[ Powrót ]

Piątek, 09 Stycznia;, 2009, 17:06

41. Inne spojrzenie na ¿ycie.

Drodzy czytelnicy, oto pierwsza notka w roku 2009. Wybaczcie, ¿e ze spor± przerw±, ale najpierw by³am bez Internetu, potem za¶ by³a zmiana serwera. Mam nadziejê, ¿e dzisiejszy wpis siê spodoba.
Pozdrawiam,
Parvati:*
Sam nie wiedzia³em, jak d³ugo bieg³em przed siebie, rozgoryczony, roztrzêsiony i rozczarowany ludzk± niegodziwo¶ci±. Czu³em siê tak, jakby kto¶ wbi³ w moje serce ogromny, ostry i ¿±dny krwi sztylet, który zapad³ tak g³êboko we mnie, ¿e nawet nie próbowa³em go wyci±gn±æ. Nie panowa³em nad sob±, nie dba³em ju¿ o nic poza tym, by nie przestawaæ biec. Chcia³em wy³adowaæ swoje emocje, wy¿yæ siê, choæ i tak zdawa³em sobie sprawê z tego, i¿ jest to bezsensowne. Nic nie potrafi uleczyæ zranionej duszy, która po wielu przej¶ciach znalaz³a oparcie u kogo¶, kogo obdarzy³a zaufaniem do tego stopnia, ¿e nie zauwa¿y³a jego prawdziwego oblicza. Nie bola³o mnie nawet a¿ tak bardzo samo zachowanie Missel, a bardziej to, jak bardzo siê na niej zawiod³em. S±dzi³em, ¿e jest dziewczyn± inn± od wszystkich innych, jakie znam- ³agodn±, eleganck±, godn± zaufania i przyja¼ni, tymczasem okaza³a siê zwyk³±- jak mo¿na by to potocznie uj±æ- jêdz±, która wabi ludzkie serca po to, by potem z m¶ciw± satysfakcj± z³amaæ je bezlito¶nie i bezpowrotnie. Nie ma nic gorszego na tym twardym ¶wiecie od zaufania, które zosta³o brutalnie przerwane, i to w sposób tak okrutny. Nie pomaga³y ³zy, które na pró¿no wylewa³em pomimo tego, ¿e normalnie tego nie robiê, bo nie pozwala mi na to ¿ycie codzienne (czyli Quiddich, ¿ycie twarde i zobowi±zuj±ce), nie dawa³ ukojenia równie¿ ciê¿ki i mêcz±cy bieg, ani ból fizyczny, spowodowany czêstymi upadkami. Zdawa³em sobie sprawê z tego, ¿e nic mi nie pomo¿e, ¿e tak naprawdê ukojenie przynios³aby rozmowa z kim¶, kto pocieszy³by mnie lub zwyczajnie, twardo postawi³ na nogi. Niestety, nie mia³em z kim tego przegadaæ. Digel by³ na próbie do Jase³ek szkolnych, Sonia na kó³ku z transmutacji, reszta ch³opaków uda³a siê do Bagdolu po przedwczesne zakupy na Miko³ajki, z Hermion± za¶ przyja¼nie nie rozmawia³em od kilku miesiêcy. Znu¿ony biegiem, emocjami i ostatnimi prze¿yciami, przysiad³em na pobliskiej ³awce, znajduj±cej siê w parku i ciê¿ko opar³em g³owê. By³em spocony, mokry od padaj±cego deszczu i wielu przelanych ³ez. Mia³em serdecznie do¶æ ci±g³ych rozczarowañ na ludzi, bola³o mnie najbardziej to, ¿e zaledwie otworzy³em przed kim¶ drzwi do mojego serca, on zamyka³ je z g³o¶nym trzaskiem i zadowolon± min±. W¶ciek³y na wszystko, co ¿yje, mrukn±³em do siebie z nieukrywan± gorycz±:
- Najlepiej by³oby nikomu nie ufaæ...Przynajmniej nikt by mnie nie móg³ zraniæ...
-Tak s±dzisz?- Niespodziewanie zapyta³ czyj¶ g³os.
Oniemia³y, podnios³em wzrok i ujrza³em przed sob±...centaura. Prawdziwego centaura! Sil±c siê na spokój i opanowanie emocji, b±kn±³em nie¶mia³o:
-No...By³oby praktyczniej...A...Wybacz, ¿e siê o to spytam, ale sk±d siê tu wzi±³e¶?
W tym momencie na twarzy centaura przebieg³ cieñ z³o¶ci, ale oblicze jego rozpogodzi³o siê po d³ugim i badawczym przygl±daniu siê mojej osobie. Po jakim¶ czasie sykn±³ cicho:
-Ludzie, przez swoj± arogancjê i pysza³kowato¶æ, zapominaj± o wszystkim, co nie dotyczy ich w³asnego nosa! Oto powód, dla którego nie wiesz nawet o tym, ¿e w okolicach Durmstrangu mieszkaj± i ¿yj± stworzenia tak godne i szlachetne jak centaury!
Dopiero, gdy po moich krótkich przeprosinach centaur spojrza³ na mnie, zauwa¿y³, ¿e jestem nie w sosie. Rzuci³ jednak tylko krótk± uwagê:
-Chyba ciê co¶ przygnêbi³o, prawda, ch³opcze?
Widz±c, ¿e milczê, rzek³ ³agodnie:
-W ¿yciu nie wszystko siê udaje, musisz to zrozumieæ. Zawsze naj³atwiej jest zwaliæ na kogo¶ swoje nieudane czyny. Czêsto zbyt rozczulamy siê nad w³asnym bólem fizycznym lub psychicznym i nie zdajemy sobie sprawy, ¿e dla niektórych nasze cierpienie jest b³ahostk± w porównaniu do ich bólu. Dopóki wy, ludzie, tego nie zrozumiecie, dopóty boleæ was bêdzie wszystko, co was dotyczy i przebiega niedok³adnie po waszej my¶li. Wiedz tylko, ch³opcze, ¿e taki tok my¶lenia wy³±cznie o nas samych i naszych problemach prowadzi do zgubnej drogi.
Po s³owach centaura zapanowa³ we mnie dziwny prze³om. Spojrza³em na moj± historiê z Missel i spróbowa³em zerkn±æ na ni± z innego punktu widzenia. Pomy¶la³em, ¿e to ja pierwszy j± zrani³em po tym wszystkim, co prze¿y³a. I choæ pokaza³a zupe³nie inn± twarz ni¼li poprzednio, sama sobie zniszczy³a to, co stara³a siê odbudowaæ. Skoro jest taka, to jej sprawa. Niech robi ze swoim ¿yciem, co siê jej tylko podoba. Ale i ja nie powinienem by³ tak reagowaæ.
Po d³ugiej ciszy m±dry centaur ci±gn±³ dalej:
-Wy, ludzie, patrzycie na ¿ycie tylko do przodu. Planujecie przysz³o¶æ, a nie dbacie o codzienno¶æ. Jako ¿e jestem centaurem, znam przysz³o¶æ ludzi, tak samo jak i twoj±, Wiktorze Krumie. I uwierz mi, w przysz³o¶ci czekaj± ciê du¿o bardziej mroczne rzeczy i gorsze psychiczne cierpienia, ni¼li dzisiejsze. Zacznij spogl±daæ na ¿ycie inaczej i dbaj o przyja¼ñ, bo magazynów z przyjació³mi nie ma i to co stracisz, nigdy ju¿ nie odzyskasz...

Komentarze:

super nocia!!! Podoba³ mi siê ten w±tek z centaurem a zw³aszcza jak ten centaur przepowiedzia³ Wiktorowi przysz³o¶c. Czekam na nastepn± nocie

nooo. mi te¿ siê podoba³ ten moment. taki tajemniczy..

Notka bardzo fajna, chociaz niezbyt d³uga ;) Zgadzam siê z Gorgie. Super wymy¶lone ;) Podoba mi siê postaæ Kruma, jak± tu pokazujesz. Wspaniale! Z niecierpliwo¶ci± czekam na kolejn± notkê ;). Daj mi znak jak ja dodasz! :*
U mnie jest nowa nocia !

Nied³uga, niekrótka a w sam raz i za to z jakim ³adunkiem ¿yciowej m±dro¶ci! No, no, Parvati, uznanie! Poruszaj±ca by³a ta rozmowa z centaurem i mam nadziejê, ¿e w koñcu Wiktorowi spadn± klapki z oczu i ruszy g³ow±. Zatêskni³am ju¿ za jak±¶ akcj±, za jakimi¶ iskierkami i czym¶ naprawdê prze³omowym. Oby ten wpis to zapowiada³! Pozdrawiam Ciê serdecznie i bardzo ciep³o dziêkujê za komentarz u Marty

Notka strasznie mi siê podoba³a, chocia¿ zastanawia mnie jedno: czemu centaur tak zagada³ do Wiktora? Wydaje mi siê, ¿e one niebardzo interesuj± siê ludzkimi sprawami tak banalnymi jak problemy prywatne. Z kolei bardz\o dobrze odda³a¶ uczucia Kruma i styl mówienia stworka o czterech nó¿kach (centaura, nie chcia³am powtarzaæ :P).
Dziêki za komentarz pod Romild±!
Czekam na nastêpny wpis i przepraszam za przerwê w komentowaniu.
Pozdrowienia!;*

Parvati, piêknie ukazane uczucia, poprawnie napisane. Szczególnie podoba³a mi siê scena z centaurem. Daje du¿o do my¶lenia. Ja uwielbiam Twoje notki i z niecierpliwo¶ci± czekam na wiêcej!
Pozdrawiam i zapraszam do siebie - nowa notka.
Lara

Jaka m±dra notka. Musia³a¶ sporo czasu po¶wiêciæ, aby uzyskaæ taki efekt. Bardzo mnie poruszy³y te s³owa: ,,Zawsze naj³atwiej jest zwaliæ na kogo¶ swoje nieudane czyny. Czêsto zbyt rozczulamy siê nad w³asnym bólem fizycznym lub psychicznym i nie zdajemy sobie sprawy, ¿e dla niektórych nasze cierpienie jest b³ahostk± w porównaniu do ich bólu.". S± niezwykle rzeczywiste i tycz± siê do wielu osób<w tym do mnie>.
Zaskoczy³a¶ mnie;]
Pozdrawiam:*

Mi¶ku!! Wydrukowa³am i czeka na mnie na parapecie! :* Nied³ugo 'skomentarzujê' doszczêdnie t± notkê!

Hej. W pamiêtniku Cedrica nowa notka serdecznie zapraszam

Te¿ bym siê przyczepi³a do tego wyskoku centaura, ale w±tek psychologiczny by³ bombowy Troszkê za szyko mi siê to wszystko dzia³o, ale wiesz, ¿e ja tak tylko bredzê xD
Czad! Mniam, malina i poziomki! :*

Jeszcze napiszê, ¿e wspaniale opisane uczucia Kruma!!! x33

Dziêki, dziewczyny, za te przemi³e komenatarze Rzeczywi¶cie, normalnie centaur mo¿e by tak nie zrobi³, ale wyobra¼cie sobie Wiktora ze smutn± mink±- ka¿dy mu siê da! :P A za zbyt szybk± akcjê przepraszam i spróbujê poprawiæ w kolejnej notce
Dziêki za komentarze!
Parvati:*

| Script by Alex