Pamiętnikiem opiekuje się Nika1310

"In the event of my Demise,
when my heart can beat no more
I hope I die for a belief that I had lived for." (ang.)

"W dniu mojej śmierci
gdy moje serce nie będzie mogło już dłużej bić
mam nadzieję, że umrę za Wiarę, dla której chciałem żyć."
Autor: Tupac Shaker

Życie Nataszy jest pełne zagadek i tajemnic, żeby je odkryć musisz przeczytać ten pamiętnik, w którym nie znajdziesz nic oprócz bólu, smutku i prawdziwego życia… To nie jest kolejny pamiętnik pt. „Jestem księżniczką! Klękajcie narody!”. Życzę miłego czytania i komentowania!

[ Powrót ]

Piątek, 02 Listopada, 2007, 15:57

Leonardo lub jak kto woli da Vinci...

Cud! Kolejna nocia i to tak szybko! Ah... Zapraszam serdecznie na www.poprostuzyc.mojeforum.net A teraz nocia.
***
Cd.
Do szko³y pakowa³am siê zawsze dzieñ wcze¶niej, czyli trzydziestego pierwszego. Najpierw uk³ada³am wszystko na ³ó¿ku, pó¼niej pakowa³am do kufra. Siedzia³am przy biurku i przegl±da³am rzeczy, które mog± przydaæ mi siê w szkole. „Na pewno wezmê notatki z pierwszej klasy.” –Pomy¶la³am. Nagle dobieg³o mnie pukanie do drzwi.
-Proszê!
-Natasza, jeste¶ zajêta? –Alex wsadzi³a g³owê do pokoju.
-Zale¿y co chcesz. –Odpowiedzia³am.
-Bo jest problem. –Powiedzia³a i otworzy³a drzwi. Za ni± sta³a Mischel. –Nie wiemy jak spakowaæ nasze kufry. Nic nam siê nie mie¶ci!
-To nie bierz tyle kosmetyków. –Powiedzia³am i nadal przegl±da³am swoje rzeczy.
-Nataszko! Nie b±d¼ taka! –Tak to jest maj±c m³odsz± siostrê.
-Popro¶ mamê.
-Prosi³am, ale powiedzia³a, ¿e powinnam sama siê nauczyæ.
-To mamê Mischel.
-Jest zajêta. –Odpowiedzia³a Blackówna. –Prosimy! –Podnios³am siê z krzes³a i ruszy³am w ich stronê.
-Dobra, ale pod jednym warunkiem. –Ostrzeg³am.
-Jakim? –Zapyta³y jednocze¶nie.
-Ja mówiê, tylko jak macie u³o¿yæ rzeczy! –Zamknê³am drzwi i ruszy³am za nimi. Najpierw posz³y¶my do Alex.
Jej pokój by³ typowo dziewczêcy. ¦ciany by³y pokryte tapet± w niebiesko-zielone paski. Po prawej od drzwi sta³o ³ó¿ko, nad którym wisia³a jej miote³ka dziecinna. Qudditch to jej pasja. Sama mam ma³± wiedzê o tym sporcie, jednak powinnam „co nie co” wiedzieæ, poniewa¿ ojciec by³ szukaj±cym, a brat jest. Po lewej od drzwi sta³a komoda. Przy oknie biurko. Na ¶rodku pokoju sta³ kufer a wokó³ niego le¿a³a sterta ksi±g i ubrañ.
-Wyjmij wszystko z niego i po³ó¿ na ³ó¿ku. Pó¼niej pouk³adaj je starannie w grupy. –Powiedzia³am i usiad³am na krze¶le przy biurku. Z jej okna by³o widaæ furtkê do lasu.
-Ale na jakie grupy?
-Zimowe i typowo zimowe rzeczy u³ó¿ w jedn± kupkê. Druga kupka to ksi±¿ki i przybory szkolne, za¶ trzecia to rzeczy, które bêdziesz nosi³a po zajêciach. Ostatnia kupka to bielizna, kosmetyki i czarne szaty. –Na biurku le¿a³a sterta gazet, które chyba mia³y trafiæ do spalenia. Z nudów zaczê³am przegl±daæ pierwszy lepszy magazyn, którym okaza³a siê „Czarownica”. Przekartkowa³am j± powierzchownie i zabra³am siê za kolejne.
-Gotowe! –Oznajmi³a moja siostra po piêtnastu minutach. Podnios³am siê z krzes³a i ruszy³am w stronê ³ó¿ka. Chwyci³am kilka par butów, które u³o¿y³am na dnie, pó¼niej u³o¿y³am na nie pierwsz± grupê z ubraniami na zimê. W nastêpnej kolejno¶ci trafi³y ksi±¿ki i szkolne rzeczy. A na wierzchu u³o¿y³am ubrania przydatne, kosmetyki, bieliznê i czarne szaty do szko³y.
-Masz ju¿ spakowany kufer. –Oznajmi³am.
-Jak szybko!
-A po co d³u¿ej pakowaæ kufer? –Zapyta³am z lekk± ironi± w g³osie, ale one tego nie zauwa¿y³y.
-To mo¿e pójdziemy teraz do mnie? –Zaproponowa³a Mischel. Jako¶ nie mia³am ochoty i¶æ akurat do nich do domu. „Obieca³a¶…” –przypomnia³ mi mój prywatny g³osik, zwany sumieniem.
-Dobrze… -Mam nadziejê, ¿e nie spotkam siê z jej starszym bratem, ani ojcem… Zesz³y¶my na dó³ do salonu, aby za pomoc± sieci fiu wyl±dowaæ w domu Blacków. Powoli i z niechêci± wesz³am do kominka. Chwyci³am z pojemnika, który trzyma³a w rêkach Alex, gar¶æ proszku i wysypa³am pod nogi. „Dom Czarnych” – wykrzycza³am i z zawrotn± szybko¶ci± wirowa³am w kominku. Po chwili wyl±dowa³am na miejscu. Odsunê³am siê na bok, aby dziewczyny mog³y wyl±dowaæ. „Ciekawe czy kto¶ jest w domu? Cisza…”. Za plecami us³ysza³am ¶wist i Alex razem z Mischel wyl±dowa³y przed kominkiem.
-Idziemy do ciebie do pokoju? –Chcia³am jak najszybciej st±d siê wydostaæ, nie lubi³am tego domu… By³ taki… „inny”. Meble niegdy¶ nowe po³yskiwa³y czysto¶ci±. Wszystko by³o takie wysterylizowane! Ka¿da rzecz mia³a swoje miejsce, nigdzie nie zauwa¿y³am odrobiny kurzu. Dorcas by³a idealistk±, która nawet gdy pada³a na twarz, sprz±ta³a.
-Ta… -Wysz³y¶my na korytarz, po schodach na górê i znowu korytarzem do pokoju po lewej.
-Gdzie s± wszyscy? –Zapyta³am.
-Tata z mam± w pracy, a ch³opcy nawet nie wiem. –Otworzy³a drzwi i zapraszaj±cym gestem przepu¶ci³a mnie i Alex w drzwiach. Pokój pomalowany by³ na morelowy kolor. W oknach wisia³y czerwone zas³onki z ró¿owymi kwiatami. Wszystko by³o czyste i pouk³adane na miejscu.
-Zaczê³a¶, chocia¿ co¶ robiæ? –Zapyta³am z nutk± aprobaty w g³osie.
-W³a¶ciwie to nie, ale zaraz zacznê. –Powiedzia³a i zniknê³a za drzwiami na korytarz. Alex usiad³a przy biurku na krze¶le, a ja po³o¿y³am siê na ³ó¿ku. „Na Merlina! To jest wodne ³ó¿ko!” –wykrzyknê³am w my¶lach. Do pokoju wróci³a m³oda Blackówna z kufrem i butami na zimê.
-To mam na samym dnie u³o¿yæ? –Pokiwa³am, tylko g³ow±. Przymknê³am oczy i zaczê³am ko³ysaæ siê na ³ó¿ku.
-Natasza? –Zagadnê³a Mischel.
-Hê?
-Nie bêdê ukrywa³a… Jeste¶ chudsza ode mnie i mam ci co¶ do zaproponowania. –Usiad³am na ³ó¿ku i spojrza³am na ni± pytaj±co. –Mam kilka ubrañ, które s± na mnie za ma³e i nie mam co z nimi zrobiæ, bo dziewczyny nie mieszcz± siê w nie lub po prostu ich nie chc±. Mo¿e ty siê skusisz?
-Najpierw je pokarz. –Mischel podesz³a do szafy naprzeciwko ³ó¿ka i wyjê³a jaki¶ wór z niej. Wysypa³a wszystko ko³o mnie. Przejrza³am kilka z nich. Nie przeczê, ma gust. Ka¿de ubranie by³o czyste i zadbane.
-Powinna¶ je przymierzyæ. –Powiedzia³a Alex. –W szafie jest lustro. –Podnios³am siê z ³ó¿ka i zdjê³am koszulkê, któr± mia³am na sobie. Nie wstydzi³am siê swojego cia³a. Alex widzia³a mnie ju¿ kilkadziesi±t razy w bieli¼nie a nawet i bez. W koñcu to moja siostra. Mischel trochê siê zamiesza³a, bo odwróci³a siê zaczê³a wyjmowaæ bieliznê z komody. Z³o¿y³am czerwon± bluzkê z dekoltem. Bluzka by³a z d³ugimi rêkawami, które opina³y mi siê na ramionach.
-I jak? –Zapyta³am.
-Pasujê do ciebie. £adnie opina siê na biu¶cie, przez co wydaje siê jeszcze wiêkszy. Za³ó¿ na to t± marynarkê. –Poda³a mi czarn± marynarkê, która by³a krótsza ni¿ bluzka. Z³o¿y³am j±. –Idealnie! Jak siê w tym czujesz?
-Bardzo dobrze. Tylko nie wiem czy…
-Jest dobrze i ju¿! –Wykrzyknê³a Alex i poda³a mi jakie¶ d¿insowe spodnie. –Te¿ chcia³abym mieæ tak± figurê jak ty. We wszystkim ci dobrze. –Skwitowa³a po kolejnym stroju, który mi wybra³a. Zaczê³am siê rozbieraæ. Zdjê³am cieniutki sweterek. Kiedy mia³am ju¿ ¶ci±gaæ spodnie, drzwi do pokoju siê otworzy³y.
-No, no! Potter! Jest na co popatrzeæ. –Powiedzia³ na „dzieñ dobry” Mick.
-To siê na patrz, bo nigdy wiêcej tego nie zobaczysz. –Wyprostowa³am siê. Chwyci³am swoj± bluzkê i naci±gnê³am j± na siebie.
-Czego chcesz? –Zapyta³a Mischel.
-My¶la³em, ¿e jest reszta dziewczyn, ale to tylko wy. –Powiedzia³. Rêce mia³ schowane za plecami, jakby co¶ chowa³.
-A co chowasz za plecami? –Zagadnê³am.
-Eee… -Zamiesza³ siê, ale d³u¿szej chwili wyci±gn±³ rêce przed siebie.
-Na Merlina! –Wykrzyknê³a Alex. –Przecie¿ to ma³y kociak. Sk±d go masz? –Black trzyma³ na rêkach ma³ego, czarnego z bia³ym „krawatem” kociaka.
-Znalaz³em go. Wraca³em na pieszo od Justyna przez las i on siedzia³ sobie pod drzewem. –Powiedzia³ i usiad³ obok mnie na ³ó¿ku. Poczu³am zapach mocnych, mêskich perfum. –By³o mi go ¿al, wiêc wzi±³em go ze sob±. –Ci±gn±³ dalej. –Tylko jest problem…
-Jaki? –Zapyta³a Alex.
-My nie mo¿emy go zatrzymaæ w domu. –Rzeczywi¶cie… z tak± matk± to jest problem. –Alex?
-Na mnie nie licz! Nie znoszê kotów! –Zakrzyknê³a.
-No to co ja mam z nim zrobiæ?!
-Sk±d wiesz, ¿e to kot a nie kotka? –Zapyta³am cicho.
-Sprawdza³em. –Powiedzia³ i nagle zesztywnia³, jakby z czego¶ zda³ sobie sprawê. –Potter?
-Co?
-A mo¿e ty go we¼miesz? W Slytherynie bêdzie mu dobrze! –Zatka³o mnie.
-Czy ja wiem… Kiedy¶ nawet my¶la³am, ¿eby kupiæ sobie zwierzaka. –Wziê³am go na rêce. Zacz±³ mruczeæ, gdy pieszczotliwie drapa³am go za uchem. –Mogê go wzi±æ. –O¶wiadczy³am po chwili wahania.
-To za³atwione! –Wsta³ i skierowa³ siê w stronê drzwi. –W szkole mogê siê nim zajmowaæ czasami i wybór imienia zostawiam tobie. –Powiedzia³ i wyszed³.
-Natasza, jeste¶ pewna swojej decyzji, co do tego kota? –Zapyta³a mnie Alex po powrocie od Blacków.
-Jestem! –Uciê³am rozmowê i wbieg³am po schodach na górê.
Leonardo. Tak go nazwa³am w nocy. Nastêpnego dnia, przed wyjazdem na peron 9 i ¾ , Black zapyta³ siê mnie jak go nazwa³am.
-Leonardo.
-¯e co?! –Krzykn±³. –Takie imiê dla kota?! –Nic siê nie odezwa³am. Na peronie podszed³ znowu i powiedzia³: Niech bêdzie, ale ja go nazywam da Vinci.
Leonardo lub jak to woli da Vinci ma siê dobrze. Ca³ymi dniami wylegujê siê przed kominkiem w salonie wspólnym ¶lizgonów. Czasami dajê go Blackowi, ¿eby on siê nim zajmowa³. I co z tego wysz³o? Nauczy³ go drapaæ po rêkach, ¿eby go pog³askaæ.
A oto Leonardo:

Cdn.

Komentarze:

fajna notka..mam nadzieje ¿e nied³ugo co¶ zaiskrzy miêdzy Natash± a Mickiem Pozdrawiam

Dziêkujê za mi³e komentarze

Super ¿e ta notka tak szybko siê pojawi³a!;)
Zawsze zastanawia³am siê dlaczego nie da³a¶ Natashy kota,lub czego¶...I dobrze ¿e nareszcie ma jakie¶ zwierzê.Kiedy kolejna nocia?!

Jak znajdê wene i potrzebne informacje do opowiadania. Pozdrawiam!

MAM PRO¦BÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊ!!!!!!!!!!! Jak siê zak³ada pamiêtnik??!Wiem ¿e trzeba napisaæ do Guardiana,ale nie znam adresuuuu!!! A poza tym nie wiem co siê w takim mailu pisze,i jak siê wstawia kolejne notki!B£AGAM O POMOC!!!!!!!!!!!!B£AGAMMMMMMMMM!!!!!!!!!

daiiloss, napisz na tego maila: balicki@az.pl <--Guardian. Wy¶lij mu kilka próbnych notek i jaki chcia³aby¶ poprowadziæ pamiêtnik. Pozdrawiam!

Zapraszam do mnie nowa nota

Niko mam nadziejê, ¿e szybko ci siê wena wróci, a Lady Lastrange w komentarzach siê nie reklamuje swoich pamiêtników. Kto chce wejdzie.

Kochana Luno, wena by siê znalaz³a, ale brak czasu i ból zêba nie daj± mi ¿yæ, wiêc zrozum... Pozdrawiam!

Uuu musisz siê wybraæ koniecznie do stomatologa. Pamiêtaj, ¿e wszystkie powa¿ne choroby bior± siê od zêbów!
Pozdrawiam

Wiem, ale zawsze barkuje mi czasu i chêci. I mój ulubiony stomatolog ma urlop... Pozdrawiam!

Och...Jaki kiciu!

Wow, that's a rlaely clever way of thinking about it!

Wow, that's a rlaely clever way of thinking about it!

I'm not eailsy impressed but you've done it with that posting.

I'm not eailsy impressed but you've done it with that posting.

While looking to get additional oatmeal in your diet, buy outlet louis vuitton http://www.belhard.com/Louis_Vuitton_Outlet.html triple-washed and parcelled up little one green spinach. Baby oatmeal has a nicer taste and is particularly additional tender in comparison with typical kale.

Your case marries humble total capacity in addition to operation. Firstly, the actual carrier louis vuitton leather wallets is constructed out of endurable Initialed or monogrammed Jean material cloth in addition to not-so-easy-to-stain louis vuitton leather wallets tiny fibers cellular lining.

Richard,Great post! In a lot of ways, Twitter (and other abbreviated citiunocammons mediums, to include the option for simply clicking "Like" or "+1") have really done a lot to decimate the already poor citiunocammons skills of many.One thing I keep in mind when I hear folks quoting any of the annual reports is that each of the organizations providing those reports has a different customer base, different focus, etc. Readers have to keep in mind which statistics are based on a minimalist approach to response, and which may be based on a more in-depth approach to intelligence gathering.Finally, what is "preventable"? I've worked engagements where a patch would've "prevented" the incident that we uncovered, although we have no idea if the attacker would've walked away if the attempt had failed, or if they would have tried something else.In trying to encapsulate something like the final statement in your post into 140 characters for easier transmission, or to be "the first" to get it out, we're not distilling the issue down to it's essential components, as much as we're just throwing away accuracy.

The beaky front fairing gives the Ninja 1000 a crouched and restless feline profile that's ready to leap with all ferocity. The slats at the edges, the angular fuel tank, body panels draped in a mix of black and green.
magic leverag australia http://magicleveraghairrollers.tripod.com

« 1 2 3 4 5 »

| Script by Alex