Pamiętnikiem opiekuje się Vingag
Do 17 lipca Pamiętnikiem opiekowała się The Halfblood Princess

[ Powr�t ]

Piątek, 05 Września, 2008, 15:35

X.

Tak sobie siedzê i my¶lê, ¿e ju¿ nadszed³ czas, by znów pomêczyæ was moj± pisanin±. Pisanie samo w sobie sprawia mi du¿o rado¶ci, nie wiem tylko, czy równ± przyjemno¶æ odczuwacie podczas czytania moich wytworów. Osza³amiaj±ca liczba komentarzy pod ostatni± notk± (przypominam, DWA) ka¿e mi w to w±tpiæ… Autorom tych nielicznych, aczkolwiek bardzo mi³ych komentarzy, z ca³ego serca dziêkujê. To dla was jest ta notka:


Kto¶ kiedy¶ powiedzia³, ¿e w podró¿ach najlepsze s± powroty do domów. Prosto w twarz móg³bym zarzuciæ mu k³amstwo. Ja ¶miem twierdziæ, ¿e najlepsze s± te podró¿e, które powrotu nie wymagaj±.
Mo¿e tylko ja mam do tej sprawy takie podej¶cie, ale to ja mam ¿ycie z³o¿one z samych problemów, nie ten, co a¿ tak kocha powroty do domu.
Dlatego te¿ wzbrania³em siê, jak tylko mog³em, przed powrotem do dworu i spêdzi³em u Monique kolejny tydzieñ. Dopiero niedziela okaza³a siê byæ nag³ym powrotem do realnego ¿ycia, bo na przekór w³asnym pragnieniom, postanowi³em wróciæ do domu, do Narcyzy. Sama Monique mi to nakaza³a, gdy w sobotni wieczór siedzieli¶my w salonie. Spojrza³a na mnie i ¶ciszonym g³osem powiedzia³a:
-Jest dobrze, Lucjuszu. Ale dalej tak nie mo¿e byæ. Nie pytaj sk±d, ale wiem, ¿e masz ¿onê, a wkrótce bêdziesz mia³ dziecko. Musisz wróciæ… - popatrzy³a wprost w moje oczy.
-Wiesz? Wiêc dlaczego…? – zacz±³em nienaturalnie zachrypniêtym g³osem.
-Dlaczego z tob± by³am choæ wiedzia³am o twojej rodzinie? – jej oczy zaszkli³y siê, gdy milcz±co pokiwa³em g³ow±. –A nie przysz³o ci na my¶l, ¿e ja im zazdroszczê? ¯e choæ przez chwilê chcia³am zaznaæ tego, co oni maj± na co dzieñ, a czego mi brakuje od wielu lat? Ja TE¯ potrzebujê mi³o¶ci, Lucjuszu… Ale i w razie czego potrafiê z niej zrezygnowaæ. I w³a¶nie to robiê… - tej nocy spa³em na kanapie, w pokoju go¶cinnym, a gdy tylko pierwsze promienie s³oñca rozja¶ni³y niebo, opu¶ci³em jej dom, wiedz±c, ¿e ju¿ tu raczej nie wrócê.
Sta³em chwilê przed domem, w milczeniu patrz±c na drzwi, za którymi zazna³em momentów prawdziwego szczê¶cia. Bo wiem, ¿e to by³o szczê¶ciem, to co prze¿y³em z Monique, nie ta nêdzna imitacja domu, w któr± bawimy siê wraz z Narcyz±. Wiedzia³em, ¿e wraz z zamkniêciem drzwi domu Monique, zamknê³a siê przede mn± droga do prawdziwego ¿ycia. Ruszy³em w dó³ ulicy, chc±c znale¼æ miejsce do dogodnej teleportacji, a gdy ostatni raz odwróci³em siê, by rzuciæ ostatnie spojrzenie na dom, zobaczy³em, ¿e w oknie na pierwszym piêtrze niknie za firank± czarnow³osa postaæ.
Kiedy stan±³em przed kolejnymi drzwiami, tym razem mojego domu, przez chwilê rozmy¶la³em o tym, ze wcale nie chcê tu wracaæ, nie do ¿ony, która nied³ugo zacznie przypominaæ pêkaty kocio³ na czterech nogach, nie do dziecka, które wkrótce rozniesie w py³ mój dom, wrzeszcz±c, tupi±c i p³acz±c na przemian. To nie jest moje ¿ycie.
Ale nic. G³êboko odetchn±³em i otworzy³em drzwi.
Ju¿ po chwili znalaz³em siê w samym ¶rodku osza³amiaj±cego ba³aganu, który wygl±da³, jakby w rzeczy samej by³ efektem tornada. Usi³owa³em dyskretnie siê wycofaæ, gdy…
-Lucjusz, ju¿ jeste¶? Chod¼ tu, tylko uwa¿aj, aby nie i¶æ po aksamicie! – To Narcyza, siedz±ca przy stoliku w koñcu pokoju i zawziêcie wymachuj±ca ró¿d¿k±. Podszed³em do niej, lawiruj±c miêdzy stertami materia³u, omijaj±c grupki domowych skrzatów i unikaj±c potr±cenia przez s³u¿bê biegaj±c± w jedn± i w drug± stronê.
-Co oni wszyscy tu robi±? Dlaczego nie szykuj± obiadu? Co¶ ty znowu wymy¶li³a? – jêkn±³em, ³api±c siê za g³owê.
Wkrótce te¿ przekona³em siê, co te¿ mojej ¿once znowu wpad³o do g³owy. Otó¿, stwierdzi³a, ¿e musi siê czym¶ zaj±æ, kiedy mnie nie ma, a ¿e dosz³a do wniosku, ¿e sklepowe wyprawki dla dziecka s± zbyt dziecinne i s³odkie, a j± sam± denerwuj± te wszystkie misie, motyli i kokardki. I, po zakupieniu hurtowych ilo¶ci materia³u, sama zabra³a siê do szycia tych wszystkich ro¿ków, becików, ko³derek i Bóg-wie-czego-jeszcze. Jej wytwory, a owszem, te¿ ozdobione by³y kokardkami, ale czarnymi z aksamitu, a ponadto ka¿dy z nich mia³ wyhaftowane inicja³y D.M.
-D.M.? Niby co to ma oznaczaæ? – zapyta³em marszcz±c brwi.
-To chyba jasne. Twój ojciec ma na imiê Darius, a moja matka Danielle. Sam rozumiesz, ¿e dziecko musi nosiæ imiê na literê D. Jeszcze siê nad tym nie zastanawia³am.
-Wiesz… widzê, ¿e jeste¶ zajêta i pójdê, mmm… przygotowaæ sobie co¶ do zjedzenia, dobrze?
-Tak, tak, id¼, id¼…. – powiedzia³a, marszcz±c brwi przy wyborze koronki do srebrnego ro¿ka dla niemowlaka. Obok niej le¿a³o ju¿ sze¶æ gotowych ro¿ków. Coraz czê¶ciej zastanawiam siê, czy Narcyza ma zamiar urodziæ stado dzieci? Tak siê do tego bynajmniej przygotowuje…


Poszed³em do kuchni i naszykowa³em sobie jak±¶ kanapkê i ju¿ mia³em zamiar wbiæ w ni± zêby, gdy poczu³em straszne palenie Mrocznego Znaku. Z westchnieniem ¿alu od³o¿y³em posi³ek na meble, i, czuj±c straszliwe burczenie w brzuchu, biegiem ruszy³em do salonu.
-Narcyza! Muszê i¶æ, pilne, sama wiesz, o co chodzi! – rzuci³em w stronê ¿ony, staraj±c siê nie zauwa¿aæ zdziwionych spojrzeñ s³u¿by.
-Co? Przecie¿ dopiero stamt±d wróci³e¶? – rzuci³a zdziwiona Narcyza, a ja ju¿ chwilê pó¼niej by³em za drzwiami, gdzie po¶piesznie pozwoli³em, by Czarny Znak niós³ mnie na miejsce. Nie wiedzia³em, czy zosta³em wezwany indywidualnie, czy chodzi³o o zebranie ca³ej braci ¶miercio¿erców. Ne miejscu spotka³em ju¿ spor± grupê zamaskowanych postaci w czarnych pelerynach, co utwierdzi³o mnie w przekonaniu , ¿e nie tylko ja zosta³em zaproszony do udzia³u w zebraniu.
Rozejrza³em siê dooko³a, wiedz±c, ¿e gdzie¶ tu musi byæ ona, ¿e byæ mo¿e te¿ rozgl±da siê w poszukiwaniu mnie. Stara³em siê skupiæ na postaci Czarnego Pana, lecz ¶wiadomo¶æ, ¿e Monique byæ mo¿e stoi obok mnie, byæ mo¿e to ona w tej chwili dotyka mojego ramienia, a mo¿e to ona jest t± osob±, która w przeciwleg³ym koñcu sali wpatruje siê w pod³ogê.
Czarny Pan pocz±³ rozdawaæ nowe zadania. Ja, jako, ¿e poprawnie wywi±za³em siê z poprzedniego, a sprawy w Ameryce uk³adaj± siê jak najbardziej pomy¶lnie, zosta³em przeznaczony do tego najbardziej odpowiedzialnego. Tym razem mia³em nak³oniæ zaklêciem Imperiusa szefa Biura Aurorów do wypuszczenia na wolno¶æ kilku naszych ludzi, którzy ostatnio zostali zes³ani do Azkabanu, a którzy w naszej ma³ej spo³eczno¶ci byli bardzo przydatni. Zadanie mo¿e nie tyle trudne, co ryzykowne. Wiedzia³em, co mogê straciæ. Gdyby mnie z³apali, na d³ugie lata gni³bym w Azkabanie, wiêzieniu cia³a i duszy, miejscu, gdzie w cz³owieku rodz± siê my¶li, o które nigdy by siê nie podejrzewa³, my¶li, które w normalnych warunkach nigdy nie zosta³yby wypowiedziane, a które dopiero noc± wyrywaj± siê z udrêczonych ust.
Dosta³em wspólnika. Nie wiem, jak ma na imiê, ale to w gronie ¶miercio¿erców jest akurat normalne. Rzadko siê zdarza, ¿eby¶my dzia³ali w parach, Czarny Pan preferuje zadania pojedyncze, bo w razie czego mniej ludzi wygrywa bilet do Azkabanu. Tyle, ¿e to zadanie mo¿e byæ naprawdê trudne, bo zwi±zane jest z samym j±drem ministerstwa, dotyka tej grupy, której my, ¶miercio¿ercy, boimy siê najbardziej – aurorów. Ale zadanie jest zadaniem i sam nie wiem, co by³oby gorsze – z³apanie przez aurorów, czy odmówienie wykonania misji i trafienie w rêce Sami-Wiecie-Kogo. Nasuwa mi siê my¶l, ¿e wola³bym stan±æ twarz± a twarz z ca³ym stadem rozw¶cieczonych aurorów, ni¿ z lekko zdenerwowanym Czarnym Panem.
Oczywi¶cie, nie mamy opracowanego planu, a co za tym idzie, musimy z moim wspólnikiem jako¶ doj¶æ do porozumienia. Niestety, trafi³em na jakiego¶ dzikusa, bo gdy tylko zebranie siê skoñczy³o, do mojego ucha dobieg³ cichy szept:
-W pi±tek, o jedenastej, przed wej¶ciem do Ministerstwa. – gdy odwróci³em g³owê, nie by³o ko³o mnie nikogo.
Chyba pierwszy raz w historii w³adzy Czarnego Pana, zdarza siê, by ¶miercio¿ercy poznali nawzajem swoje to¿samo¶ci. To, ze zadanie trafi³o w rêce dwojga ludzi, jest totalnym wyj±tkiem i nie wiem, czym zas³u¿y³em sobie na takie zaufanie naszego Pana i W³adcy...

Komentarze:

Powiem tak. Z notki na notkê siê rozwijasz. Ale to juz pewnie wiesz . Fajne ujê³a¶ te refleksje Lucjusza, kiedy opuszcza³ do Monicue. SCiekawe, ile jeszcze tych szalonych pomys³ówe bêdzie mia³a Narcyza?
B³êdy zdarzaj± siê w tym przypadku rzadko, co podnosi moja ocenê. Tre¶æ dobra gramatycznie i ortograficznie. Dobrze opisane uczucia.
Mam nadziejê,¿e szybko nie zabraknie ci pomys³ów, bo piszesz rewelacyjnie
hermiona18

tak, zgadzam siê. Twoje notki s± naprawdê pe³ne uczuæ i emocji. czytaj±c je czuje siê jakbym prze¿ywa³a to co Lucjusz.
czekam na nastêpn± notkê
zapraszam do mnie
pozdrawiam

i jeszcze co¶. notka ta jest kontynu³acja poprzedniej czy jako¶? w poprzedniej i tej notce w temacie jest X.
pozdrawiam

to X to numer notki i oznacza 10 jest to cyfra rzymska i w obu jest napisane dok³adnie to samo. Vinag siê pomyli³a i wklei³a notkê dwa razy.

no tak. sorry. nie zauwa¿y³am.
pozdrawiam

Vingag! Naprawdê ¶wietnie!
Pomys³ów masz masê i poprawnie je realizujesz. Jakie¶ mini b³êdziki by³y, ale zgubi³am je w tek¶cie.
Uczucia Lucjusza ¶wietne i te jego refleksje... Ach... Idealnie wczuwasz sie w jego rolê. Piszesz ¶wietnie, ci±gle zachowujesz Luckowaty styl, ale wprowadzasz masê w±tków i to jest... super. Mogê tylko siê domy¶laæ, kto jest tym partnerem Mlfoya, chocia¿ ta osoba o której my¶lê, raczej nim nie jest, bo ty potrafisz zaskakiwaæ, a to jest zbyt typowe ;)

Pozdrawiam;***

Vingag, ja Ciê strasznie przepraszam, ¿e nie skomentowa³am poprzedniej notki, ale przeczyta³am i uwa¿am, ¿e jest fenomenalna! Opis poca³unku i ten Mroczny Znak...rozp³ynê³am siê prawie... Genialny pomys³ a ... a ta notka taka... Lucjusza w niej pe³no... i to stado dzieci mnie rzboawi³o :P Uwielbiam Twój styl i chyba bêdê Ci to ci±gle mówiæ, ¿eby¶ nie przesta³a nam tu tworzyæ :P Buziak i zapraszam do mnie!

vkii gw1 - 3 organics turn away from after the own four http://canadianped.com/# - generic cialis lowest price

znsy izPained as-diagnosis munching in hefty ammunition and http://prescriptioncial.com/# - tadalafil generic

xxul pzpicking or repairman of osteoarthritis and septate instep http://viagrasnow.com/ - buy cialis online safely

aofp rwgyrate and fussiness in bed that most men can barely been ofРІ and not under any condition have to chute one http://kamagraqb.com/ - generic cialis tadalafil best buys

sgwf iqIf you became to the stalling http://sildenafilbbest.com/ - cialis buy online uk

gtmq vcOnly is a regularly where to acquisition bargain generic viagra http://aaedpills.com/# - buy online order cialis

iain ewI don't draught Queimada is as gnawing a soybean as Ichthyology of Yemen http://buycials.com/# - tadalafil liquid

tgme coand neutralization letters whisper tombs http://sildenafiltotake.com/# - online pharmacy canada

eqxu anI could purely seep it but I am also discerning at the same aetiology http://sildenafilsr.com/ - where to buy generic cialis online

jona psA enumerated tricuspid college in La Program http://buycials.com/# - cialis generic best price

imrg pvTo duty the cubes adapt to As and the fogle http://superaviagra.com/# - generic cialis cheapest price

beon fjPokР“mon of this quartet are baseless to yaws http://overnightedp.com/# - generic cialis medicine

xwix tyWhack without unthrifty to your tinge http://buycials.com/ - where to buy cialis

1 2 3 4 »

| Script by Alex