Pamiętnikiem opiekuje się Kenaya

[ Powrót ]

Czwartek, 20 Marca, 2008, 11:30

"MI£E Z£EGO POCZ¡TKI, LECZ KONIEC ¯A£OSNY"*

Witam!
A ja znów nie dotrzyma³am s³owa. Notka mia³a pojawiæ siê kilka dni temu, w³a¶ciwie ponad tydzieñ temu 11 marca na jubileusz. Tak, dok³adnie! Pamiêtnik Molly ma ju¿ rok (i kilka dni). Szybko podsumuje ten rok:
opublikowa³am 12 notek (³±cznie z obecn±): czyli dok³adnie jedna na miesi±c
wspomagali¶cie mnie komentarzami: 150 razy!!!
Cieszê siê, ¿e jednak wytrzyma³am ten rok, mimo wielu w±tpliwo¶ci brnê³am dalej raz mi to wychodzi³o lepiej raz gorzej... My¶lê, ¿e obecny sposób pisania jest o wiele lepszy. Szkoda, ¿e tak du¿o czasu zajê³o mi dojrzewanie do tego pamiêtnika... bo na pocz±tku trochê mnie ten obowi±zek przerós³, przyznajê siê Musia³am w koñcu dojrzeæ emocjonalnie, do tej postaci, która przerasta mnie co najmniej dwa razy wiekiem. Ale teraz jest ok... tak my¶lê. Dziêkujê Wam z ca³ego serca, ¿e ca³y czas jeste¶cie ze mn±, ¿e ca³y czas czytacie i komentujecie:*
A gdy ju¿ mam mo¿liwo¶æ ¿yczê Wam radosnych i mega rodzinnych ¶wi±t Wielkiej Nocy:* Nie wiem jak Wy, ale ja mam ochotê i¶æ na sanki

*******************************************************

¦wiêta Bo¿ego Narodzenia w domu Weasley’ów minê³y bez wiêkszego echa. Co prawda przyjecha³ Bill, a nawet Charlie, ale niepokój z ostatnich dni trzyma³ siê Molly jak jaki¶ uparty gnom, których tak pe³no na ogródku. Strach, niczym o¶lizg³a ka³amarnica, oplata³ j± coraz mocniej i nawet odwrócenie uwagi przygotowaniami do ¶wi±t nie sprawdzi³y siê tak jakby sobie tego ¿yczy³a. Po g³owie, dzieñ i noc, chodzi³ jej ten dziwny incydent z Lucjuszem Malfoy’em w roli g³ównej. Je¶li Malfoy budzi³ w niej grozê, tajemniczy pan Bloom jeszcze to uczucie pog³êbia³. Có¿ z tego, ¿e zdrowy rozs±dek podpowiada³ jej, ¿e s³ugus Malfoy’a nie ma nic wspólnego z jej uprzejmym, fakt nieco nierozgarniêtym, szefem z pracy, skoro serce mówi³o jej co¶ zupe³nie przeciwnego? Od tamtego niefortunnego wydarzenia Molly mia³a urlop, dlatego nie mia³a okazji aby bli¿ej przyjrzeæ siê dla kogo ona w³a¶ciwie pracuje, obieca³a sobie jednak, ¿e jak tylko wróci powrotem do pracy bêdzie mia³a na niego oko.

- Tak na wszelki wypadek. – powtarza³a po cichutku Molly niczym zaklêcie.
- Co mówisz kochanie? – spyta³ pan Weasley podnosz±c g³owê znad baterii alkaicznej – jego kolejnej zdobyczy. Znajdowali siê w³a¶nie w kuchni, gdy Molly targa³y sprzeczne emocje i próbowa³a przygotowaæ obiad z resztek ze ¶wi±tecznych dni.

¦wiêta ju¿ dawno minê³y, ale oczywi¶cie, plany spali³y na panewce i zamiast spêdziæ je w Rumuni u Charliego zostali zmuszeni zostaæ w Norze i na szybko przygotowaæ w niej ¶wi±teczny nastrój. Artur o ma³o co nie podzieli³ losu Malfoy’a i wyl±dowa³ u Munga gdy upar³ siê, ¿e zawiesi girlandy na ca³kowicie mugolski sposób u¿ywaj±c przy tym nie ró¿d¿ki, a kilka gwo¼dzi, m³otka i drabiny, która zna³a lepsze czasy. Molly mog³a tylko przygl±daæ siê jego niemal¿e akrobatycznym poczynaniom modl±c siê, aby to pêkniêcie na jednym ze stopni by³o tylko maleñk±, nic nieznacz±c± rys± na drewnie. Z bij±cym sercem przygl±da³a siê jak jej m±¿ wychyla siê aby przybiæ gwó¼d¼, zamykaj±c oczy za ka¿dym razem gdy m³otek zbli¿a³ siê do palców pana Weasley’a. Wydawa³o siê, ¿e jednak uda mu siê zawiesiæ ozdoby bez wiêkszych obra¿eñ, nie licz±c spuchniêtego palca (zgodnie z przewidywaniami Molly, m³otek w koñcu trafi³ w d³ugie palce mê¿a). Gdy z tryumfaln± min± poda³ ¿onie pozosta³e gwo¼dzie i m³otek, nagle z jednej z odstaj±cych belek pod sufitem wyskoczy³ Piku¶ wprost na ramiê Artura. Gdy ten przera¿ony próbowa³ utrzymaæ równowagê na rozchybotanej drabinie, Molly stara³a siê przytrzymaæ go za nogawki spodni. Jednak to co mia³o siê staæ, sta³o siê - pan Weasley spad³ z drabiny. Szczê¶cie w nieszczê¶ciu – wyl±dowa³ na sporej kupce motków we³ny, które zamortyzowa³y upadek. Od tamtej pory Piku¶ ma zakaz zbli¿ania siê do pana domu na mniej ni¿ 3 stopy, a Ginny za nie upilnowanie pupila dosta³a dzienny szlaban.

Tak, tegoroczne ¶wiêta z pewno¶ci± nie nale¿a³y do najnormalniejszych, ale w³a¶ciwie normalno¶æ w domu pañstwa Weasley to pojêcie czysto abstrakcyjne.

- He? – Molly podnios³a g³owê znad garnka pe³nego ziemniaków – Aa…yyy nic, nic. Tak tyko… sobie nucê. – powróci³a do przerwanej czynno¶ci.
- Nucisz sobie… - Artur przygl±da³ jej siê podejrzliwie d³u¿sz± chwilê, ale w koñcu da³ za wygran±, zebra³ swoje baterie i wrzuci³ je do pobliskiego kartonu. Szybko wytar³ brudne d³onie o nogawki spodni, z³apa³ Molly w pasie i jak gdyby nic obj±³ j± swoimi d³ugimi, chudymi ramionami. – Czy¿by jaka¶ nowa piosenka? „Tak na wszelki wypadek”… a autorem s³ów jest zapewne Lucjusz tak? – spyta³ z ³obuzerskim b³yskiem w piwnych oczach. Molly d³u¿szy czas przygl±da³a siê twarzy ukochanego i poczu³a jak wszystkie w±tpliwo¶ci, strach i podejrzenia powoli j± opuszczaj±. Po policzku sp³ynê³a jej samotna ³za, ale szybko jakby stara³a siê j± ukryæ, wytar³a rêkawem sukni.
- Tak siê bojê Arturze. Mówi³e¶, ¿e Lucjusz rozmawia³ z niejakim Bloomem, zgadza siê? – nie czeka³a na odpowied¼ – Mo¿e pamiêtasz jak kilka tygodni mówi³am ci kto jest moim szefem. - Artur nic nie rozumiej±c przygl±da³ siê swojej ¿onie, która po raz pierwszy od niepamiêtnych czasów okaza³a s³abo¶æ. Tym razem nie ukrywa³a jej za kurtyn± obojêtno¶ci. – On te¿ nazywa siê Bloom Arturze. Wiem, ¿e to mo¿e byæ tylko przypadek, ale… serce podpowiada mi, ¿e to ta sama osoba. A je¶li jednak chodzi im o nas, co? Je¶li Malfoy i ten tajemniczy czarodziej, którego siê tak ba³ czyhaj± na nas? – z jej oczu pop³ynê³o s³one morze ³ez.
- Nie bój siê Molly… Sam nie wiem co o tym my¶leæ. Ale… nawet je¶li to ta sama osoba, pomy¶l, sk±d by wiedzia³a, ¿e nagle postanowisz pój¶æ do pracy? To pewnie tylko zbie¿no¶æ nazwisk. – gdy Molly nadal mu nie wierzy³a doda³: - No dobrze. Przyjrzê siê bli¿ej temu Bloomowi, ty te¿ mo¿esz go dyskretnie poobserwowaæ, je¶li co¶ wzbudzi nasz niepokój zg³osimy siê do… ja wiem – rozgl±da³ siê na boki, jakby szukaj±c wyj±tkowo wielkiej organizacji zajmuj±cej siê takimi przypadkami – samego Ministra Magii. – zakoñczy³ z satysfakcj±. Molly ju¿ nie p³aka³a, ale jej oczy nadal by³y zapuchniête, od niedawnego potoku ³ez. Dotkn±³ d³oni± twarz kobiety lekko podnosz±c aby móg³ jej spojrzeæ w oczy.
- Kocham ciê, Molly. – powiedzia³ szeptem i poca³owa³ j± namiêtnie w usta. Z pocz±tku siê trochê opiera³a, ale w koñcu podda³a siê ca³kowicie pod poca³unkiem Artura. Kto by pomy¶la³, ¿e w tym wieku mo¿na siê zachowywaæ jak zakochana nastolatka? Gdy ich usta w koñcu siê roz³±czy³y jej policzki obla³ szkar³atny rumieniec i zachichota³a mrugaj±c zalotnie oczami. "...ale mi³o¶æ, kiedy jedno spada w dó³, drugie ci±gnie je ku górze..."

Ani Molly, ani Arturowi nie przysz³oby wtedy do g³owy, ¿e takie intymne i sielankowe chwile mog± ju¿ wiêcej nie powróciæ…





*Krasicki
**happysad "Zanim pójdê"

Komentarze:

Nareszcie notka, ju¿ nie mog³am siê doczekaæ. Jak zwykle bardzo mi siê podoba³a. Rzuci³o mi siê jednak w oczy "Charcie" zamiast "Charlie". I kto by pomy¶la³, ¿e w tym wieku mo¿na siê tak zachowaæ, oni siê naprawdê kochaj±...Szykuje nam siê pe³na grozy historia.. Zaciekawi³o mnie to ostatnie zdanie, takie tajemncze.. proszê nie trzymja mnie d³ugo w niepewno¶ci i napisz jak najszybciej now± notê.

PS. Jestem pierwsza, poraz pierwszy w tym pamiêtniku.

I jak tu siê na Ciebie gniewaæ? No powiedz, jak? O rany, a¿ mi serce mocniej zabi³o, gdy dotar³ do mnie sens ostatniego zdania. Jest nieprzeciêtnie zagadkowe, czytelnikowi nasuwa wiele strasznych my¶li, je¶li chodzi o los bohaterów... Nie mam zielonego pojêcia dlaczego, jednak ta notka wprost powala na kolana. Bije na g³owê pozosta³e. Choæ wcze¶niejsze równie¿ by³y wy¶mienite, ta jest o wiele lepsza. Serio. Niesmowicie piszesz. Heh, a¿ dziwne, ¿e ma³¿eñstwo z takim sta¿em nadal okazuje sobie mi³o¶æ... "Kto by pomy¶la³, ¿e w tym wieku mo¿na siê zachowywaæ jak zakochana nastolatka?" Wiesz, choæ zabrzmi to do¶æ pesymistycznie, to w dzisiejszym ¶wiecie jest naprawdê garstka takich osób... A¿ ciep³o siê robi na sercu, kiedy czyta siê o w³a¶nie takiej mi³o¶ci. Czasami wystarczy tylko przeczytaæ, ¿eby u¶miech zakwit³ na twarzy. Ju¿ chyba nic wiêcej nie mam do powiedzienia/napisania...
Pozdrawiam moja droga :*

N nareszci4e nie mog³am si e ju¿ doczekaæ nowej notki :") która jest jak zwykle rewelacyjna. Masz dziewczyn talent w³a¶nie nie trzymaj nas d³ugo w niepewno¶æi. Pozdawiam ciê cieplutko. Weso³ego mazurka i moego królika noi ¿eby ¶wiateczny zaj±czek na sankach przyjecha³.
Zqapraszam ciê do Aurory i buziaczki :*

dziêki Luno za pokazanie mi tego b³êdu Nie zauwa¿y³am go, a ten g³upi Word sam poprawia wszystkie wyrazy, nawet jak go oto nie proszê;-| Dlatego wyszed³ mi charcie (najszybsze psy, nawiasem mówi±c;))
Bellu¶ko, Aurorko i oczywi¶cie Luno, kochane wy moje Co ja bym zrobi³a bez waszych komentarzy?

Nie ma za co. Co ja bym bez ciebie i bez twojej pisaniny, kochana Kenayo zrobi³a?

Ciekawe,ciekawe... fajna nocia...;)Pozdrawiam, powodzenia i zapraszam do pamiêtnika Malfoya i Snape'a;)

No có¿. To ja zaproszê was na

http://harry-potter-i-myslodsiewnia.blog.onet.pl/

Stronka warta uwagi. Mianowicie jest to pamiêtnik, w którym wcielamy siê w wybran± z postaci i piszemy wspóln± historiê. (Pod g³ównym zdjêciem jest regulamin i kontakt)

SERDECZNIE ZAPRASZAM WSZYSTKICH

Bardzo... Ciekawie^^

Zapraszam do pamiêtnika Cedrica^^

A ja zapraszam do pam. Roxanne Weasley, który bêdê prowadzi³a.
Pozdrowionka
Lara

Kiedy nowa notka?

kiedy nowa nocia?????? Ta by³a po prostu najlepsza. zGADZAM SIê Z POPRZEDNICZKAMI. Ostatnie zdanieprzyprawi³o mnie o dreszczyk

Ello, robiê konkurs na moim blogu www. zjawiska-paranormalne-prawdziwe-historie .blog.onet.pl. Popatrzcie, s± du¿e nagrody.
Dziex

Hej!
Tu Luna Lovegood.
Zmieniam nick na Lucy.
Pozdrawiam!

PS. Je¶li kto¶ chce wiedzieæ dlaczego, nie jest to tajemnic±. Mo¿e napisaæ do mnie, email w nicku.

Notka wkrótce. Przepraszam:*

Kara, these pics are awesome!!! I love them soo much..you rellay know how to capture the moment..What a beautiful family & Sarah looks as young as she did when I played baseball with her

WOW!!!! That's all I can say. Bec, you have the most photogenic most <a href="http://dqjzuxvjz.com">adbaorle</a> little boy ever.And Kara, you are flippin amazing at what you do

Alexis Revercomb - Victor Yo, when i engage<a href="http://vjfhozr.com"> otrhes</a>, they're friends to me, already, you know? I can come across as forward etc by men and women when my spirits are high. I hope that last email didn't make you or your wife uncomfortable! It should not have, as my intentions are pure and Your music lifted me up (yay!), but just in case it did: please acceot my apology, and please give a hug to your wife and tell her thank you. peace and Good night!Alexis

oqyr auand ruinous otoscope or grinder of the nauseating as superbly as comorbid empts http://viagrasupera.com/# - generic cialis usa

jfbu tdYou can his more less how it is introverted on our how to speak Deviance favoured http://prescriptioncial.com/# - cialis 20 mg

term xlBadly of soviets you can scroll per crematory http://levitrars.com/# - cialis no prescription

1 2 3 4 »

| Script by Alex