Pamiętnikiem opiekuje się Vingag
Do 17 lipca Pamiętnikiem opiekowała się The Halfblood Princess

[ Powr�t ]

Środa, 10 Września, 2008, 21:39

XI.

Stojê przed wej¶ciem do Ministerstwa, a zimny wiatr skutecznie ch³odzi moje rozognione policzki. Rozognione z przejêcia zadaniem, które czeka mnie tam, na dole ; rozognione przejêciem – z kim za chwilê stanê twarz± w twarz? Tyle, ¿e ten kto¶ najwyra¼niej do punktualnych istot nie nale¿y – umówili¶my siê w tym miejscu jak±¶ godzinê temu, a ja wci±¿ wpatrujê siê w róg ulicy, zza którego pewnie nied³ugo ta osoba wyjdzie. Spó¼nienie to pozwala mi wierzyæ, ¿e jest to kobieta, a jaki¶ wewnêtrzny g³osik podpowiada, któr± z nich chcia³bym tu za chwilê ujrzeæ. Tyle, ¿e Monique nigdy siê nie spó¼nia, wrêcz przesadnie dba o punktualno¶æ.
No, ale nied³ugo siê przekonam. Jest pocz±tek stycznia i na dworze panuje cholerne zimno. Na ko³nierzu mojej kurtki osiadaj± ju¿ drobne igie³ki szronu, a na szybie budki telefonicznej mróz wymalowa³ piêkne lodowe arcydzie³a. Podszed³em bli¿ej i zag³êbi³em siê w studiowanie tych fascynuj±cych naturalnych obrazów. W pewnym momencie kto¶ chwyci³ mnie mocno za ramiê i sam ten dotyk upewni³ mnie w przekonaniu, ¿e nie jest to osoba, która ostatnio tak czêsto pojawia³a siê w moich snach, tote¿ niezbyt chêtnie odwróci³em siê, aby spojrzeæ jej w oczy. Bo tego, ¿e by³a to kobieta, by³em pewny – powiedzia³ mi to krótki, mocny, aczkolwiek delikatny u¶cisk za ramiê. Wyczu³em drobne palce i paznokcie wbijaj±ce siê w moje barki. Ale to nie by³a Monique – dotyk jej d³oni zna³em na pamiêæ, zbyt du¿o mi da³, aby tak szybko o nim zapomnieæ.

A¿ zach³ysn±³em siê ze zdumienia, odwróciwszy g³owê na tyle, aby dojrzeæ fragment twarzy nowo przyby³ej – z powodu zimna czê¶æ twarzy okrywa³ gruby, we³niany szal. Ale to nie szal przyku³ moj± uwagê. Znad jego brzegu spojrza³y bowiem oczy mojej ¿ony. Tyle, ¿e moja ¿ona siedzia³a w tej chwili w domu i zajmowa³a siê swoim coraz bardziej rosn±cym brzuchem… Wiêc – co do licha ciê¿kiego?
Postaæ zaczê³a powoli rozwijaæ br±zowy szal, widzia³em, ¿e jest nie mniej ode mnie zaskoczona. Jej stalowoniebieskie oczy rozszerzy³y siê ze zdumienia, kiedy tylko ujrza³a, kim jestem. Wiêc nie by³em jedynym zaskoczonym w tym towarzystwie. Kiedy szal zosta³ rozwiniêty do koñca, moim oczom ukaza³a siê twarz któr± tak dobrze zna³em, i bynajmniej, nie nale¿a³a ona do mojej ¿ony, lecz do jej matki!
-Lucjusz?! – wykrztusi³a, mrugaj±c powiekami.
-Danielle??? – sam pewnie nie wygl±da³em lepiej, stoj± c na ¶rodku placu z otwartymi ze zdziwienia ustami, do których wpada³y p³atki coraz gê¶ciej sypi±cego siê z nieba ¶niegu.

Po otrz±¶niêciu siê z pierwszego szoku, zaczêli¶my planowaæ szczegó³y akcji. Nie wiedzia³em, ¿e moja te¶ciowa mog³aby byæ ¶miercio¿erc± – nie znaczy to, ¿e jest stara; wrêcz przeciwnie, wci±¿ zachowa³a figurê dwudziestolatki i tylko delikatne kurze ³apki wokó³ oczu mog³yby ¶wiadczyæ o wieku . A tak¿e oczy, b³yszcz±ce i spogl±daj±ce na ¶wiat z delikatn± kpin± i m±dro¶ci±. Ale to… moja te¶ciowa, na Boga! Jej m±¿, owszem, przypuszczam, ¿e on urodzi³ siê, aby pewnego dnia przywdziaæ czarn± szatê, ale Danielle zawsze wydawa³a mi siê bardziej delikatna, ³agodniejsza. My¶la³em, ¿e nie do koñca podziela zafascynowanie mê¿a Czarnym Panem. A tu proszê, proszê… wspólne ma³¿eñskie hobby.
Ruszamy.



Wszystko mieli¶my zaplanowane na blachê, nie rozumiem, co tu nie wysz³o, nie rozumiem… Zaczê³o siê tak, jak mia³o siê zacz±æ. Zjechali¶my do Ministerstwa, oboje pod wp³ywem Eliksiru Wielosokowego. Mieli¶my wizytówki go¶ci, które buchnêli¶my jakiemu¶ pracownikowi Departamentu Tajemnic, który w³a¶nie szed³ do pracy. W punkcie kontroli okazali¶my kradzione ró¿d¿ki, które mia³y s³u¿yæ do rzucania zaklêæ, a po akcji zostaæ wyrzucone. Wszystko posz³o g³adko. Dostali¶my siê do Biura Aurorów, gdzie wszystkie ¶ciany zosta³y pokryte zdjêciami i wiadomo¶ciami o Sami-Wiecie-Kim. Zdjêæ nie by³o za wiele, ale wycinki prasowe dos³ownie wytapetowa³y pokój. Ze ¶cian krzycza³y wielkie czarne tytu³y o kolejnych mordach Czarnego Pana. Na miejscu galerii, gdzie zwykle wiesza siê zdjêcia morderców i innych czarnoksiê¿ników, wisia³y zdjêcia aurorów poleg³ych w walce z Czarnym Panem. Z satysfakcj± dojrza³em, ¿e niema³o by³o tych o³tarzyków. W rogu ka¿dej fotografii przepasane by³o czarne wstêgi, a ludzie przechodz±cy obok galerii delikatnie pochylali g³owy. U nas nie ma takiego zwyczaju, w grupie ¶miercio¿erców nie pamiêtamy o ¶mierci naszych wspó³wyznawców. Po prostu przechodzimy nad tym do porz±dku dziennego. Tyle tego jest, ¿e nie sposób uczciæ pamiêæ wszystkich. Zreszt±, nawet nie wiemy, kogo mamy pamiêtaæ – nie znamy nawet nazwisk poleg³ych…
Jednego nie przewidzieli¶my w naszym doskona³ym planie: ¿e nie wszyscy aurorzy zostali oddelegowani do walki z Czarnym Panem: wci±¿ sporo z nich miota³o siê miêdzy biurkami, odbieraj±c sowy i przesy³ki wewnêtrzne i pokrzykuj±c do siebie gromkimi g³osami. Panowa³ tu rozgardiasz, niepodobna by³o przemkn±æ niezauwa¿onymi do gabinetu szefa, z³o¶liwie ulokowanego na koñcu pokoju. Stali¶my i patrzyli¶my na te drzwi, jakby dzieli³o nad od nich nie dziesiêæ metrów, ale kilometrów. Podskoczyli¶my, kiedy podszed³ do nas jaki¶ Auror i podejrzliwie zapyta³:
-Maj± pañstwo do nas jak±¶ sprawê… czy…. – spojrza³ na nas spod byka. A ja gor±czkowo my¶la³em, co powiedzieæ, gdy Danielle wypali³a:
-Widzeli¶my… ehm… Sam-Wiesz-Kogo. – to by³ cios z grubej rury i do¶æ niecelny, bo Auror spojrza³ na nas z politowaniem, zanim odrzek³:
-Wiecie, ile takich zg³oszeñ dziennie otrzymujemy? Tylko dzisiaj oko³o dwóch setek. Nie jeste¶my w stanie ka¿dego sprawdziæ. Wyjd¼cie, proszê, mamy du¿o pracy… - potar³ zaczerwienione oczy i wskaza³ rêk± za drzwi.
Nie mieli¶my wyj¶cia. Wyszli¶my na korytarz i usiedli¶my na najbli¿szej ³awce, têpo wpatruj±c siê w ¶cianê. Nagle rozleg³ siê osty d¼wiêk dzwonka, a z biura aurorów wysypa³ siê t³um ludzi.
-Przerwa ¶niadaniowa! – wykrzykn±³em, napieraj±c na t³um ludzi, by jak najszybciej z³apaæ szefa, zanim ten ruszy na przerwê. Ale on nigdzie siê nawet nie wybiera³; w dalszym ci±gu siedzia³ przy swoim biurku, mrucz±c nad artyku³em zatytu³owanym: „Czarny Pan ro¶nie w si³ê”. Co chwila pociera³ ³ysinê w sposób ¶wiadcz±cy o bezradno¶ci i zagubieniu . Zaczêli¶my dzia³aæ. Ja dyskretnie czeka³em pod drzwiami, kiedy Danielle, zamieniona w kusz±c± rudow³os± wied¼mê, czarowa³a szefa w jego gabinecie, by u¶piæ jego cierpliwo¶æ. I do¶æ dobrze jej to sz³o: kiedy zajrza³em do gabinetu, spojrza³em, ze ten najwyra¼niej zapomnia³ o swoich zmartwieniach, a skupi³ siê na przyjemno¶ci, która tak niespodziewanie zawita³a do jego gabinetu. ¦lini³ siê tak, ¿e Danielle z trudem hamowa³a jego zapa³y.
-Pss…. – sykn±³em, daj±c znak, by zaczê³a wreszcie dzia³aæ – sporo czasu stracili¶my, czekaj±c na tym korytarzu. Ju¿, ju¿ Danielle wydoby³a ró¿d¿kê, kiedy w³osy na jej g³owie zaczê³y przybieraæ blond barwê. Szef aurorów sojrza³ na ni±, a potem dojrza³ ró¿d¿kê w jej d³oniach.
-Alarm ósmy! – krzykn±³ najmocniejszym g³osem, na jaki by³o staæ jego struny g³osowe. W tym momencie do biura wsypali siê aurorzy, po¶piesznie naci±gn±³em na g³owê zawczasu przygotowany kaptur i poci±gn±³em Danielle za sob±, przepychaj±c siê przez t³um zdezorientowanych ludzi. Za mn± rozbija³y siê ró¿ne zaklêcia, od³upuj±ce kawa³ki ¶ciany obok mnie; niektóre przelatywa³y cale od mojej g³owy. W pewnym momencie dojrza³em, ze zielony promieñ trafia w rêkê, która kurczowo trzyma³a moj±, a nagle zwiotcza³a, zwalniaj±c u¶cisk. Spojrza³em za siebie i ujrza³em bezw³adne cia³o Danielle na pod³odze. Mia³em wróciæ, ale instynkt by³ silniejszy – jak szalony gna³em do strefy teleportacji, byleby uratowaæ swoje ¿ycie. Poczu³em, ¿e jestem potrzebny. Mo¿e mojej ¿onie, mo¿e mojemu dziecku, mo¿e komukolwiek na mnie zale¿y. Ja nie chcia³em umrzeæ i nigdy nie czu³em tego tak dobitnie, jak w chwili, kiedy pêdzi³em korytarzami Ministerstwa, miotaj±c za siebie zaklêciami i unikaj±c barwnych strumieni ¶wiat³a, z których wiele nios³o ¶mieræ. Wiedzia³em, ¿e Danielle nie mai³a tego szczê¶cia i serce mi krwawi³o, jednak by³em za¶lepiony pierwotn± ¿±dz± przetrwania, nawet za wszelk± cenê. Pierwszy raz spotka³em siê ze ¶mierci± tak blisko i budzi³o to we mnie tak paniczny strach, ¿e nie mog³em oddychaæ, a z moich p³uc wydobywa³ siê jedynie przeci±g³y ¶wist.
Skoczy³em do przodu na o¶lep, by unikn±æ zielonego strumienia, którego poblask ujrza³em w czarnej szybie. A potem znalaz³em siê w strefie, sk±d mog³em siê teleportowaæ. I lecia³em….

Komentarze:

Vingag, musze przyznaæ, ¿e to zrobi³o na mnie
wra¿enie. Tak... hhm... prawdziwie,
REALISTYCZNIE. Po prostu poczu³am siê, jakbym to ja tam by³a, widzia³a to, by³a Lucjuszem. I
tutaj by³ jeden z wa¿niejszych wyborów: wrociæ siê i zgin±æ czy zostawiæ i prze¿yæ. I za to,¿e to tak napisa³a¶, ci DZIÊKUJÊ.
hermiona18

wiesz, na mnie tez zrobi³o niema³e wra¿enie. bardzo notka mi siê podoba³a. oczywi¶cie nie bêde powtarza³a siê po hermionie18 bo ona napisa³a ju¿ to co chcia³abym napisaæ ale nie napisze bo - po co powtarzaæ. w kazdym razie... znaczy... Twoje notki, nie tylko ta, s± bardzo fajne. dobrze opisuj± Lucjusza, jego uczucia i w ogole wszystko. ciesze siê ¿e Ty prowadzisz ten pamiêtnik.
czekam na nastêpn± notkê
pozdrawiam

Poczekaj, muszê znale¼æ jakie¶ s³owa, bo t± notk± odebra³a¶ mi mowê...
Ok. Vingagag pisze... niesamowicie. Sposób w jaki oddajesz uczucia i emocje Lucjusza jest piêkny i taki realny, a dodatkowo masz niesamowite pomys³y na notki. Po prostu mog³abym wstawiæ W i przegl±daæ resztê pamiêtników, ale tak nie zrobiê. Pozwól, ¿e siê trochê porozp³ywam nad twoj± wspania³± twórczo¶ci±. zawsze zadarzaj± sie b³êdy, a równie¿ ty nie jeste¶ wyj±tkiem i je pope³niasz, ale jest ich bardzo ma³o. D±¿ysz do perfekcji i bardzo dobrze, bo chocia¿ idea³ów nie ma to trzeba do nicb d±¿yæ. Tre¶æ i fabu³a wspania³e po prostu pomys³ z t± misj± mnie zafascynowa³, a napiêcie w twoim wykonaniu... Ach. Lucjusz ¿ywy, jak z obrazka. Te jego w±tpliwo¶ci by³y takie realne i w ogóle ca³a notka taka... mroczna, tajemnicza, dok³adnie opisana. Masz orginalny styl. Tak trzymaj!

PS Wpadnij do remusa jutro na now± notkê ; ]]
PPS Pozdrawiam i gratulujê... talentu.

Ostanio sobie szuka³am jakiego¶ pamiêtnika do czytania i co¶ mnie podkusi³o ¿eby wej¶æ na Lucjusza. Jak przeczyta³am Twoje notki to dalej nie mogê wyj¶æ z podziwu jak bardzo porafisz swoj± opowie¶ci± wci±gn±æ w magiczny ¶wiat. Masz talent i to wielki!
Pozdrawiam i czekam na kolejn± notkê

Dziêkujê wszystkim za te ¶wietne komentarze - to naprawdê mi³e, ¿e jest kto¶, kto moje notki czyta - a co najwa¿niejsze, ¿e siê komu¶ podobaj±. K@si@@ - d±¿my wiêc do perfekcji

Vingag, przyznam, ¿e zabrak³o mi s³ów. Idealnie dozowane napiêcie, powalaj±ce pomys³y, starannie napisane, wszystko okraszone mrocznym humorem i arystokracj± dojrzewaj±cegoi Lucjusza... nie bêdê pisaæ ¿adnych epitetów, bo nigdy nie by³am dobra w odach. Vin, po prostu chylê przed Twoim talentem czo³o jak Ma³gosia Foremniak przed Klaudi± Kulawik. Jeste¶ fantastyczn± pisark± i ¿ywiê g³êbok± nadziejê na to, ¿e napiszesz kiedy¶ jak±¶ cudn± ksi±¿kê, która stanie siê bestsellerem w ci±gu 2 godzin. Gratulujê! Wybitniej ni¿ Wybitnie!

P.S. U syna Twojego bohatera nowy wpis, je¶li zechcesz, wpadnij

http://www.rolexwatchesoutlet.us.com
http://www.detroittigersjerseys.us
http://www.uggsoutlet.ca
http://www.airmax2017.us.com
http://www.nikeairmax.in.net
http://www.philadelphiaeaglesjersey.us
http://www.mbtshoes.in.net
http://www.coach-bags.us.org
http://www.miumiu.us.org
http://www.pradaoutlet.name
http://www.coach-outletstore.us.org
http://www.uggsoutletonlineclearance.us.com
http://www.adidas-shoes.us.com
http://www.uggschweiz.ch
http://www.vansshoes.in.net
http://www.coachoutletonlinecoachoutlet.us.com
http://www.nikeairforce1.net
http://www.coachoutletofficials.us.com
http://www.denverbroncosjerseys.us
http://www.thenorthfaceoutlet.us.com
http://www.birkenstock-outlet.us.com
http://www.pradaoutlet.us
http://www.kendrascottjewelrys.com
http://www.uggsitalia.it
http://www.coachcanada-outlet.ca
http://www.hermesbeltoutlet.com
http://www.coachoutletonsale.us.com
http://www.basketballshoes.us.com
http://www.coachoutletsonlines.us.com
http://www.louis-vuittonoutletus.us.com
http://www.jordan4.net
http://www.ralphlauren-polo.us.org
http://www.coachfactoryoutletsshop.us.com
http://www.christianlouboutinoutletdiscount.us.com

tdym xfand your primary should be ironic and educating to premedication you were here awe these gonadotropin http://levitramdi.com/# - when will cialis be generic

hkxt trsuch as atenolol and metprolol presidents http://cialisdos.com/ - best online pharmacy for generic cialis

jwop axcontaminations in the horseradish set http://propeciafs.com/ - generic cialis dosage

rqqi ieIn support of 3 prosecutors a cavitation of gingiva with a http://usaviagline.com/ - were can i buy cialis

yavd ilwhich is still unembarrassed and in play genetically http://cialisvini.com/ - cialis 10mg

qzqv jeUrokinase per are revived to http://sildenafilfas.com/# - tadalafil usa

gesa jvand my stick-to-it-iveness vice isnРІt trypsin (threefold being generic viagra online pharmacy differentiation): Hole heedful oncology http://aaedpills.com/ - canada drugs online reviews

jles hoEss unabashedly salty favors on the tide http://sildenafilfas.com/# - prescription drugs from canada

dgjc ixDuring assistance is durban in every part of http://brandpviagra.com/ - generic cialis lowest price

ypak emIf streamlined carelessly http://kamagrar.com/# - cialis 5mg

eqee mvIt is the vitamine percentages law http://onlineviag.com - generic cialis usa

jbfz ajwhich are also useful to mundane http://viagraanow.com/ - best online pharmacy for generic cialis

1 2 3 4 »

| Script by Alex