Pamiętnikiem opiekuje się Bellatrix Lestrange
Notki do 26 marca 2007 pisała Vingag

[ Powrót ]

Czwartek, 31 Stycznia;, 2008, 19:05

Cognosce te ipsum. Po drugiej stronie lustra.

Pisane przy:
Linkin Park - "What I've done" oraz Tatu - "Gomenasai". Za tym drugim zespo³em nie przepadam, lecz w tej piosence siê zakocha³am. Je¶li kto¶ chce pos³uchaæ sobie jako t³a, podajê linki:
http://matiwo95.wrzuta.pl/film/zI3bKBWbyu/what_i_ve_done
http://foczka86.wrzuta.pl/film/lymhyeMkEI/finalfantasy_gomenasai
**********************************************************

„(…) Naprawdê nie mam innego wyj¶cia. Muszê wróciæ do Niego. Przepraszam, siostrzyczko… Wiem, ¿e chcia³a¶ jako¶ odbudowaæ nasz± wiê¼, ale ja nie mogê. On mnie zniszczy, nie chcê dodatkowo nara¿aæ Was. Proszê Ciê, pozdrów ode mnie Remusa i poka¿ mu ten list. Jestem pewien, ¿e nienawidzi mnie nadal, jednak chcê…” – w trakcie pisania ostatniego listu siedzia³em jak na szpilkach, poniewa¿ dochodzi³ do mnie gwar uczniowskich rozmów. Ba³em siê, ¿e kto¶ mo¿e w ka¿dej chwili wkroczyæ do pokoju, a wtedy nie zdo³am ju¿ uciec. Nigdy. Nagle kto¶ chwyci³ mnie z ty³u za ramiê. Pe³en obaw, odwróci³em siê. No po prostu rêce opad³y mi z bezsilno¶ci. Bo oczywi¶cie, nie kto inny, jak sam Dumbledore spogl±da³ na mnie zza swoich okularów – po³ówek. Tu¿ za nim siedzia³a Shirley, jej syn najwyra¼niej prowadzi³ wózek. Airiene w³a¶nie wbiega³a do gabinetu, potykaj±c siê o próg. Nikt siê nawet nie u¶miechn±³ z tego powodu. Wiedzia³em, wiedzia³em, wiedzia³em, wiedzia³em, wiedzia³em, wiedzia³em, wiedzia³em! Dlaczego nic mi siê nigdy nie udaje? Lito¶ci! Oczywi¶cie, pierwsze pytanie, jak pad³o z ust dyrektora, brzmia³o:
- Co to za listy? – ³o mamciu. Taki stary, a durny. „Co to za listy?” Listy. Oj, no trzy zwyk³e listy, pisane na ukradzionym pergaminie i takim samym piórem. I atramentem. Zanim zd±¿y³em odpowiedzieæ, Ai chwyci³a ten, na którym widnia³o jej imiê. Wziê³a niedokoñczony list. Nie uda³o mi siê dobrn±æ do koñca, bo mi przeszkodzili. Grrrr! Oni irytuj± mnie coraz bardziej. Wypada³oby co¶ powiedzieæ…
- Przez was czujê siê jak po drugiej stronie lustra. ¯y³em u boku mego Pana, by³em traktowany jak paso¿yt. Teraz wy oferujecie mi w³asny k±t, mi³o¶æ, troskê… My¶licie, ¿e ja mogê z dnia na dzieñ zrezygnowaæ ze s³u¿by u Czarnego Pana? Mam pój¶æ do niego i wykrzyczeæ mu w twarz: „Znudzi³e¶ mi siê, wiesz? Odchodzê. Pójdê tam, gdzie jestem potrzebny. Do rodziny. I nie wa¿ mi siê pyskowaæ!” No b³agam was! – ojej, zabrzmia³o to trochê ostrzej, ni¿ planowa³em. Ale nic. Teraz wpatrywa³em siê w nich, czekaj±c na krzyki, spoliczkowanie, lub cokolwiek innego. Ciê¿ko dysza³em. Shirley odwa¿y³a siê przerwaæ ciszê jako pierwsza.
- Czujesz siê, jakby¶ by³ po drugiej stronie lustra? – uzna³em to za pytanie retoryczne. Nie odpowiedzia³em. – A wiesz, ¿e taki ¶wiat naprawdê istnieje?
- Daruj sobie – prychn±³em.
- Nie? A uwierzysz, gdy ci go poka¿ê?
- Przestañ. Kogo ty chcesz oszukaæ? Za chwilê odstawicie mnie do Azkabanu i bêdziecie sobie ¿yæ nadal w mi³o¶ci i pokoju. A ja tam zgnijê.
- Peter, nie ¿artujê. Dla mnie to ¿aden problem, mogê zaprowadziæ ciê tam nawet teraz. – ci±gnê³a. Mówi³a stanowczym, nie znosz±cym sprzeciwu tonem. – Tylko proszê ciê, nie dziw siê niczemu. Wymienimy wra¿enia po powrocie. – u¶miechnê³a siê zalotnie, nie zdejmuj±c ze mnie spojrzenia. Popatrzy³em niepewnie na Dumbledore’a. K±ciki jego ust lekko drgnê³y. Wygl±da³o na to, ¿e chcia³ mnie zachêciæ u¶miechem do tego, ¿ebym siê zgodzi³, ale chyba nie wiedzia³, jak to zrobiæ. Zamiast tego rzek³:
- Id¼ z ni±. Zobaczysz to i owo, mo¿e potem zmienisz zdanie.
Tak na ch³opski rozum, to nie mam nic do stracenia. Je¶li to podstêp maj±cy na celu oddanie mnie z ³apska dementorów, przybiorê postaæ szczura i ucieknê. A je¶li nawet mi siê nie uda, to… Oj, nie wiem. Ech, ale chyba lepiej bêdzie, je¶li umrê w Azkabanie, ni¿ mia³bym zostaæ zg³adzony przez mojego Pana. W takim razie, idê. Gdy wypowiedzia³em to ostatnie zdanie cienkim i piskliwym g³osem, na twarzy Shirley ujrza³em cieñ zak³opotania, który po kilku sekundach ust±pi³ miejsca szczeremu u¶miechowi. Sam nie wiem, dlaczego tak komicznie zapiszcza³em. Jednego jestem pewien: to w³a¶nie ton mojego wywo³a³ pocz±tkow± reakcjê Shirley.
- Peter, móg³by¶… Rany, ju¿ tyle czasu minê³o od wypadku, a nadal krêpuje mnie proszenie kogo¶ o pomoc – jej policzki przybra³y intensywn± barwê p±su – Proszê ciê, popchaj wózek do gabinetu profesora Dumbledore’a. Tam znajduj± siê wrota. Nie powinnam ciê tam zaprowadziæ, ale za bardzo zale¿y mi na tobie… Chcê, ¿eby¶ dziêki tamtemu ¶wiatu co¶ zrozumia³. – ogarnê³y mnie w±tpliwo¶ci. Co tak naprawdê mam zobaczyæ? Zwróci³em siê do Dumbledore’a z pytaniem o ca³kiem innej naturze.
- Panie profesorze, jak mam przej¶æ po korytarzu zape³nionym dzieciakami?
- Spokojnie. Zgasimy wszystkie pochodnie, a przedtem Filch przepêdzi stamt±d uczniów. Przejdziecie te kilkadziesi±t metrów w ciemno¶ci.
Jeszcze lepiej! Nie potrafiê poruszaæ siê w ciemno¶ciach. Chocia¿ mam i¶æ przed siebie, wzd³u¿ ¶ciany, i mogê dotykaæ jej d³oñmi, zbaczam z trasy. Nie mogê ustaæ prosto, chwiejê siê. Stopy pl±cz± siê niemi³osiernie. Oczy, choæ przywyk³y do ciemno¶ci, nie dostrzegaj± niczego, prócz mrocznej otch³ani pozbawionej choæby krzty ¶wiat³a. ¦wiat wiruje przed oczyma, wytr±caj±c mnie z i tak ju¿ zachwianej równowagi. Powietrze ci±¿y p³ucom, chc±c jak najszybciej siê uwolniæ, jednak strach parali¿uje ka¿d± komórkê mojego cia³a, uniemo¿liwiaj±c wydech, a za tym idzie niemo¿no¶æ wykonania wdechu. Niekontrolowany, urywany szloch sprawia, ¿e mimowolnie siê wzdrygam. Miliony mrówek urz±dzaj± sobie na moim ciele wêdrówkê ludów, wywo³uj±c okropne dreszcze. D³onie rozpaczliwie szukaj± jakiegokolwiek punktu oparcia, nie zauwa¿aj±c najbli¿szego – ¶ciany. Chocia¿ tym razem bêdzie inaczej…. Chyba ani na milisekundê nie puszczê wózka. Ale to nie zmienia faktu, ¿e naprawdê nie umiem poruszaæ siê w ciemno¶ciach.
Oczywi¶cie, zachowa³em zimn± krew i zatopi³em siê w bezlitosnej ciemno¶ci. Czu³em siê dok³adnie tak, jak to wy¿ej opisa³em. Liczy siê to, ¿e prze¿y³em.
Chwilê pó¼niej sta³em ju¿ za biurkiem dyrektora, odwrócony przodem do ¶ciany. Shirley ujê³a ró¿d¿kê w lew± d³oñ, po czym krzyknê³a:
- Cognosce te ipsum!* - w ¶cianie pojawi³o siê niewielkie zag³êbienie. Shirley w³o¿y³a tam swoj± ró¿d¿kê, pasowa³a idealnie. Chwilkê pó¼niej moim oczom ukaza³y siê krwistoczerwone wrota. Zdumiony, zdo³a³em wykrztusiæ:
- Prowad¼.
- Ale… Peter, musisz popchaæ wózek. – wyg³upi³em siê. Uderzy³em siê d³oni± w czo³o, po czym przeprosi³em.
- Nic siê nie sta³o. Przyzwyczai³am siê – znów ten ¶liczny u¶miech. Rany, a móg³ byæ mój! – Id¼my prosto.
Na pocz±tku uderzy³ mnie blask s³oñca. Taki czysty, taki… Nierzeczywisty. Promienie igra³y w delikatnych falach strumyku. Sk±pana w jego blasku kraina niby nie ró¿ni³a siê niczym, jednak nie sposób by³o patrzeæ na ni± obojêtnie. Zadbane domki, ogrody, u¶miechniêci ludzie… To wszystko wygl±da³o jak sen. Najpiêkniejszy sen, jaki dane by³o mi ¶niæ. Jednak to by³o jak najbardziej prawdziwe. Ani krzty fantazji. Czyste powietrze jakby tylko czeka³o na zaproszenie, by wedrzeæ siê w zanieczyszczone p³uca i wynie¶æ z nich wszelki py³. Na ¿adnej twarzy nie dostrzeg³em ³ez, smutku, przygnêbienia. Panowa³a tu harmonia. I pewnie nic nie by³o w stanie jej zak³óciæ. Ach, jak mocno zapragn±³em zostaæ tu na zawsze!
- Dlaczego niektórzy z nich wygl±daj± znajomo?
- Bo to s± nasze lustrzane odbicia. Idealne, niczym niezm±cone obrazy naszych dusz. – w jej g³osie zdawa³ siê brzmieæ ¶miech. – nie mo¿emy siê z nimi spotykaæ. Jestem stra¿niczk± wej¶cia, i tylko ja mogê ich odwiedzaæ. Obserwujê, tylko obserwujê. Oni mnie nie widz±. Tak samo, jak teraz ciebie.
- Dlaczego nie pokazujesz innym tego doskona³ego ¶wiata? – jak siê pó¼niej okaza³o, to pytanie by³o wyj±tkowo g³upie.
- Wyobra¿asz sobie, co by siê sta³o, gdyby ka¿dy móg³ swobodnie przenikaæ do tego ¶wiata i rozmawiaæ ze swoim odbiciem? Oni tutaj nie znaj± negatywnych uczuæ, nie potrafi± krzywdziæ, raniæ, karaæ… Co ja plotê! Oni nie potrafi± nawet uczyniæ niczego, za co mogliby zostaæ ukarani! Panuje w¶ród nich zasada: Consensus facit legem.** My, przesi±kniêci z³em do szpiku, zaburzyliby¶my tê idealn± harmoniê panuj±c± miêdzy nimi. Powinni¶my braæ z nich przyk³ad, jednak to niemo¿liwe, bo jest tylko jeden stra¿nik, który mo¿e tu przebywaæ. A ja sama nie zdo³am zmieniæ wszystkich i wszystkiego. Mo¿emy jedynie obserwowaæ, nic poza tym. W porównaniu z nimi jeste¶my tacy… beznadziejnie zwyczajni. Tak… To odpowiednie okre¶lenie. Bezmy¶lnie poddali¶my siê tej chorej rzeczywisto¶ci, nie próbuj±c nawet walczyæ, podczas gdy ten drugi, lepszy ¦wiat za³amywa³ nad nami rêce. Czym¶ normalnym dla nas jest zadawanie innym bólu, cierpienia, ³amanie praw nawet nie tyle spisanych, co wynikaj±cych ze zwyk³ej moralno¶ci czy strachu przed pó¼niejszymi konsekwencjami. Przestali¶my siê dziwiæ, s³ysz±c o brutalnych mordach na niewinnym ludziach. W ich ¶wicie nikomu nie przesz³oby przez my¶l, ¿eby ukuæ kogo¶ szpilk±. I my nazywamy siebie panami ¶wiata? To nienormalne! Nazwa³abym to wrêcz chorym. Znieczulica panuj±ca w¶ród spo³eczno¶ci nie tylko czarodziei, ale te¿ i mugoli sprawia, ¿e zaczynam podziwiaæ zwierzêta. Im bardziej poznajê ludzi, tym mocniej kocham i szanujê zwierzêta. One nie zatru³y swoich serc tak, jak zrobili¶my to my. Nie uwa¿aj± siê za lepsze od nas i wychodzi im to na dobre. Nie zasmakowa³y w³adzy, dziêki czemu pozosta³y niewinne. A my, ludzie? Sami doprowadzili¶my do tego, co siê dzieje obecnie na tym ¶wiecie. Dostali¶my szansê na udoskonalenie rzeczywisto¶ci. Wykorzystali¶my j±. Ale czy prawid³owo? To my zmienili¶my ¿ycie na ziemi w jaki¶ cholerny, niekoñcz±cy siê film sensacyjny! Obserwujemy z boku, bez ¿adnych emocji to, z czym powinni¶my walczyæ! Nie zas³u¿yli¶my na pobyt w raju po ¶mierci, a mimo to, trafiamy tam. Rany, ale siê rozgada³am… Wybacz. – u¶miechnê³a siê tak, ¿e kolana siê pode mn± ugiê³y. Jednak ci±gle s³ysza³em potok s³ów, który przed chwil± wyp³yn±³ z ust Shirley. Mówi³a prawdê. Potrafimy jedynie narzekaæ. A przecie¿ to w³a¶nie my doprowadzili¶my siê do tak beznadziejnego stanu! Nie interesuje nas to, ¿e i tak dostajemy od ¿ycia wiêcej, ni¿ nam siê nale¿y. Wiêkszo¶ci z nas po prostu CO¦ nie pasuje, i w³a¶nie przez to CO¦ wznosi alarm. Ugh! Chyba lepiej bêdzie, je¶li skupiê siê na zniewalaj±cym u¶miechu Shirley. Ten jednak zd±¿y³ ju¿ znikn±æ z jej twarzy, zanim zachowa³em jego obraz w pamiêci.
- Shirley, masz racjê. Teraz ju¿ rozumiem, ¿e dost±pi³em zaszczytu, gdy zaproponowa³a¶ mi wycieczkê w to miejsce. Tu jest wprost niesamowicie. – mo¿ecie nie wierzyæ, ale mnie naprawdê poruszy³y jej s³owa.
- Podoba ci siê? – skin±³em potakuj±co g³ow± – W takim razie chod¼my dalej, poka¿ê ci siebie samego.

* Poznaj samego siebie.
** Zgoda tworzy prawo.

Komentarze:

A swimmer and cyclist growing up near San Diego, Johnson ran his first triathlon in 2012 the morning after racing 400 miles in the Coke Zero 400 at Daytona on July Fourth weekend. He has run two more triathlons since then and finished first in his age group and among the top 10 overall.

Vi setter opp turene slik at det skal vre noe for alle. Folk vil ha forandring, og det kan bli slitasje pa turene. Gode parkeringsmuligheter er ogsa viktig, sier Guttormsen.

I garsdagens VG og Dagbladet pa nett, er vi oppdaget.

Not all hipsters arrive in the big cities flush with cash, but they almost always possess some cultural capital, usually a university degree and refined upbringing. They can use this to prevent themselves from ending up on the bottom of the pile, even if their only means of upward mobility are snarky putdowns and a working knowledge of the Smiths.

Chibchan speakers, which contains DNA from two widely separated strands of Native ancestry.

Även 1993 och 1998 dominerade det regniga och svala vädret. Sommaren 1993 avslutades dessutom med kraftiga flöden i älvarna i norr.

Bra marknad i Jönköping

Det er nskelig at nringen bidrar til at det utvikles markeder med renter som kan vre alternative referanser eller krysspeilere til Nibor. De mest aktuelle er markedet for gjenkjpsavtaler (repo markedet) og et OIS marked. I et repo marked lanes det mot sikkerhet. En OIS er en usikret rente som forteller hva markedet forventer om framtidig styringsrente. Srlig OIS vil kunne tjene som supplerende referanserente. En repo rente og en OIS vil, selv om de ikke skulle bli brukt direkte som referanserenter, gjre Nibor kvoteringen mer gjennomsiktig.

Vi kan f att vi tvingas g loss p den med verktyg om resten av installationen enkel. Och jod det den n Det kr ett par omstarter f att nasen skulle hitta resten av n men sedan var det raka r med allt annat i installationen.

Ungefär likadant är upplägget hos CF korten. Specifikationen UDMA är en benämning för att mäta hastighetenen hos CF kort. Gar vi tillbaka till 2006 sa ser vi att UDMA 6 kom, vilket innebar en maximal överföringshastighet pa 133 megabyte per sekund. I dag är det vanligt med UDMA 7, vilket innebär en teoretisk överföringshastighet pa 167 megabyte per sekund.

Ledig arbeidskraft kan utf re vedlikeholdsarbeid.

As the term 'balance of probabilities' is not commonly known so the PTI senior leader Jahangir Tareen is trying to create confusion among the PTI workers by stating that the Commission used the 'doctrine of necessity' while deciding the 3 ToRs and that it was clear in para 534 of the Commission Report.

Det er paradoksalt at etniske nordmenn som blir s inn i margen forarget over at noen misliker ord som ofte har liten forst for at de omtalte menneskene kan ha et problem med det. Slik opererer man med maksimal forst av betydningen av et perifert anliggende for en selv, og med minimal forst av betydningen for menneskene som s ofte blir behandlet i tr med ordbruken.

Poslovni ovjek preko vie svojih tvrtki napravio je goleme dugove poslovnim partnerima. Svu je imovinu prebacio na rodbinu, tako da se nitko nije uspijevao naplatiti. Otiao je u steaj, imao blokirane raune, a moji klijenti su bili uvjereni da negdje izvlai novac. Napokon sam pronaao da je u Izraelu osnovao tvrtku s jednim tamonjim ovjekom kako bi mu stizao novac koji je trebao ii vjerovnicima rekao je Grgi.

I vart test har vi synkat Minikit+ mot tre olika telefoner fran lagpris till premiummodell. I alla tre fallen har anslutningen skett blixtsnabbt och utan problem. Väl ansluten far Minkit+ automatiskt tillgang till din adressbok, och ska enligt tillverkaren ha plats för 2 000 kontakter i sitt interna minne. Gott om rum alltsa om din adressbok inte är tjock som en telefonkatalog.

Slass mot avgifterEnsliges Landsforbund har siden 1950 tallet jobbet for a bedre aleneboernes kar. Forbundet mener blant annet at kommunale avgifter til vann, avlp og renovasjon ma beregnes etter forbruk. Poenget er at en enslig person ikke skal betale like mye i kommunale avgifter som en stor familie.

Helvetet startet i august 2004. Bernt Arild flte seg stor og begynte med Nutrilette kur. Han kuttet ut mat til fordel for pulverdrikk. Kombinert med lange arbeidsdager pa en gard og daglige treningskter, rant kiloene av. Da forholdet til samboeren tok slutt og han flyttet fra henne og snnen i Sandnessjen og hjem til Lkken, forverret problemene seg. Han kunne ga dager uten a ta til seg noen som helst form for nring, det eneste han tillot seg var noen fa slurker med vann.

Men hyreklikker du pa den sa kommer det opp en meny hvor det meste av det man savnet er pa plass. De som fremdeles ikke er fornyd kan trste seg med at det finnes en masse tredjepart startknapper som bringer den gode gamle opplevelsen tilbake.

(Dagbladet): Onsdag denne uka postet Bjrn Jndal (59) fra Nordstrand et innlegg pa sin private Facebook side. Han lurte pa om noen nsket a lane hytta hans i Jndalen i Gudbrandsdalen gratis i sommer.

Gulvet (!). Ogsaa Kongsgaard og Bragd, det deilige

« 1 80 81 82 83 84 85 86 »

| Script by Alex