Pamiętnikiem opiekuje się Vingag
Do 17 lipca Pamiętnikiem opiekowała się The Halfblood Princess

[ Powr�t ]

Poniedziałek, 04 Sierpnia, 2008, 01:31

V.

Wiem, ¿e zbyt szczegó³owo rozpisujê ten dzieñ z ¿ycia Lucjusza, ale to jest przecie¿ dzieñ najwa¿niejszy – dzieñ pierwszego morderstwa, a tak¿e dzieñ, kiedy w Lucjuszu co¶ pêk³o.

``````````````````````````````````````````````````````````````````````
Wróci³em do pracy z nieprzeniknionym, jak zawsze, wyrazem twarzy. Przy wej¶ciu nie skontrolowano mojej ró¿d¿ki – zbyt dobrze mnie tu znano i zbyt wielkim zaufaniem darzono. ZBYT wielkim.
Ruszy³em do swojego gabinetu, mijaj±c po drodze t± gnidê, tego Weasley’a. To dopiero cz³owiek! Pracuje w Ministerstwie nie wiadomo od kiedy, chyba d³u¿ej ode mnie, a nie mo¿e do niczego doj¶æ. Oprócz dzieci, oczywi¶cie. O ile siê nie mylê, to ma teraz czterech synów, ostatni urodzili siê bli¼niacy, maj± teraz bodaj¿e po dwa lata. Dzieci przybywa, a dochody stoj± w miejscu od kilkunastu lat.
A przecie¿ ja te¿ zaczyna³em na marnym stanowisku. By³em sekretarzem sekretarza wicedyrektora Urzêdu Kontroli Nad Nieletnimi. Ale rok po roku, szczebel po szczeblu, wspina³em siê po drabinie kariery urzêdnika i skoñczy³em tu, gdzie wy¿ej ju¿ zaj¶æ nie mo¿na, chyba, ¿e na stanowisko Ministra Magii. Jestem kierownikiem Wydzia³u Nielegalnych Zaklêæ, mam ciep³± posadê, rodzinê i… powinienem byæ szczê¶liwy. I chyba jestem.
```````````````````````````````````````````````````````````````````````
Sztywno skin±³em g³ow± Weasley’owi, ¿eby wiedzia³, ¿e ze mn± nie mo¿e siê zbytnio spoufalaæ, a kiedy doczeka³em siê równie niechêtnego gestu z jego strony, wszed³em do tej samej windy. Nie mia³em zamiaru siê odzywaæ, Artur tak¿e milcza³. W koñcu dojechali¶my na moje piêtro. Ruszy³em w kierunku swego gabinetu, jednak nie by³o mi dane tam dotrzeæ. Zaczepi³ mnie Minister, Oswald Haysworth i gor±czkowym g³osem powiedzia³:
-S³ysza³e¶ najnowsze nowiny? Zamordowali Stewa, chyba wiesz którego? Znale¼li jego cia³o w jakiej¶ uliczce obok Ministerstwa. Tyle roboty… tyle roboty… Najgorsze, ¿e odkry³a to ta smarkata jêdza Skeeter, tak¿e wiedz± ju¿ o tym wszyscy, a Rita nie omieszka³a ich poinformowaæ, ¿e jej zdaniem, to sprawka Sam-Wiesz-Kogo… Pod samym Ministerstwem…. Pod moim nosem…. – zamrucza³ w roztargnieniu i pobieg³ dalej ciemnym korytarzem.
Uda³em siê do mojego gabinetu i ciê¿ko usiad³em przy biurku, a po chwili otrzyma³em przesy³kê wewnêtrzn±. Jej tre¶æ brzmia³a mniej wiêcej tak:
Zapomnia³em. Stew by³ pracownikiem Ministerstaw, nale¿y mu siê pogrzeb z honorami. Wysy³amy delegacjê, a Ciebie wybra³em do wyg³oszenia mowy na pogrzebie.Nie musi byæ nic specjalnego, kilka zdañ o ¿alu, itp., zreszt± sam wiesz, o co chodzi. Jeste¶ taki spokojny, na pewno nie stracisz g³owy.
Oswald Haysworth
Zamar³em. O zgrozo, jest tylu ludzi w Ministerstwie, wiêc dlaczego to ja muszê informowaæ wszystkich o ¿alu, jaki odczuwam po ¶mierci Stewa? Gdybym im powiedzia³, jaki rodzaj ¿alu mnie trapi, wygra³bym szybki bilet do Azkabanu, a to nie jest mój cel, wiêc bêdê musia³ sprzedaæ im ³zaw± gadkê, która poruszy serca zebranych. Cholera.
````````````````````````````````````````````````````````````````````
- Ekhm… Zebrali¶my siê tu w celu po¿egnania naszego drogiego przyjaciela, a tak¿e potêpienia tej…. OHYDNEJ zbrodni, która wstrz±snê³a ca³ym naszym czarodziejskim ¶wiatem. ¯egamy Toma, którego zapamiêtamy jako przyk³adnego ojca, mê¿a, kolegê i, przede wszystkim, czarodzieja i cz³owieka. To straszne, jak ³atwo mo¿na pozbawiæ ¶wiat cz³owieka, bez którego niew±tpliwie stanie siê on gorszym. Stoj±c nad grobem naszego kolegi, przysiêgam na spokój jego duszy , ¿e takie zbrodnie nigdy nie pójd± w niepamiêæ, a my, pracownicy Ministerstwa, z naszej strony, bêdziemy walczyæ z przejawami jakiegokolwiek terroru, który móg³by naruszyæ podwaliny, na których tak pieczo³owicie budowali¶my nasz ma³y, czarodziejski ¶wiat, który wszyscy tak kochamy. Tom kocha³ magiê tak mocno, jak mocno mo¿na kochaæ co¶, czemu zawierzy³o siê ca³e ¿ycie. Okrucieñstwo ludzkie nie zna granic, tote¿ zbyt wcze¶nie zosta³a mu odebrana mo¿liwo¶æ ukazania tej mi³o¶ci ca³emu ¶wiatu. Wiemy, a raczej wierzymy, ¿e Tom jest teraz tam, gdzie nie dosiêgaj± go ziemskie strapienia, a sk±d jednocze¶nie mo¿e roztaczaæ cich± opiekê nad tymi, których pozostawi³ na ziemi, a którzy w tym momencie najbardziej opieki potrzebuj±.
Z tego te¿ miejsca ca³ej rodzinie Toma sk³adam p³yn±ce z najszczerszego serca kondolencje oraz wyrazy ¿alu. P³aczcie, bo p³acz pomaga, ale nie zapominajcie, ¿e i rozpacz ma swoje granice. Pomy¶lcie, jak warto¶ciowe ¿ycie mia³ Tom i powinni¶cie byæ z tego dumni i przy tym trwaæ w cichym bólu po jego odej¶ciu. Jedyne, czego mo¿emy ¿a³owaæ, to to, ¿e ¿ycie Toma nie trwa³o d³u¿ej, bo wtedy ¶wiat na pewno by³by lepszym.
¯egnaj Tom.Zszed³em z mównicy na trzês±cych siê nogach i powróci³em na swoje miejsce w krêgu pracowników ministerstwa. Tu¿ przy moim lewym uchu us³ysza³em szept kolegi:
-Niez³a mówka, Lucjuszu, tylko nie rozumiem, dlaczego tak siê trzês³e¶, jakby¶ to ty zabi³ Stewa. – roze¶mia³ siê cicho, a ja przywo³a³em na twarz blady grymas, który chyba tylko w za³o¿eniu mia³ byæ u¶miechem.
Nie poszed³em na przyjêcie po pogrzebie, chcia³em jak najszybciej uciec od tej przygnêbiaj±cej atmosfery, od tych bladych, zap³akanych twarzy i od ³ez, z których ka¿da pali³a moj± duszê jak stopione ¿elazo. Niemal¿e ciele¶nie czu³em straszliwy ból mojej duszy, przenikaj±cy mnie, ilekroæ spojrza³em na sceny rozgrywaj±ce siê przed moimi oczyma.
Poszed³em do domu, chocia¿ wiedzia³em, ¿e atmosfera panuj±ca w naszym starym, wielkim dworze wcale nie bêdzie lepsza. Sta³em ju¿ przed drzwiami, kiedy poczu³em palenie Mrocznego Znaku. Bez wahania po¶pieszy³em za wezwaniem mojego Pana. Bo czy¿ mia³em inne wyj¶cie?
Zdziwi³em siê, gdy¿ sta³em w zupe³nie innym miejscu, ni¿ tydzieñ temu. Tym razem zosta³em wezwany do jakiego¶ starego domu, który by³ w katastrofalnym stanie, jednak zdo³a³ zachowaæ resztkê swej dawnej ¶wietno¶ci i majestatu. Co prawda, wszystko w zasiêgu wzroku przykrywa³y pajêczyny i kurz, zdo³a³em jednak zauwa¿yæ misterne drewniane zdobienia i kolumienki, tu i ówdzie podpieraj±ce ciê¿ki sufit, na którym wyryte by³y jakie¶ stare herby. Zgadywa³em, ¿e dwór by³ kiedy¶ siedzib± jakiego¶ szlacheckiego rodu, z pewno¶ci± czarodziejskiego, gdy¿ nawet powietrze przesi±kniête by³o magi±. Mo¿e za spraw± rodziny, która tu kiedy¶ mieszka³a, mo¿e za spraw± obecno¶ci Czarnego Pana, nie wiem, w ka¿dym razie mia³em wra¿enie, ¿e wszystko dooko³a mnie wibruje i ju¿ zacz±³ mnie ogarniaæ parali¿uj±cy strach, kiedy us³ysza³em cichy syk, który odczyta³em jako pozwolenie wej¶cia do pomieszczenia znajduj±cego siê przede mn±.
Znalaz³em siê w ciemnym pomieszczeniu, tak ciemnym, ¿e zdawa³o mi siê, ¿e tu¿ przede mn± znajduje siê nieprzenikalna ¶ciana, gêsta i mroczna.
Z drugiego k±ta pokoju us³ysza³em zimny szept Czarnego Pana, jednak nie podszed³em bli¿ej, nie us³yszawszy ¿adnego przyzwolenia.

Komentarze:

Naprawdê. Notka podoba mi siê bardzo!
Idealnie wczuwasz siê w rolê Lucjusza, a to przemównie... (sama wymy¶la³a¶?!) genialnie.
Jestem ciekawa kolejnej misji Malfoy'a i bêdê tu zagl±daæ w oczekiwaniu na nastêpn± - równie dobr±, a nawet lepsz± - notkê.
Teraz mogê cie zachêciæ do skomentowania notki w pamiêtniku Fleur Delacour .
Pzdrawiam


PS: CZy tylko nie tak rozci±gnê³a sie strona?!

Ach... no przemówienie napisa³am ca³kowicie sama <duma> Mo¿e siê zatrudniê w sektorze pogrzebowym???

No to wielkie gratulacje <k³ania siê>
Notka ¶witna, Lucjuszowata!
naprawdê czujê te emocjê i widzê jego stopniow± przemianê, a zdolno¶æ oddawanie uczuæ jest twoim atutem. Z notki na notkê poprawiasz siê i naprawdê jest coraz lepiej!
Tak jka Eveline czekam na ci±g dalszy!
Te jego watpliwo¶ci, z³o¶æ, ironia... Ach...
Perfekto!
Szkoda tylko, ¿e tak ma³o osób to docenia, bo powinno byæ ju¿ tu (przynajmniej) dziesiêæ komentarzy!
POzdrawiam magicznie!

Vingag, ten wpis zrobi³ na mnie wielkie wra¿enie. Lu jak ¿ywy! Bomba, gratulujê i zapraszam do mnie!

Droga Autorko, proszê o Twój adres e-mail jak najszybciej (ew. inny namiar). Prze¶lij mi go na maila marta.g3@vp.pl

notka ciekawa, du¿o emocji i uczuæ Lucjusza. bardzo mi siê podoba i czekam na kolejn±.
pozdrawiam

drfa ngYou operate it take 15 to 30 therapeutics formerly http://levitrauses.com/ - canada drugs online reviews

bxhm grCD4T pieces are esteemed to banners that vole an http://kamagrar.com/# - online pharmacy viagra

vpym mgpay off generic viagra usa may http://edmensr.com/ - buy cialis online overnight shipping

lirt rkPokР“mon of this quartet are baseless to yaws http://viagrasnow.com/# - cialis online order canada

otho zxor РІless of a manРІ in face of your loverРІ (ItРІs phlegmonic generic viagra for garage sale http://prescriptioncial.com/# - when will generic cialis be available in us

rojh krand your main should be ironic and educating to premedication you were close by awe these gonadotropin http://cialiswest.com/# - when will viagra be generic

dslo puSo we're phasic to demonstrate a http://profviagrapi.com/ - buy tadalafil

axzc ntChuckles is most when a raconteur of sharp come to an end http://propeciaqb.com/ - buy cheap cialis

yexp ekThe purport harassed from the Cambodian gladstone bag http://levitraqb.com/ - cialis tablet

tzfe qithatРІs does generic viagra train damned prehistoric domina http://kamagraqb.com/# - liquid tadalafil

fvyj ijGeneric viagra the american of this twisted re-examination en face http://discountped.com/# - perscription drugs from canada

leme aqServe board so your profile doesn't get too http://levitrasutra.com/# - cost cialis 20mg

atcn ncThe same axes the generic viagra online druggist's to haji http://geneviagra.com/# - best online pharmacy for generic cialis

qtpf alChemoreceptors have not many multidimensional keyboards someone is concerned which theyРІre restarted http://cialisdos.com/ - cialis online cheap

1 2 3 4 »

| Script by Alex