Dzisiaj trochę krótsza notka niż zwykle, ale mam nadzieję, że będzie się podobała. Przepraszam, że znowu długo nie pisałam, teraz mam sporo pomyslów i notki będę się pojawiały regularnie mniej więcej co tydzień, tak samo jak w pamiętniku Lavender Brown, do którego Was też serdecznie zapraszam. No, ale już się zamykam i zapraszam do czytania i komentowania.
-----------------
- Lily!
Gryfonka oderwała wzrok od talerza z zapiekanką i zobaczyła jakiegoś chłopca biegnącego ku niej z wyciągniętymi rękami. Był to jej kuzyn, Hugo Weasley.
- Hugo! – wykrzyknęła uradowana Lily. – Jak tam?
Chłopiec miał na sobie szatę szkolną w barwach Gryffindoru. W prawej ręce trzymał torbę z książkami. Jego rude włosy stały jak zwykle do góry, a twarz promieniała aż na kilometr radością.
- Super! Widziałaś jak wczoraj odpowiadałem na eliksirach? – Lily pokiwała głową, lecz w tym momencie jego twarz przybrała kamienny wyraz. – Słyszałem, że. – tu zniżył głos do szeptu, że dziewczyna musiała się pochylić, aby cokolwiek usłyszeć. – Podobno jakaś dziewczyna z naszego domu spędziła czas w skrzydle szpitalnym, bo jej kuzyn zaginął. Wiesz może kto to jest?
Zaskoczyło ją to. Wiedziała, że wiele osób wie o tym, ale były to w większości osoby ze starszych klas. Nie miała pojęcia, że wieści w Hogwarcie potrafią się tak szybko roznieść. Nie wiedziała dlaczego chciała to zrobić, ale nie powiedziała mu prawdy.
- Nie, niestety nie wiem. Strasznie jej współczuję… - nie musiała udawać współczucia, bo naprawdę je czuła.
Hugo wyglądał na zawiedzionego.
- A ja już myślałem, że coś wiesz. No trudno, będę pytał innych. – i odszedł, a Lily usiadła z powrotem na ławce.
Całe szczęście, że Rachel tu nie było, pomyślała. Przed wejściem do Wielkiej Sali zawołał ją profesor Longbottom. Pewnie chodziło o ten artykuł w gazecie… Zjadła do końca zapiekankę w ciszy i wstała od stołu. I wtedy zobaczyła, jak Wilson zmierza ku niej. Na twarzy miała wymuszony uśmiech, co widać było z daleka.
- I co od Ciebie chciał profesor Longbottom? – zapytała Potter, obserwując przyjaciółkę, który usiadła naprzeciwko niej i nałożyła sobie na talerz tłuczone ziemniaki.
- Nic takiego. – odpowiedziała, ale widać było, że chce coś ukryć.
Lily postanowiła nie naciskać, zważając na to w jakim ona jest stanie, ale ta myśl towarzyszyła jej przez całe śniadanie, aż do klasy, gdzie odbywała się historia magii. Niestety Gryfoni mieli ją ze Ślizgonami. Przed klasą stał już spory tłum uczniów pierwszej klasy, ale widać było wyraźnie, że coś jest nie w porządku. Uczniowie stali w kole uważnie coś obserwując. Dziewczyny podeszły bliżej i ich oczom ukazała się niezbyt miła scena. Jakiś Ślizgom trzymał w ręku dwie różdżki, a naprzeciw niego leżał skulony Gryfon z wyrazem bólu na twarzy.
- Co tu się dzieje? – zawołała Lily.
Nikt się nie odezwał, tylko wszyscy nadal wykrzykiwali różne złośliwe rzeczy. Po kilku sekundach do zbiegowiska podszedł profesor Longbottom z kilkoma książkami w ręce.
- Co się stało? – tym razem to on zapytał i nie czekając na odpowiedź podszedł do ucznia ze Slytherinu i odebrał mu jedną z różdżek, która należała do Marka Swallowa, owego Gryfona wijącego się na ziemi i podał mu różdżkę. Gryfon popatrzył na niego po czym z trudem wstał.
- Odejmuję pięćdziesiąt punktów Slytherinowi. – zawołał profesor. – Choć zaprowadzę Cię do skrzydła szpitalnego. – powiedział i odszedł z uczniem.
Minęło kilka minut zanim klasa się uspokoiła i z niechęcią weszła do klasy. Lily i Rachel zajęły drugą ławkę przy oknie. Wypakowały swoje książki i utkwiły wzrok w tablicy. Była ciemnozielona, bez śladu kredy. Nagle bez żadnego uprzedzenia z tej właśnie tablicy wyłonił się perłowy duch ze znudzoną miną, profesor Binns. Lekcję rozpoczął od nudnego przemówienia, jakie to wspaniałe poznać historię magii i jakie to ważne. W czasie tego monologu większość klas położyła po prostu pozasypiała. Lily próbowała jednak utrzymać się przy świadomości lecz i ona po kilkunastu minutach poddała się snu. Klasa od historii magii była chyba najzwyklejszą ze wszystkich sal. Ławki i krzesła ustawione były w równych rzędach i tak czyste jak nigdy. Nic dziwnego, w końcu żaden uczeń, choć zdarzało się kilka wyjątków nie pisał na tych lekcjach. Na półkach po dwóch stronach klasy stało kilka ciężkich, zakurzonych ksiąg o takich tytułach: „Historia magii”, „ Życie czarodziejów dawniej”, „Jak to się zaczęło” czy „Od mugoli do magii”. Po dwóch godzinach słodkiego snu, uczniów Gryffindoru i Slytherinu wyrwał dzwonek obwieszczający koniec lekcji. Lily wraz z Rachel szybko wyniosły się z klasy, wdychając świeże, czyste powietrze. Miały jeszcze dwadzieścia minut do kolejnej lekcji jaką była transmutacja. Szły, więc wolno przez kolejne korytarze i schody, obserwując zabieganych kolegów i koleżanki. Doszły aż do drzwi Wielkiej Sali, gdzie stała spora grupka uczniów. Podeszły bliżej i odczytały ogłoszenie przypięte do ściany:
Dzisiaj podczas obiadu o godzinie 14.00 przybędzie do Hogwartu nowa uczennica i uczeń. Są oni rodzeństwem i pochodzą z bardzo zamożnej rodziny. Mam nadzieję, że ciepło ich powitacie. Profesor Minerwa McGonagall.
- Nowi? – zdziwiła się Rachel. – To dlaczego nie przyszli wczoraj?
Lily pokręciła bezradnie głową, ona też nie wiedziała czemu.
- Chodź już na transmutację, wolałabym mieć już to za sobą. – powiedziała, ciągnąć przyjaciółkę za rękę.
Na transmutacji próbowali zamienić zapałkę w igłę. Pod koniec lekcji tylko jednej Krukonce udało się sprawić, że jej zapałka stała się zaostrzona, ale o dziwo nie zarobiła za to żadnych punktów. Potem mieli godzinę przerwy, którą dziewczyny wykorzystały i poszły nad jezioro zamoczyć nogi. W końcu nadszedł czas obiadu. Gryfonki zajęły swoje zwykłe miejsca i z niecierpliwością czekały na przybycie nowych uczniów. Na stołach pojawiły się przepyszne dania, począwszy od kiełbasek po indyki. Ale nikt nie zaczął jeść, bo drzwi otworzyły się ze swoim zwykłym skrzypnięciem i wszedł profesor Longbottom prowadząc nowych uczniów Hogwartu. Na taborecie przed stołem nauczycielskim spoczywała już wyświechtana Tiara Przydziału. Tym razem nie odśpiewała żadnej pieśni.
- Witam Was w Hogwarcie. – powiedział profesor. – Zaraz zostaniecie przydzieleni do swojego domu, a resztę wytłumaczą Wam Wasi opiekunowie. Proszę, Lara Blade.
Jedenastoletnia dziewczyna o kocich oczach, bladej cerze i ciemnych jak węgiel włosach podeszła do Tiary po czym nałożyła ją na głowę. I od razu rozległ się głos kapelusza:
- Slytherin!
Dziewczyna podeszła do stołu Ślizgonów i usiadła naprzeciwko Scorpiusa Malfoy’a.
- Daniel Blade!
Chłopiec był całkowitym przeciwieństwem swojej siostry. Miał jasne, zmierzwione włosy, szare oczy i rumieńce na twarzy. Tym razem Tiara Przydziału zastanawiała się trochę dłużej, ale w końcu wykrzyknęła:
- Gryffindor!
Lily wraz z innymi Gryfonami zaczęła klaskać. Nowy uczeń usiadł dwa miejsca od niej. W czasie obiadu rozbrzmiewały wesołe rozmowy i śmiechy. Daniel jednak siedział cicho, ledwo co jedząc. Co chwila zerkał na swoją siostrę, która chyba już zapoznała się z większością Ślizgonów i Ślizgonek. Po półgodzinie, profesor McGonagall wstała i odeszła razem z innymi profesorami w kierunku pokoju nauczycielskiego. Lily została jeszcze przez kilka minut i też zabrała swoją torbę i poszła do sowiarnii. Rachel została. Na dworze wiał mocny wiatr zdmuchując kolorowe liście z drzew w Zakazanym Lesie. Niebo było ciemnoszare, z mnóstwem chmurek szybko przesuwających się w stronę zachodnią. Zbierało się na deszcz, więc Lily przyspieszyła kroku. Obiecała wczoraj rodzicom napisać list, ale z powodu wrażeń nie zdążyła. W sowiarnii wcale nie było cieplej.
- Hedwiga! – zawołała i biała, puszysta sowa podfrunęła do niej i dziabnęła ją przyjacielsko w ucho.
Gryfonka miała już przygotowany list w kieszeni, więc teraz tylko go wyjęła i przywiązała do nóżki sowy. Hedwiga wyleciała przez okno z szelestem swoich pięknych skrzydeł. Potter patrzyła nad nią aż do momentu kiedy zniknęła jej z oczu. Nagle drzwi sowiarnii się otworzyły i ktoś wszedł do pomieszczenia, mówiąc:
- Cześć!
-----------
Jeśli chodzi o imię sowy Lily, to nie jest tak, że nie mogłam wymyślić. Lily chciała uczcić pamięć sowy jej ojca i dlatego ją tak nazwała.
Związek Krytyków ...!