Pamiętnikiem Roxanny Weasley opiekuje się Lara!

[ Powrót ]

Czwartek, 13 Maja, 2010, 15:20

25. Nowy pocz±tek

Witajcie po baaardzo d³ugiej przerwie. Nie bêdê siê t³umaczyæ czemu mnie tak d³ugo nie by³o. Wa¿ne, albo mo¿e raczej przykre jest to, ¿e podczas tej przerwy straci³am pomys³y, wenê i inspiracjê. Dlatego ta notka jest ostatnia. Nie chcia³am zostawiaæ niedokoñczonego pamiêtnika. Ale to ju¿ koniec. Napisa³am ju¿ do ZKP aby po jakim¶ czasie przenios³o ten pamiêtnik do archiwum, gdy¿ nie chcê aby kto¶ inny go przejmowa³, bo to jednak ja go tworzy³am od podstaw. Przepraszam.
Je¶li bêdziecie mieli ochotê, to wejd¼cie na mojego drugiego bloga: www.isabella-swan-cullens.blog.onet.plTematyka zmierzchowa. Serdecznie zapraszam.
Jeszcze raz przepraszam za przerwê i za to, ¿e to ju¿ ostatnia notka.

************************

„Sobota, 21 marca
Nowy pamiêtnik, nowy rozdzia³, nowy pocz±tek, nowe ¿ycie. Tak mo¿naby opisaæ mój dzisiejszy prze³omowy dzieñ. Od czterech lat nie mia³am nadzieji, ¿e mi siê polepszy. Od czterech lat ¿y³am zamkniêta w sobie, my¶l±c o wszystkim i o niczym; rozwa¿aj±c ka¿dy swój ruch, oddalaj±c siê czêsto od rzeczywisto¶ci. Wszystko to ze wzglêdu na chorobê z której siê wyleczy³am, ale o której nie zapomnia³am. Przez d³ugi czas, ka¿dy ruch i ka¿de s³owo przypomina³o mi o niej. Ba³am siê snu, nie chc±c znów mieæ dziwnych obrazów przed oczyma, nienawidz±c równocze¶nie nocy, któr± kiedy¶ tak bardzo kocha³am. Po czterech latach trochê mi przesz³o, jednak ca³y czas jaka¶ cz±stka mojej dzuszy czuje pustkê i lêk po tamtych wydarzeniach. Jest ona g³êboko schowana, prawie niezauwa¿alna, ale jednak istnieje.
Nazywam siê Roxanne Weasley i mam 15 lat. W wieku jedenastu lat zachorowa³am na now± wtedy chorobê, znan± jako Nubisomnus Morbi. Jako, ¿e by³am jedn± z pierwszysch osób które na ni± zachorowa³y, uwa¿a³am siê za wyrzutka od którego wszyscy stroni±. Pogorszy³o mi siê, gdy moja kole¿anka z dormitorium – Angel – boj±c siê w jej mniemaniu zaraziæ siê ode mnie, zmieni³a pokój. Od tamtego czasu ci±gle ze mnie drwi i jest nieprzyjemna. Pomimo wsparcia trójki wspania³ych przyjació³ – Jen, Mikela i Jamesa – by³o mi z tego powodu bardzo przykro i bardzo ciê¿ko. Kiedy¶. Od jakiego¶ czasu da³am sobie spokój, widz±c, ¿e ona odwróci³a siê ode mnie raz na zawsze, a naszej znajomo¶ci nie da siê odbudowaæ.
Dzisiaj wyje¿d¿am do nowej szko³y Magii i Czarodziejstwa. Dotychczas chodzi³am do Hogwartu w Anglii. Jednak rodzice, a mianowicie mój tata, ze wzglêdu na pracê musi siê przeprowadziæ doW³och. Jego sklep prosperuje i ma prowadziæ drugi taki sam, w³a¶nie w tym kraju. Oczywi¶cie mama jedzie z nim, wiêc ja tak¿e. Rodzice mówi±, ¿e dziêki znajomo¶ci jêzyka portugalskiego bêdzie mi ³awtwo za³apaæ w³oski, gdy¿ s± one bardzo podobne. Zawsze bêdê te¿ mog³a sobie dopomóc francuskim i angielskim. Mam nadziejê, ¿e dam radê, jednak pomimo wszystko, trochê siê bojê. Bojê siê tego, ¿e sobie nie poradzê. Zreszt± Hogwart ju¿ dawno sta³ siê moim domem. Mam tu przyjació³, znam nauczycieli, wiem jak siê odczepiæ od Irytka... A tam? Tam wszystko bêdzie nowe. Nieznane. Inne.”

*****

- Naprawdê musisz tam jechaæ?
- James, przecie¿ ci mówi³am, ¿e nie mam wyboru. – odpowiedzia³am zbola³ym g³osem.
- Ale dlaczego nie mo¿esz hodziæ tutaj do szko³y, a do W³och je¼dziæ tylko na wakacje? – wci±¿ pyta³a Carmen.
- Nie wiem. – odpowiedzia³am szczerze. – Rodzice chc± abym by³a bli¿ej nich, ale ja tego nie pojmujê. W koñcu i tak wiêkszo¶æ czasu bêdê w szkole, a nie z nimi.
- No có¿.... Nie zapomnij o nas. – Mike’owi tylko tyle uda³o siê z siebie wydusiæ.
- Czy ty sobie ze mnie kpisz? – próbowa³am udaæ oburzon±. – Bêdê was mêczyæ listami tak d³ugimi, ¿e McGonagall bêdzie siê zastanawiaæ czemu macie podkr±¿one oczy! – pogrozi³am palcem ze ¶miechem, choæ wcale nie by³o mi do ¶miechu. Mia³am opu¶ciæ Hogwart za piêæ minut.
- Roxy... Kocham ciê, wiesz?
- Wiem Jen. Ja ciebie te¿.
- Mam nadziejê, ¿e przyda ci siê ten nowyh pamiêtnik. Kupi³am go dla ciebie specjalnie na tê okazjê. Aby¶ o nas nie zapomnia³a.
- Dziêkujê Jen. Na pewno siê przyda. Nie chcê byæ tak zamkniêta w sobie jak dotychczas. Bêdê du¿o w nim pisaæ. Obiecujê. Zreszt± ju¿ tam jest pierwszy wpis. – U¶miechnê³am siê.
- W takim razie pewnie widzia³a¶ co jest na ostatniej stronie? – spyta³ Mike.
- Eeeee... Nieee...
- No to zobacz.
Wyci±gnê³am czerwony pamiêtnik z mojego zapakowanego po brzegi kufra. Otworzy³am go i powoli przekartkowa³am na ostatni± stronê. A tam... A tam by³y ró¿ne zdjêcia na których widnia³am ja z moimi przyjació³mi. A¿ zaniemówi³am z wra¿enia...
- Podoba ci siê? - spyta³ James.
- Jest... Och, dziêkujê Wam tak bardzo! – Rzuci³am im siê na szyjê, ka¿demu po kolei. Nagle, p³omienie w kominku Pokoju Wspólnego zaskwiercza³y niebezpiecznie i zrobi³y siê zielone.
Trzeba by³o siê rozstaæ.
- ¯egnajcie. Albo raczej do zobaczenia. Przecie¿ jeszcze siê kiedy¶ spotkamy, prawda?
- Na pewno.
- ¯egnaj Roxanne Weasley. – powiedzieli chórem. Wzruszenie ¶cisnê³o moje gard³o. Jeszcze nigdy nie zwrócili siê do mnie pe³nym imieniem i nazwiskiem. U¶miechê³am siê tylko krzywo i wesz³am w zielone p³omienie. Po chwili znajdowa³am siê ju¿ w domu.

*****

Deszczowa pogoda dzia³a³a na mnie potwornie ¼le. Siedzia³am w³a¶nie w poci±gu maj±cym mnie zawie¼æ do nowej szko³y. Szarobury ¦wiat za oknem oraz liczne krople deszczu nie pomaga³y zapomnieæ o Hogwarcie, przyjacio³ach i lêku przed innym zamkiem. O ile w ogóle to mia³ byæ zamek. Nie wiem gdzi inne kultury ucz± magii. Mam wra¿enie, ¿e Carmen mówi³a kiedy¶, ¿e wiêkszo¶æ szkó³ to zamki, ale na ile procent jest to prawda, tego nie wiedzia³am. Lada chwila mia³am siê znale¼æ na peronie, ale nie mog³am siê zebraæ, aby pouk³adaæ wszystkie powyci±gane w poci±gu rzeczy, które jako tako dodawa³y mi otuchy, W koñcu jednak, gdy poci±g zacz±³ raptownie zwalniaæ, wziê³am wiê w gar¶æ, poupycha³am wszystkie rzeczy do kufra i wszy³am na korytarz.
Przez okna by³o widaæ tyle co nic, poniewa¿ szarobury deszcz, do¶æ osobliwa rzecz w tych stronach, oraz gêsta mg³a przes³ania³y ¦wiat. Czeka³am na peronowym betonie rozgl±daj±c siê na wszysktie strony. Wed³ug McGonagall (wspominaj±c dyrektorkê zrobi³o mi siê jeszcze bardziej smutno) mia³ siê pojawiæ jaki¶ „przewo¼nik” ze szko³y, Kim ten przewo¼nik by³ nie mia³am pojêcia. Zapewne, jak sama nazwa wskazywa³a, przewozi³ co¶. Ale co? Jedzenie? Ksi±¿ki? Meble? Nie wiedzia³am. Nie mia³an nawet pojêcia jak ten kto¶ wygl±da.
Czeka³am tak jakie¶ piêtan¶cie minut. W koñcu, z drugiego, ciemnego koñca peronu kto¶ wyszed³. S±dz±c po budowie by³ to mê¿czyzna – ¶redniego wzrostu, barczysty, trochê przygarbiony. Mia³ ciemnoszary, prawie czarny p³aszcz z kapturem, który zas³ania³ jego twarz. Drgnê³am. Trochê siê przestraszy³am. Mê¿czyzna podszed³ do mnie. Nie ukazuj±c twarzy, spyta³ burkliwym tonem:
- Roxanne Weasley?
W odpowiedzi skinê³am tylko g³ow±.
- Jestem przewo¼nikiem. Mam ciê przywie¼æ do zamku.
„A wiêc jednak zamek.” – pomy¶la³am. Ponowinie skinê³am g³ow±. Przewo¼nik skin±³ na mnie rêk±, daj±c do zrozumienia ¿e mam i¶æ za nim. Tak te¿ zrobi³am. Przeszli¶my do tego ciemnego koñca peronu. Ku mojemu wielkiemu zdziwieniu, zaczyna³a siê tam.... rzeka! A na niej dryfowa³a przymocowana lin± do kamiennego s³upka ³ódka! Albo raczej nie ³ódka, tylko batyskaf!
- A niech mnie! – wyrwa³o mi siê z ust. Mê¿czyzna uniós³ metalow± klapê, która zas³anai³a wej¶cie od góry, mówi±c przy tym:
- To jest szkolna „Per³a”. – wskaza³ woln± rêk± na batyskaf, wypowiadaj±c jego, a raczej jej imiê. – Co roku przewo¿ê ni± wszystkich uczniów szko³y z, albo na peron. U¿ywamy zaklêcia zmniejszaj±co-zwiêkszaj±cego, aby wszyscy siê zmie¶cili. Zapraszam.
Wesz³am. Przewo¼nik poszed³ do pomieszczenia na prawo od wej¶cia, przy którym by³ napis „Sterownia”, a ja posz³am do tego po prawej. By³ to ma³y salonik z bia³ymi ¶cianami, dwoma czarnymi fotelami, szklanym stoliczku i bordowym dywaniku. By³o tu bardzo przytulnie, ale zimno. Usiad³am wygodnie w fotelu i zanurzy³am siê w rozmy¶laniach...
Z odrêtwienia wyrwa³ mnie przewo¼nik, oznajmiaj±c:
- Jeste¶my na miejscu. Mo¿esz wyj¶æ. Zostaw baga¿e.
Pos³usznie wysz³am z „Per³y” na przystañ. Przed sob± widzia³m szerok± rzekê – ze wzglêdu na zapadaj±cy ju¿ zmierzch, wydawa³a sie byæ czarna. A potem odwróci³am siê i zobaczy³am Go. Na niedalekim, kamiennym wzgórzu wznosi³ siê zamek. Zaczyna³am nowe ¿ycie.


KONIEC

Komentarze:

DumgCp http://www.QS3PE5ZGdxC9IoVKTAPT2DBYpPkMKqfz.com

DumgCp http://www.QS3PE5ZGdxC9IoVKTAPT2DBYpPkMKqfz.com

This kind of would seem a lot more like typically the RIAA modifying the authorized process to nike tn requin pas cher get a quick greenback compared to nike tn requin pas cher these actually planning to nike tn requin pas cher sto nike tn requin pas cherp pirating. It can like audio is simply the particular trap for his or her precise profit-making unit. My spouse and i more than likely become amazed if they leaked out their own music on to nike tn requin pas cher the net. <br />While they actually should never get down loaded the background music, the fact often the tribunal ought to nike tn requin pas cher see this is how influenced the actual "victim" is actually as well as designate treatment accordingly. <br />If it can seven tunes, drop all of them $7 cash. That could be rights. Definitely not this kind of excessively high sum.

The city's economic growth tailed off to 3.1 percent in the first quarter of this year after posting a 9.7 gain for all of last year, its first single-digit growth in 17 years, due to the deepening impact of the global financial crisis.
woolrich sito ufficiale

Romney probably will discharge his / her taxes as soon as the various other shills discharge their own. Just like declare a new Nancy Pelosi.
nike air max femme

additionally, I realize which John Ross connected with ALPHABET accounts there is the "Harry Reid" who else killed a group of little ones recently.
www.garnerot.fr

Another source familiar with the situation described the woman as a "low-level contractor" who would assist at marketing events. This person said Hurd submitted falsified expense reports that said he dined alone or with a bodyguard when he had dined with her.
Hollister outlet sale

Meanwhile, the Organization of Petroleum Exporting Countries said it may slash production again to siphon off expansive crude inventories around the world.
hogan sito ufficiale http://www.tessutialtamodavalli.it

Great efforts for this Brian. A very important factor regarding Yext that is definitely well worth mentioning: if some of the actual partner web-sites has distinct very own position that has been consumed property associated with and then that data will take priority.
air max homme france

Me some sort of just a passer-by. OK, Keep a new some thing inside your blog simply for your own returning take a look at.
air max femme pas cher

nevertheless my query now is... are usually method in order that individuals with NO- DETECTOR will be definitely be recognized inspite of their particular anti application???? plsss i want to know MessTracker is a program support lets you the path online/offline/invisible reputation associated with just about any aol messenger account (max. 2accounts, a few months period of time record, 15 minutes search within interval)
air max 1 pour homme

Although there is an imbalance in bilateral trade, Greece's exports to China surged 40 percent from a year earlier in the first four months despite its economic woes. Last year, China's exports to Greece totaled 2.9 billion euros (US$3.59 billion) while China imported only 100 million euros from Greece.
moncler donna

cui2h3 http://www.FyLitCl7Pf7kjQdDUOLQOuaxTXbj5iNG.com

cui2h3 http://www.FyLitCl7Pf7kjQdDUOLQOuaxTXbj5iNG.com

The shocking attack was captured on surveillance video. Ruan is seen getting thrown against the wall of a building on E. 6th Street and then getting kicked repeatedly in the head before his crazed attacker turns and walks away, seemingly pleased with his work.
piumini moncler donna

yhBCvn http://www.FyLitCl7Pf7kjQdDUOLQOuaxTXbj5iNG.com

yhBCvn http://www.FyLitCl7Pf7kjQdDUOLQOuaxTXbj5iNG.com

NJfYoI http://www.FyLitCl7Pf7kjQdDUOLQOuaxTXbj5iNG.com

NJfYoI http://www.FyLitCl7Pf7kjQdDUOLQOuaxTXbj5iNG.com

aaA2oo http://www.FyLitCl7Pf7kjQdDUOLQOuaxTXbj5iNG.com

« 1 201 202 203 204 205 206 207 »

| Script by Alex