Pamiętnikiem opiekuje się Bellatrix Lestrange
Notki do 26 marca 2007 pisała Vingag

[ Powrót ]

Czwartek, 31 Stycznia;, 2008, 19:05

Cognosce te ipsum. Po drugiej stronie lustra.

Pisane przy:
Linkin Park - "What I've done" oraz Tatu - "Gomenasai". Za tym drugim zespo³em nie przepadam, lecz w tej piosence siê zakocha³am. Je¶li kto¶ chce pos³uchaæ sobie jako t³a, podajê linki:
http://matiwo95.wrzuta.pl/film/zI3bKBWbyu/what_i_ve_done
http://foczka86.wrzuta.pl/film/lymhyeMkEI/finalfantasy_gomenasai
**********************************************************

„(…) Naprawdê nie mam innego wyj¶cia. Muszê wróciæ do Niego. Przepraszam, siostrzyczko… Wiem, ¿e chcia³a¶ jako¶ odbudowaæ nasz± wiê¼, ale ja nie mogê. On mnie zniszczy, nie chcê dodatkowo nara¿aæ Was. Proszê Ciê, pozdrów ode mnie Remusa i poka¿ mu ten list. Jestem pewien, ¿e nienawidzi mnie nadal, jednak chcê…” – w trakcie pisania ostatniego listu siedzia³em jak na szpilkach, poniewa¿ dochodzi³ do mnie gwar uczniowskich rozmów. Ba³em siê, ¿e kto¶ mo¿e w ka¿dej chwili wkroczyæ do pokoju, a wtedy nie zdo³am ju¿ uciec. Nigdy. Nagle kto¶ chwyci³ mnie z ty³u za ramiê. Pe³en obaw, odwróci³em siê. No po prostu rêce opad³y mi z bezsilno¶ci. Bo oczywi¶cie, nie kto inny, jak sam Dumbledore spogl±da³ na mnie zza swoich okularów – po³ówek. Tu¿ za nim siedzia³a Shirley, jej syn najwyra¼niej prowadzi³ wózek. Airiene w³a¶nie wbiega³a do gabinetu, potykaj±c siê o próg. Nikt siê nawet nie u¶miechn±³ z tego powodu. Wiedzia³em, wiedzia³em, wiedzia³em, wiedzia³em, wiedzia³em, wiedzia³em, wiedzia³em! Dlaczego nic mi siê nigdy nie udaje? Lito¶ci! Oczywi¶cie, pierwsze pytanie, jak pad³o z ust dyrektora, brzmia³o:
- Co to za listy? – ³o mamciu. Taki stary, a durny. „Co to za listy?” Listy. Oj, no trzy zwyk³e listy, pisane na ukradzionym pergaminie i takim samym piórem. I atramentem. Zanim zd±¿y³em odpowiedzieæ, Ai chwyci³a ten, na którym widnia³o jej imiê. Wziê³a niedokoñczony list. Nie uda³o mi siê dobrn±æ do koñca, bo mi przeszkodzili. Grrrr! Oni irytuj± mnie coraz bardziej. Wypada³oby co¶ powiedzieæ…
- Przez was czujê siê jak po drugiej stronie lustra. ¯y³em u boku mego Pana, by³em traktowany jak paso¿yt. Teraz wy oferujecie mi w³asny k±t, mi³o¶æ, troskê… My¶licie, ¿e ja mogê z dnia na dzieñ zrezygnowaæ ze s³u¿by u Czarnego Pana? Mam pój¶æ do niego i wykrzyczeæ mu w twarz: „Znudzi³e¶ mi siê, wiesz? Odchodzê. Pójdê tam, gdzie jestem potrzebny. Do rodziny. I nie wa¿ mi siê pyskowaæ!” No b³agam was! – ojej, zabrzmia³o to trochê ostrzej, ni¿ planowa³em. Ale nic. Teraz wpatrywa³em siê w nich, czekaj±c na krzyki, spoliczkowanie, lub cokolwiek innego. Ciê¿ko dysza³em. Shirley odwa¿y³a siê przerwaæ ciszê jako pierwsza.
- Czujesz siê, jakby¶ by³ po drugiej stronie lustra? – uzna³em to za pytanie retoryczne. Nie odpowiedzia³em. – A wiesz, ¿e taki ¶wiat naprawdê istnieje?
- Daruj sobie – prychn±³em.
- Nie? A uwierzysz, gdy ci go poka¿ê?
- Przestañ. Kogo ty chcesz oszukaæ? Za chwilê odstawicie mnie do Azkabanu i bêdziecie sobie ¿yæ nadal w mi³o¶ci i pokoju. A ja tam zgnijê.
- Peter, nie ¿artujê. Dla mnie to ¿aden problem, mogê zaprowadziæ ciê tam nawet teraz. – ci±gnê³a. Mówi³a stanowczym, nie znosz±cym sprzeciwu tonem. – Tylko proszê ciê, nie dziw siê niczemu. Wymienimy wra¿enia po powrocie. – u¶miechnê³a siê zalotnie, nie zdejmuj±c ze mnie spojrzenia. Popatrzy³em niepewnie na Dumbledore’a. K±ciki jego ust lekko drgnê³y. Wygl±da³o na to, ¿e chcia³ mnie zachêciæ u¶miechem do tego, ¿ebym siê zgodzi³, ale chyba nie wiedzia³, jak to zrobiæ. Zamiast tego rzek³:
- Id¼ z ni±. Zobaczysz to i owo, mo¿e potem zmienisz zdanie.
Tak na ch³opski rozum, to nie mam nic do stracenia. Je¶li to podstêp maj±cy na celu oddanie mnie z ³apska dementorów, przybiorê postaæ szczura i ucieknê. A je¶li nawet mi siê nie uda, to… Oj, nie wiem. Ech, ale chyba lepiej bêdzie, je¶li umrê w Azkabanie, ni¿ mia³bym zostaæ zg³adzony przez mojego Pana. W takim razie, idê. Gdy wypowiedzia³em to ostatnie zdanie cienkim i piskliwym g³osem, na twarzy Shirley ujrza³em cieñ zak³opotania, który po kilku sekundach ust±pi³ miejsca szczeremu u¶miechowi. Sam nie wiem, dlaczego tak komicznie zapiszcza³em. Jednego jestem pewien: to w³a¶nie ton mojego wywo³a³ pocz±tkow± reakcjê Shirley.
- Peter, móg³by¶… Rany, ju¿ tyle czasu minê³o od wypadku, a nadal krêpuje mnie proszenie kogo¶ o pomoc – jej policzki przybra³y intensywn± barwê p±su – Proszê ciê, popchaj wózek do gabinetu profesora Dumbledore’a. Tam znajduj± siê wrota. Nie powinnam ciê tam zaprowadziæ, ale za bardzo zale¿y mi na tobie… Chcê, ¿eby¶ dziêki tamtemu ¶wiatu co¶ zrozumia³. – ogarnê³y mnie w±tpliwo¶ci. Co tak naprawdê mam zobaczyæ? Zwróci³em siê do Dumbledore’a z pytaniem o ca³kiem innej naturze.
- Panie profesorze, jak mam przej¶æ po korytarzu zape³nionym dzieciakami?
- Spokojnie. Zgasimy wszystkie pochodnie, a przedtem Filch przepêdzi stamt±d uczniów. Przejdziecie te kilkadziesi±t metrów w ciemno¶ci.
Jeszcze lepiej! Nie potrafiê poruszaæ siê w ciemno¶ciach. Chocia¿ mam i¶æ przed siebie, wzd³u¿ ¶ciany, i mogê dotykaæ jej d³oñmi, zbaczam z trasy. Nie mogê ustaæ prosto, chwiejê siê. Stopy pl±cz± siê niemi³osiernie. Oczy, choæ przywyk³y do ciemno¶ci, nie dostrzegaj± niczego, prócz mrocznej otch³ani pozbawionej choæby krzty ¶wiat³a. ¦wiat wiruje przed oczyma, wytr±caj±c mnie z i tak ju¿ zachwianej równowagi. Powietrze ci±¿y p³ucom, chc±c jak najszybciej siê uwolniæ, jednak strach parali¿uje ka¿d± komórkê mojego cia³a, uniemo¿liwiaj±c wydech, a za tym idzie niemo¿no¶æ wykonania wdechu. Niekontrolowany, urywany szloch sprawia, ¿e mimowolnie siê wzdrygam. Miliony mrówek urz±dzaj± sobie na moim ciele wêdrówkê ludów, wywo³uj±c okropne dreszcze. D³onie rozpaczliwie szukaj± jakiegokolwiek punktu oparcia, nie zauwa¿aj±c najbli¿szego – ¶ciany. Chocia¿ tym razem bêdzie inaczej…. Chyba ani na milisekundê nie puszczê wózka. Ale to nie zmienia faktu, ¿e naprawdê nie umiem poruszaæ siê w ciemno¶ciach.
Oczywi¶cie, zachowa³em zimn± krew i zatopi³em siê w bezlitosnej ciemno¶ci. Czu³em siê dok³adnie tak, jak to wy¿ej opisa³em. Liczy siê to, ¿e prze¿y³em.
Chwilê pó¼niej sta³em ju¿ za biurkiem dyrektora, odwrócony przodem do ¶ciany. Shirley ujê³a ró¿d¿kê w lew± d³oñ, po czym krzyknê³a:
- Cognosce te ipsum!* - w ¶cianie pojawi³o siê niewielkie zag³êbienie. Shirley w³o¿y³a tam swoj± ró¿d¿kê, pasowa³a idealnie. Chwilkê pó¼niej moim oczom ukaza³y siê krwistoczerwone wrota. Zdumiony, zdo³a³em wykrztusiæ:
- Prowad¼.
- Ale… Peter, musisz popchaæ wózek. – wyg³upi³em siê. Uderzy³em siê d³oni± w czo³o, po czym przeprosi³em.
- Nic siê nie sta³o. Przyzwyczai³am siê – znów ten ¶liczny u¶miech. Rany, a móg³ byæ mój! – Id¼my prosto.
Na pocz±tku uderzy³ mnie blask s³oñca. Taki czysty, taki… Nierzeczywisty. Promienie igra³y w delikatnych falach strumyku. Sk±pana w jego blasku kraina niby nie ró¿ni³a siê niczym, jednak nie sposób by³o patrzeæ na ni± obojêtnie. Zadbane domki, ogrody, u¶miechniêci ludzie… To wszystko wygl±da³o jak sen. Najpiêkniejszy sen, jaki dane by³o mi ¶niæ. Jednak to by³o jak najbardziej prawdziwe. Ani krzty fantazji. Czyste powietrze jakby tylko czeka³o na zaproszenie, by wedrzeæ siê w zanieczyszczone p³uca i wynie¶æ z nich wszelki py³. Na ¿adnej twarzy nie dostrzeg³em ³ez, smutku, przygnêbienia. Panowa³a tu harmonia. I pewnie nic nie by³o w stanie jej zak³óciæ. Ach, jak mocno zapragn±³em zostaæ tu na zawsze!
- Dlaczego niektórzy z nich wygl±daj± znajomo?
- Bo to s± nasze lustrzane odbicia. Idealne, niczym niezm±cone obrazy naszych dusz. – w jej g³osie zdawa³ siê brzmieæ ¶miech. – nie mo¿emy siê z nimi spotykaæ. Jestem stra¿niczk± wej¶cia, i tylko ja mogê ich odwiedzaæ. Obserwujê, tylko obserwujê. Oni mnie nie widz±. Tak samo, jak teraz ciebie.
- Dlaczego nie pokazujesz innym tego doskona³ego ¶wiata? – jak siê pó¼niej okaza³o, to pytanie by³o wyj±tkowo g³upie.
- Wyobra¿asz sobie, co by siê sta³o, gdyby ka¿dy móg³ swobodnie przenikaæ do tego ¶wiata i rozmawiaæ ze swoim odbiciem? Oni tutaj nie znaj± negatywnych uczuæ, nie potrafi± krzywdziæ, raniæ, karaæ… Co ja plotê! Oni nie potrafi± nawet uczyniæ niczego, za co mogliby zostaæ ukarani! Panuje w¶ród nich zasada: Consensus facit legem.** My, przesi±kniêci z³em do szpiku, zaburzyliby¶my tê idealn± harmoniê panuj±c± miêdzy nimi. Powinni¶my braæ z nich przyk³ad, jednak to niemo¿liwe, bo jest tylko jeden stra¿nik, który mo¿e tu przebywaæ. A ja sama nie zdo³am zmieniæ wszystkich i wszystkiego. Mo¿emy jedynie obserwowaæ, nic poza tym. W porównaniu z nimi jeste¶my tacy… beznadziejnie zwyczajni. Tak… To odpowiednie okre¶lenie. Bezmy¶lnie poddali¶my siê tej chorej rzeczywisto¶ci, nie próbuj±c nawet walczyæ, podczas gdy ten drugi, lepszy ¦wiat za³amywa³ nad nami rêce. Czym¶ normalnym dla nas jest zadawanie innym bólu, cierpienia, ³amanie praw nawet nie tyle spisanych, co wynikaj±cych ze zwyk³ej moralno¶ci czy strachu przed pó¼niejszymi konsekwencjami. Przestali¶my siê dziwiæ, s³ysz±c o brutalnych mordach na niewinnym ludziach. W ich ¶wicie nikomu nie przesz³oby przez my¶l, ¿eby ukuæ kogo¶ szpilk±. I my nazywamy siebie panami ¶wiata? To nienormalne! Nazwa³abym to wrêcz chorym. Znieczulica panuj±ca w¶ród spo³eczno¶ci nie tylko czarodziei, ale te¿ i mugoli sprawia, ¿e zaczynam podziwiaæ zwierzêta. Im bardziej poznajê ludzi, tym mocniej kocham i szanujê zwierzêta. One nie zatru³y swoich serc tak, jak zrobili¶my to my. Nie uwa¿aj± siê za lepsze od nas i wychodzi im to na dobre. Nie zasmakowa³y w³adzy, dziêki czemu pozosta³y niewinne. A my, ludzie? Sami doprowadzili¶my do tego, co siê dzieje obecnie na tym ¶wiecie. Dostali¶my szansê na udoskonalenie rzeczywisto¶ci. Wykorzystali¶my j±. Ale czy prawid³owo? To my zmienili¶my ¿ycie na ziemi w jaki¶ cholerny, niekoñcz±cy siê film sensacyjny! Obserwujemy z boku, bez ¿adnych emocji to, z czym powinni¶my walczyæ! Nie zas³u¿yli¶my na pobyt w raju po ¶mierci, a mimo to, trafiamy tam. Rany, ale siê rozgada³am… Wybacz. – u¶miechnê³a siê tak, ¿e kolana siê pode mn± ugiê³y. Jednak ci±gle s³ysza³em potok s³ów, który przed chwil± wyp³yn±³ z ust Shirley. Mówi³a prawdê. Potrafimy jedynie narzekaæ. A przecie¿ to w³a¶nie my doprowadzili¶my siê do tak beznadziejnego stanu! Nie interesuje nas to, ¿e i tak dostajemy od ¿ycia wiêcej, ni¿ nam siê nale¿y. Wiêkszo¶ci z nas po prostu CO¦ nie pasuje, i w³a¶nie przez to CO¦ wznosi alarm. Ugh! Chyba lepiej bêdzie, je¶li skupiê siê na zniewalaj±cym u¶miechu Shirley. Ten jednak zd±¿y³ ju¿ znikn±æ z jej twarzy, zanim zachowa³em jego obraz w pamiêci.
- Shirley, masz racjê. Teraz ju¿ rozumiem, ¿e dost±pi³em zaszczytu, gdy zaproponowa³a¶ mi wycieczkê w to miejsce. Tu jest wprost niesamowicie. – mo¿ecie nie wierzyæ, ale mnie naprawdê poruszy³y jej s³owa.
- Podoba ci siê? – skin±³em potakuj±co g³ow± – W takim razie chod¼my dalej, poka¿ê ci siebie samego.

* Poznaj samego siebie.
** Zgoda tworzy prawo.

Komentarze:

Aku terus masuk ke dapur,mengambil segelas air untuk minum. Terasa tanganku terketar-ketar memegang gelas menandakan aku dalam keadaan terkejut bercampur sakit hati. Entah untuk apa perasaan itu muncul, aku seperti tak dapat mengawal perasaan itu. Air sejuk itu seperti menyejukkan diriku yang panas. Terasa bersalah melakukan sebegitu rupa pada tetamu istimewa nadia,lantas aku ke hadapan.

Adham semakin marah. Dia pula yng dikatakan tidak ikhlas? Aira sudah gila, fikirnya. Aira sudah buta, gumamnya. Tidakkah Aira tahu dan sedar betapa bahagianya dia selama dua minggu ini? Dia ingin melontarkan kemarahan namun Aira terlebih dahulu bersuara. Kata-kata yang menyebabkan dirinya terkesima.

"CMS appears to be challenging the value of an adjunctive tool that can assist physicians in making a more informed diagnosis for patients with cognitive impairment. Restricting coverage could hinder a timely and accurate diagnosis, which is in conflict with the advice of Alzheimer's Disease experts and with the administration's National Alzheimer's Project Act," said Daniel Skovronsky, M.D., Ph.D., president and CEO, Avid Radiopharmaceuticals, Inc., a wholly owned subsidiary of Eli Lilly and Company, and vice president, Tailored Therapeutics at Eli Lilly and Company. "In addition, it may stifle future innovation aimed at improving diagnosis."

Bennett, Noel and Len are all coming off injuries and couldn't even work out for teams, but the Cavs decided Bennett's shoulder surgery wasn't enough cause for concern.

125g liquid glucose

"It would really be abhorrent to make this into a campaign issue," Jan Stevens in a telephone interview.

With the demise of pension plans, as an employee you're now much more likely to participate in account-based plans, such as a 401(k), 403(b), 457, profit-sharing or cash-balance plans. You might also have substantial savings in an IRA or regular investment accounts. And some of you might elect a lump sum, rather than monthly income, from a traditional pension plan, in which case you face the same challenges.

If convicted, Jackson faces up to five years in jail and $46,000 in fines.(MoneyWatch) Which college to attend is a monumental decision, but all too often teenagers and their parents don't devote nearly enough attention to researching their options.

NO PURCHASE NECESSARY TO ENTER OR WIN. A PURCHASE WILL NOT INCREASE YOUR CHANCES OF WINNING. Open to legal resident of the 50 U.S. and D.C., who are or will be 21 by September 4th, 2012. Void where prohibited. Sweepstakes begins at 12:00:01 PM Eastern Time ("ET") on 09/04/12 and ends at 12:00:01 PM ET on 09/18/12. Subject to Official Rules, available at . Sponsor: Connected Ventures, LLC

2 cups homemade sweetened condensed milk

Jam 10 pagi, Izzat sudah sampai di Villa Glean. Dari luar dia dapat mendengar keriuhan suara anak-anak buahnya, Faizal, Alya, Aizil dan Suraya bermain di ruang tamu.

Washington Producers:

For instance, McDonald's rolled out the McLean Deluxe, a low-fat burger, in 1991. But the burger, which was in part made with seaweed, had dismal sales. It disappeared from restaurants within five years.

One in three GOP voters said they decided on their candidate in the last few days. Sixty-eight percent said they decided earlier than that.

The host pretending to be Gleason told a series of jokes and eventually asked the two others to do him a favor by smothering him.

"This never made sense," said Katz, who was not involved in the research. "Take good care of your body by exercising it, feeding it well and sparing it exposures to such toxins as tobacco, and it is far more likely to take good care of you, sparing you heart disease and cancer, not to mention other chronic diseases."Kid-Sized Menu Item Means Good Taste, Good Deeds, and Good Fun

The traffic police headquarters is located on a square leading to the parliament and next to the zoo. It is also adjacent to the Afghan border police headquarters. The facility, usually teeming with civilians seeking to get drivers licenses and registrations for vehicles, was nearly empty at the time of the attack.

The clashes prompted the withdrawal of a major Austrian peacekeeping contingent that is part of a U.N. force that patrols the contested area and heightening fears in Israel that it could soon be dragged into the neighboring country's civil war.

" Fuh! Berpeluh aku. Korang nampak tak mata dia, bulat gile kan? Lagi bulat daripada selalu." Ari si gadis dari keluarga berada atau nama sebenarnya Farizatul Datuk Imran memulakan bicara dengan senyuman lebar setelah kelibat Cikgu Maznah hilang dari pandangan mata.

He started exercising this way in 1984. Before that he just ran -- forward -- like everyone else. He also used to like to race the buses.

« 1 19 20 21 22 23 24 25 »

| Script by Alex