komentarz, Hermiono 18!
pozdrowiam wszystkich cieplutko-Parvati

Fajna notka. Czekam na nastêpn± i zapraszam do pam. Roxanne.
Pozdrowionka
Lara

Parvati, notka jest dosyæ krótka, ale uznajmy, ¿e jest to notka typowa dla zapracowanego, zabieganego, rozmarzonego ucznia Durmstrangu. Jak zwykle du¿o quidditcha i refleksji. Dobrze zilustrowane uczucia, chocia¿ popracuj nad stylem, wyra¿enia typu "patrzy³em siê" powinny coraz rzadziej go¶ciæ w Twoich wpisach. Dobra interpunkcja, ciekawa akcja, interesuj±ca i chwilami nuta dowcipu. Jest dobrze.

Marto, w nastêpnej bêdzie Hermiona... To zabrzmi g³upio, ale sama nie mogê doczekaæ siê pisania tej notki :P Czekam na wiêcej czasu i wtedy napiszê porz±dn± notkê

Ello, robiê konkurs na moim blogu www. zjawiska-paranormalne-prawdziwe-historie .blog.onet.pl. Popatrzcie, s± du¿e nagrody.
Dziex

| Script by Alex