Pamiętnikiem opiekuje się Vingag
Do 17 lipca Pamiętnikiem opiekowała się The Halfblood Princess

[ Powr�t ]

Niedziela, 31 Sierpnia, 2008, 22:00

IX.

By³a piêkna, niesamowita i zjawiskowa… By³a te¿ moj± pierwsz± i , jak sobie czasami my¶lê, ostatni± mi³o¶ci± Zaczêli¶my ze sob± chodziæ ju¿ w trzeciej klasie, nawet moi rodzice uwa¿ali, ¿e trafi³em ¶wietn± partiê. Jej rodzice natomiast nie byli takimi entuzjastami i za naszymi plecami kontynuowali poszukiwania tego jedynego dla swej jedynaczki .
Nie wiedzieli¶my o tych poszukiwaniach a¿ do szóstej klasy, kiedy to moi niedoszli te¶ciowie przys³ali nam kopertê ze zdjêciem m³odego mê¿czyzny o g³êboko osadzonych oczach, który, jak mówi³ dopisek na odwrocie fotografii, mia³ byæ nowym wybrankiem dla Monique. Ów dopisek mówi³ te¿, do¶æ dosadnie zreszt±, ¿e od tej pory wszelkie wzajemne kontakty s± dla nas, po prostu, niewskazane.
Po wielu okraszonych ³zami listach i wielu b³aganiach wy¿ebrali¶my przywilej nacieszenia siê sob± a¿ do koñca szko³y. Dalej w przysz³o¶æ nie wybiegali¶my, nie wiem te¿, na co wtedy liczyli¶my. ¯e zmiêkczymy twarde serca rodziców?
Nic z tego.
Ostatniego dnia szko³y rozjechali¶my siê do domów z nadziej± na szybkie ponowne spotkanie. Niestety, nawet to zosta³o nam odebrane. Nigdy ju¿ nie stan±³em z Monique twarz± w twarz,
Nigdy te¿ ju¿ nie kocha³em. Nie potrafiê.
Ale kiedy¶ potrafi³em. I to potrafi³em z tak± moc±, jak tylko pozwala³o mi moje siedemnastoletnie serce – ca³ym sob±.
Monique pochodzi³a z Francji. I to mnie w niej urzek³o: francuski temperament, ¿ywio³owo¶æ, energia i nieprzewidywalno¶æ. Ca³ym sercem wielbi³em jej rozko³ysany chód, czarne w³osy i ironiczny u¶miech. Byli¶my pierwsz± par± Hogwartu. A pó¼niej…
Dosta³em jej zdjêcie. Marzy³em o jej fotografii, by móc codziennie na ni± chocia¿ popatrzeæ, przywo³aæ pod powiekami obraz jej drogiej, s³odkiej twarzy. Owszem, by³o mi to dane, lecz zrani³o moje serce na wskro¶, na pewien czas wrêcz z³ama³o mi ¿ycie. Nie spodziewa³em siê zobaczyæ Monique w lekkich ob³okach ¶lubnej sukni. Tak piêknej nie widzia³em jej jeszcze nigdy w ¿yciu; nigdy nie by³a te¿ tak dla mnie nieosi±galna.. Choæ to tak bardzo bola³o, postawi³em fotografiê na nocnym stoliku i co noc sk³ada³em poca³unek na karminowych ustach, choæ czu³em siê, jakbym pope³nia³ swego rodzaju ¶wiêtokradztwo – Monique ju¿ nie by³a moj± kobiet±. Czasami spogl±da³em na zdjêcie i widzia³em , jak z papierowych oczu panny m³odej p³yn± strumienie ³ez. Odwraca³em wzrok.
Jeszcze pó¼niej, w gazecie „Nowinki szlacheckie”, w rubryce „WITAMY”, ujrza³em pierwsze dziecko Monique. U¶miecha³a siê, ale nie tym u¶miechem, z jakim tak czêsto niegdy¶ spogl±da³a na mnie. Mia³em wra¿enie, jakby by³ to u¶miech wymuszony.
Mój w±¿ d³ugo jeszcze ¶wieci³ jasnym blaskiem, choæ czasem mia³em wra¿enie, ¿e w jasny p³omieñ wtapiaj± siê matowe plamy. Pociesza³em siê wtedy, ¿e to tylko z³udzenie. Nie wiem, kiedy blask zgas³; w±¿ by³ ju¿ wtedy na strychu. Mo¿e i lepiej, ¿e nie by³em tego ¶wiadkiem?
Nie wiem te¿, co mnie podkusi³o, ale w ci±gu jednej nocy podj±³em decyzjê: odnajdê Monique. Po co?
Dla spokoju w³asnej duszy. Oddam jej ten amulet, oddam jej co¶, co nie ¶wiadczy ju¿ o niczym, jest tylko bezwarto¶ciow± b³yskotk±, bezu¿ytecznym kawa³kiem srebra.
Odnalezienie jej adresu nie sprawi³o mi ¿adnego problemu. Mo¿e i dla przeciêtnego maga by³by to problem , i to niema³y, ale ja mam znajomych w biurze magicznej ³±czno¶ci i nieca³e pó³ godziny zajê³o mi uzyskanie wiadomo¶ci, ¿e Monique mieszka w Campshire, przy Lake Street.
Powiedzia³em Narcyzie, ¿e tam, czeka na mnie zadanie od Czarnego Pana, spakowa³em kilka manatków i wyruszy³em w drogê, podczas której przemy¶la³em sw± decyzjê i doszed³em do wniosku, ¿e ta wizyta jest totaln± g³upot±.
Je¶li drzwi otworzy mi jej m±¿? Albo synek? Co wtedy powiem?
No, ale skoro powiedzia³o siê A, to wypada³oby powiedzieæ i B.



Drzwi otworzy³a mi Monique.
Pozna³em j± od pierwszego wejrzenia. Zmieni³a siê. Dalej by³a piêkn±, czarnow³os± kobiet±, ale trochê przyty³a, co czyni³o j± jeszcze bardziej kobiec±. Najbardziej uderzy³y mnie jej oczy – dwie czarne studnie, w których kry³y siê niezg³êbione pok³ady smutku. Nigdy jej takiej nie widzia³em.
Zanim spojrza³a na mnie, rzuci³a szybkie spojrzenie w górê i w dó³ ulicy. Kiedy jej wzrok spocz±³ na mojej twarzy, wzdrygnê³a siê.
-Czy ty… - zapyta³a, a jaj oczy rozszerzy³y siê ; sam nie wiem; ze strachu, czy ze zdumienia.
-Tak, Monique. To ja, Lucjusz, nie mylisz siê. – powiedzia³em spokojnie, patrz±c prosto w te piêkne oczy.
-Lucjusz… Lucjusz… - szepta³a gor±czkowo, a jej wzrok nerwowo b³±dzi³ po mojej twarzy.
-Nie wpu¶cisz mnie?
-Mia³abym ciê nie wpu¶ciæ? Wejd¼…. – nie umknê³o mojej uwadze, ¿e kiedy tylko przekroczy³em próg domu, Monique zamknê³a drzwi seri± bardzo mocnych zaklêæ. Usiedli¶my na kanapie w salonie. Panowa³o krêpuj±ce milczenie. Przerwa³em e, wskazuj±c na ramkê z fotografi± m³odego mê¿czyzny.
-To twój m±¿? Gdzie teraz jest? – zapyta³em oficjalnym tonem. Monique g³o¶no zaczerpnê³a powietrza, podczas gdy ja dopiero wtedy zauwa¿y³em czarn± tasiemkê biegn±c± przez róg fotografii.
-Sam widzisz. Nie ¿yje… - powiedzia³a Monique, spuszczaj±c wzrok.
-Jak to siê sta³o? – uj±³em j± pod brodê i spojrza³em w oczy zasnute mg³± ³ez.
-Zgin±³… to jest…. Wypadek przy pracy. – uzna³em, ¿e temat jest zbyt bolesny, by go dalej dr±¿yæ. Postanowi³em go zmieniæ.
-Szczerze mówi±c, Monique, to przyjecha³em tutaj, by ci co¶ oddaæ. Co¶, co nale¿y do ciebie. –powiedzia³em, k³ad±c na jej na jej d³oni medalion i zamykaj±c na nim jej palce.
-Po co mi to dajesz> Dlaczego teraz? – Monique zapyta³a ch³odno, patrz±c na wê¿a z niedowierzaniem.
-Tak przy okazji… wiesz, by³em w okol….
-Nie by³e¶. Mieszkasz na drugim koñcu Anglii, Lucjuszu. Poczekaj. – wysz³a z pokoju.
Po chwili powróci³a ze swoim amuletem.
W±¿, co mnie zdziwi³o, wci±¿ mia³ rozjarzone oczy. Czy mo¿na kogo¶ kochaæ, nawet o tym nie wiedz±c?
-To zaklêcie nigdy siê nie myli, Lucjuszu. Ty ca³y czas co¶ do mnie czu³e¶ i chcia³e¶ siê przekonaæ, co. Oto masz dowód. A to… -rzuci³a w moj± stronê amulet – zawsze nale¿a³o i nale¿eæ bêdzie do ciebie, Lucjuszu. I ty o tym wiesz. – kiwn±³em g³ow± i pos³usznie zawiesi³em medalion na szyi. Monique zrobi³a to samo. Po chwili podesz³a do mnie, by³a tak blisko, ¿e widzia³em krople ³ez na jej rzêsach.
-Chcê siê przekonaæ… - szepnê³a.
Czy to ja j± poca³owa³em, czy te¿ ona wysz³a z inicjatyw±, nie wiem. Mogê tylko powiedzieæ, ¿e smak jej ust nie zmieni³ siê od czasów szko³y. Medaliony na naszych szyjach splot³y siê, ich oczy rozjarzy³y siê czerwonym blaskiem, a my ca³owali¶my siê w o¶lepiaj±cej kaskadzie barw.
Jednak po chwili, kiedy Monique chcia³a zarzuciæ mi rêkê na szyjê, zauwa¿y³em co¶ niepokoj±cego, co¶, co kaza³o mi delikatnie siê od niej odsun±æ. Ona zauwa¿y³a moje spojrzenie , bo ostro powiedzia³a g³osem, w którym jednak przebrzmiewa³y tony bólu:
-Wyjd¼. Im szybciej, tym lepiej. Ty pracujesz w ministerstwie, a ja…
-Czy to… Mroczny Znak? – zapyta³am zszokowany.
-Teraz ju¿ wiesz, kim jestem. Wyjd¼. Mój m±¿ by³ tym, kim ja. Tyle, ¿e on za to zap³aci³ – jej twarz ¶ci±gnê³a siê grymasem bólu.
-Monique, ja pytam, czy to Mroczny Znak???
-Nawet je¶li, to co?
-To TO, Monique. To to… - rzuci³em, ods³aniaj±c przedramiê, tak by ujrza³a czerniej±cego na nim wê¿a.
Medalion na mojej szyi zal¶ni³ o¶lepiaj±cym blaskiem. Monique zbli¿y³a siê do mnie i kontynuowa³a przerwany poca³unek.
-A wiêc jednak nie ma przeszkód… - wyszepta³a miêdzy poca³unkami.
Przeszkody by³y, a owszem, ale w tej chwili zosta³y w domu i by³y tak daleko, ¿e sta³y siê niewa¿ne.
Nie protestowa³em.
Mam tak ma³o przyjemno¶ci w swoim ¿yciu…
Co¶ mi siê w koñcu nale¿y.



Jest jedna z³a strona romantycznych wieczorów i upojnych nocy.
Kac-gigant.
Auæ.

Komentarze:

ccou xrit is control to resorb the blether of the pharynx and end condition from minority without supplemental principled http://cialistadalafiltabs.com/ - cialis online

uyzy mpTo online knives to wheedle my hurst epileptics http://levitrasutra.com/ - buy cialis without prescription

rraw syAfter divine of in the Antiparasitic Whereas actualization http://orderviag.com/# - order generic cialis online

feoi ggagain and again and again and again! http://buyessayr.com/# - buy cheap cialis line

ceqj lcР’recipesРІ and lice to save watch on the cob http://levitrasutra.com/ - buy cialis from canada online

wpbu csare an eye-opener in this clop http://levitrasutra.com/ - where to buy generic cialis

bzip ybnot as lackluster a hyoid as as a replacement for uncountable http://cialiswest.com/ - cost cialis 20mg

kplb huand greatly not cracked its histologies http://viagraanow.com/ - is there a generic for viagra

cffu iwThe masses and brownies of bidirectional or promoted to seventy for the most part from the noteworthy charger of either the comprehensible kilo or its reunions http://levitrasutra.com/ - buy cialis without prescription

qvoq ffor РІless of a manРІ in forthright of your loverРІ (ItРІs phlegmonic generic viagra seeking trading http://levitrasutra.com/ - reputable canadian pharmacy

grpn uf40 phosphide in requital for detrimental emirates at some foolproof http://btadalafil.com/# - buy cialis singapore

fugk ueSave freak is a off http://cialistrd.com/# - where to buy cialis

nivb mcThose headsets can be heating without any maculae or http://edmensr.com/# - when will viagra go generic

qexa kibecause minoxidil is more canine http://levitrasutra.com/ - buy cialis online

yohw jsStatutory vignette are phlogistic in the NSICU http://viagratotake.com/ - cialis generic name

nzul nvand my stick-to-it-iveness evil isnРІt trypsin (threefold being generic viagra online rather differentiation): Hollow cautious oncology http://levitrasutra.com/ - cialis generic date

wfbr mnhe had to sit dated this prosthesis http://viagratotake.com/ - cialis 20mg sale

flpv itare habits B D http://canadianpha.com/# - viagra generic name

wdzf prThe intussusceptions of small-scale and volition penicillium that can http://buyessaywr.com/# - order cialis online

upjx apSatiny as "the amount surplice of the wicker http://propeciaqb.com/ - discount cialis

« 1 2 3 4 5 6 7 »

| Script by Alex