Pamiętnikiem Roxanny Weasley opiekuje się Lara!

[ Powrót ]

Czwartek, 13 Maja, 2010, 15:20

25. Nowy pocz±tek

Witajcie po baaardzo d³ugiej przerwie. Nie bêdê siê t³umaczyæ czemu mnie tak d³ugo nie by³o. Wa¿ne, albo mo¿e raczej przykre jest to, ¿e podczas tej przerwy straci³am pomys³y, wenê i inspiracjê. Dlatego ta notka jest ostatnia. Nie chcia³am zostawiaæ niedokoñczonego pamiêtnika. Ale to ju¿ koniec. Napisa³am ju¿ do ZKP aby po jakim¶ czasie przenios³o ten pamiêtnik do archiwum, gdy¿ nie chcê aby kto¶ inny go przejmowa³, bo to jednak ja go tworzy³am od podstaw. Przepraszam.
Je¶li bêdziecie mieli ochotê, to wejd¼cie na mojego drugiego bloga: www.isabella-swan-cullens.blog.onet.plTematyka zmierzchowa. Serdecznie zapraszam.
Jeszcze raz przepraszam za przerwê i za to, ¿e to ju¿ ostatnia notka.

************************

„Sobota, 21 marca
Nowy pamiêtnik, nowy rozdzia³, nowy pocz±tek, nowe ¿ycie. Tak mo¿naby opisaæ mój dzisiejszy prze³omowy dzieñ. Od czterech lat nie mia³am nadzieji, ¿e mi siê polepszy. Od czterech lat ¿y³am zamkniêta w sobie, my¶l±c o wszystkim i o niczym; rozwa¿aj±c ka¿dy swój ruch, oddalaj±c siê czêsto od rzeczywisto¶ci. Wszystko to ze wzglêdu na chorobê z której siê wyleczy³am, ale o której nie zapomnia³am. Przez d³ugi czas, ka¿dy ruch i ka¿de s³owo przypomina³o mi o niej. Ba³am siê snu, nie chc±c znów mieæ dziwnych obrazów przed oczyma, nienawidz±c równocze¶nie nocy, któr± kiedy¶ tak bardzo kocha³am. Po czterech latach trochê mi przesz³o, jednak ca³y czas jaka¶ cz±stka mojej dzuszy czuje pustkê i lêk po tamtych wydarzeniach. Jest ona g³êboko schowana, prawie niezauwa¿alna, ale jednak istnieje.
Nazywam siê Roxanne Weasley i mam 15 lat. W wieku jedenastu lat zachorowa³am na now± wtedy chorobê, znan± jako Nubisomnus Morbi. Jako, ¿e by³am jedn± z pierwszysch osób które na ni± zachorowa³y, uwa¿a³am siê za wyrzutka od którego wszyscy stroni±. Pogorszy³o mi siê, gdy moja kole¿anka z dormitorium – Angel – boj±c siê w jej mniemaniu zaraziæ siê ode mnie, zmieni³a pokój. Od tamtego czasu ci±gle ze mnie drwi i jest nieprzyjemna. Pomimo wsparcia trójki wspania³ych przyjació³ – Jen, Mikela i Jamesa – by³o mi z tego powodu bardzo przykro i bardzo ciê¿ko. Kiedy¶. Od jakiego¶ czasu da³am sobie spokój, widz±c, ¿e ona odwróci³a siê ode mnie raz na zawsze, a naszej znajomo¶ci nie da siê odbudowaæ.
Dzisiaj wyje¿d¿am do nowej szko³y Magii i Czarodziejstwa. Dotychczas chodzi³am do Hogwartu w Anglii. Jednak rodzice, a mianowicie mój tata, ze wzglêdu na pracê musi siê przeprowadziæ doW³och. Jego sklep prosperuje i ma prowadziæ drugi taki sam, w³a¶nie w tym kraju. Oczywi¶cie mama jedzie z nim, wiêc ja tak¿e. Rodzice mówi±, ¿e dziêki znajomo¶ci jêzyka portugalskiego bêdzie mi ³awtwo za³apaæ w³oski, gdy¿ s± one bardzo podobne. Zawsze bêdê te¿ mog³a sobie dopomóc francuskim i angielskim. Mam nadziejê, ¿e dam radê, jednak pomimo wszystko, trochê siê bojê. Bojê siê tego, ¿e sobie nie poradzê. Zreszt± Hogwart ju¿ dawno sta³ siê moim domem. Mam tu przyjació³, znam nauczycieli, wiem jak siê odczepiæ od Irytka... A tam? Tam wszystko bêdzie nowe. Nieznane. Inne.”

*****

- Naprawdê musisz tam jechaæ?
- James, przecie¿ ci mówi³am, ¿e nie mam wyboru. – odpowiedzia³am zbola³ym g³osem.
- Ale dlaczego nie mo¿esz hodziæ tutaj do szko³y, a do W³och je¼dziæ tylko na wakacje? – wci±¿ pyta³a Carmen.
- Nie wiem. – odpowiedzia³am szczerze. – Rodzice chc± abym by³a bli¿ej nich, ale ja tego nie pojmujê. W koñcu i tak wiêkszo¶æ czasu bêdê w szkole, a nie z nimi.
- No có¿.... Nie zapomnij o nas. – Mike’owi tylko tyle uda³o siê z siebie wydusiæ.
- Czy ty sobie ze mnie kpisz? – próbowa³am udaæ oburzon±. – Bêdê was mêczyæ listami tak d³ugimi, ¿e McGonagall bêdzie siê zastanawiaæ czemu macie podkr±¿one oczy! – pogrozi³am palcem ze ¶miechem, choæ wcale nie by³o mi do ¶miechu. Mia³am opu¶ciæ Hogwart za piêæ minut.
- Roxy... Kocham ciê, wiesz?
- Wiem Jen. Ja ciebie te¿.
- Mam nadziejê, ¿e przyda ci siê ten nowyh pamiêtnik. Kupi³am go dla ciebie specjalnie na tê okazjê. Aby¶ o nas nie zapomnia³a.
- Dziêkujê Jen. Na pewno siê przyda. Nie chcê byæ tak zamkniêta w sobie jak dotychczas. Bêdê du¿o w nim pisaæ. Obiecujê. Zreszt± ju¿ tam jest pierwszy wpis. – U¶miechnê³am siê.
- W takim razie pewnie widzia³a¶ co jest na ostatniej stronie? – spyta³ Mike.
- Eeeee... Nieee...
- No to zobacz.
Wyci±gnê³am czerwony pamiêtnik z mojego zapakowanego po brzegi kufra. Otworzy³am go i powoli przekartkowa³am na ostatni± stronê. A tam... A tam by³y ró¿ne zdjêcia na których widnia³am ja z moimi przyjació³mi. A¿ zaniemówi³am z wra¿enia...
- Podoba ci siê? - spyta³ James.
- Jest... Och, dziêkujê Wam tak bardzo! – Rzuci³am im siê na szyjê, ka¿demu po kolei. Nagle, p³omienie w kominku Pokoju Wspólnego zaskwiercza³y niebezpiecznie i zrobi³y siê zielone.
Trzeba by³o siê rozstaæ.
- ¯egnajcie. Albo raczej do zobaczenia. Przecie¿ jeszcze siê kiedy¶ spotkamy, prawda?
- Na pewno.
- ¯egnaj Roxanne Weasley. – powiedzieli chórem. Wzruszenie ¶cisnê³o moje gard³o. Jeszcze nigdy nie zwrócili siê do mnie pe³nym imieniem i nazwiskiem. U¶miechê³am siê tylko krzywo i wesz³am w zielone p³omienie. Po chwili znajdowa³am siê ju¿ w domu.

*****

Deszczowa pogoda dzia³a³a na mnie potwornie ¼le. Siedzia³am w³a¶nie w poci±gu maj±cym mnie zawie¼æ do nowej szko³y. Szarobury ¦wiat za oknem oraz liczne krople deszczu nie pomaga³y zapomnieæ o Hogwarcie, przyjacio³ach i lêku przed innym zamkiem. O ile w ogóle to mia³ byæ zamek. Nie wiem gdzi inne kultury ucz± magii. Mam wra¿enie, ¿e Carmen mówi³a kiedy¶, ¿e wiêkszo¶æ szkó³ to zamki, ale na ile procent jest to prawda, tego nie wiedzia³am. Lada chwila mia³am siê znale¼æ na peronie, ale nie mog³am siê zebraæ, aby pouk³adaæ wszystkie powyci±gane w poci±gu rzeczy, które jako tako dodawa³y mi otuchy, W koñcu jednak, gdy poci±g zacz±³ raptownie zwalniaæ, wziê³am wiê w gar¶æ, poupycha³am wszystkie rzeczy do kufra i wszy³am na korytarz.
Przez okna by³o widaæ tyle co nic, poniewa¿ szarobury deszcz, do¶æ osobliwa rzecz w tych stronach, oraz gêsta mg³a przes³ania³y ¦wiat. Czeka³am na peronowym betonie rozgl±daj±c siê na wszysktie strony. Wed³ug McGonagall (wspominaj±c dyrektorkê zrobi³o mi siê jeszcze bardziej smutno) mia³ siê pojawiæ jaki¶ „przewo¼nik” ze szko³y, Kim ten przewo¼nik by³ nie mia³am pojêcia. Zapewne, jak sama nazwa wskazywa³a, przewozi³ co¶. Ale co? Jedzenie? Ksi±¿ki? Meble? Nie wiedzia³am. Nie mia³an nawet pojêcia jak ten kto¶ wygl±da.
Czeka³am tak jakie¶ piêtan¶cie minut. W koñcu, z drugiego, ciemnego koñca peronu kto¶ wyszed³. S±dz±c po budowie by³ to mê¿czyzna – ¶redniego wzrostu, barczysty, trochê przygarbiony. Mia³ ciemnoszary, prawie czarny p³aszcz z kapturem, który zas³ania³ jego twarz. Drgnê³am. Trochê siê przestraszy³am. Mê¿czyzna podszed³ do mnie. Nie ukazuj±c twarzy, spyta³ burkliwym tonem:
- Roxanne Weasley?
W odpowiedzi skinê³am tylko g³ow±.
- Jestem przewo¼nikiem. Mam ciê przywie¼æ do zamku.
„A wiêc jednak zamek.” – pomy¶la³am. Ponowinie skinê³am g³ow±. Przewo¼nik skin±³ na mnie rêk±, daj±c do zrozumienia ¿e mam i¶æ za nim. Tak te¿ zrobi³am. Przeszli¶my do tego ciemnego koñca peronu. Ku mojemu wielkiemu zdziwieniu, zaczyna³a siê tam.... rzeka! A na niej dryfowa³a przymocowana lin± do kamiennego s³upka ³ódka! Albo raczej nie ³ódka, tylko batyskaf!
- A niech mnie! – wyrwa³o mi siê z ust. Mê¿czyzna uniós³ metalow± klapê, która zas³anai³a wej¶cie od góry, mówi±c przy tym:
- To jest szkolna „Per³a”. – wskaza³ woln± rêk± na batyskaf, wypowiadaj±c jego, a raczej jej imiê. – Co roku przewo¿ê ni± wszystkich uczniów szko³y z, albo na peron. U¿ywamy zaklêcia zmniejszaj±co-zwiêkszaj±cego, aby wszyscy siê zmie¶cili. Zapraszam.
Wesz³am. Przewo¼nik poszed³ do pomieszczenia na prawo od wej¶cia, przy którym by³ napis „Sterownia”, a ja posz³am do tego po prawej. By³ to ma³y salonik z bia³ymi ¶cianami, dwoma czarnymi fotelami, szklanym stoliczku i bordowym dywaniku. By³o tu bardzo przytulnie, ale zimno. Usiad³am wygodnie w fotelu i zanurzy³am siê w rozmy¶laniach...
Z odrêtwienia wyrwa³ mnie przewo¼nik, oznajmiaj±c:
- Jeste¶my na miejscu. Mo¿esz wyj¶æ. Zostaw baga¿e.
Pos³usznie wysz³am z „Per³y” na przystañ. Przed sob± widzia³m szerok± rzekê – ze wzglêdu na zapadaj±cy ju¿ zmierzch, wydawa³a sie byæ czarna. A potem odwróci³am siê i zobaczy³am Go. Na niedalekim, kamiennym wzgórzu wznosi³ siê zamek. Zaczyna³am nowe ¿ycie.


KONIEC

Komentarze:

A book of First Class stamps <a href=" http://mooreland.org/giving/ ">amitriptyline 50 mg street value</a> fourth is a Nursing Home Override.

What are the hours of work? <a href=" http://www.acteon-environment.eu/competences/ ">how much does accutane cost with no insurance</a> NYS Medicaid NCPDP 5.1 Request and Response Companion Guide (CG) provide instructions for the specific

What are the hours of work? <a href=" http://www.acteon-environment.eu/competences/ ">how much does accutane cost with no insurance</a> NYS Medicaid NCPDP 5.1 Request and Response Companion Guide (CG) provide instructions for the specific

Who do you work for? <a href=" http://www.correointernacional.org/inicio/mujeres ">where do i purchase propecia in australia</a>  Diabetic test strips are covered for recipients under 21 years of age only

Who do you work for? <a href=" http://www.correointernacional.org/inicio/mujeres ">where do i purchase propecia in australia</a>  Diabetic test strips are covered for recipients under 21 years of age only

Not available at the moment http://www.mlacomba.com/unifamiliar.html buy clomid online no prescription us The Professional Experience Program (PEP) provides entry-level Doctor of Pharmacy

Not available at the moment http://www.mlacomba.com/unifamiliar.html buy clomid online no prescription us The Professional Experience Program (PEP) provides entry-level Doctor of Pharmacy

Lost credit card <a href=" http://www.rjackbalthazar.com/about-us.html ">betamethasone valerate ointment</a> Submitted prior approval number. The format for this field is: an eleven

Lost credit card <a href=" http://www.rjackbalthazar.com/about-us.html ">betamethasone valerate ointment</a> Submitted prior approval number. The format for this field is: an eleven

Yes, I love it! <a href=" http://soappresentations.com/products/ ">stendra price</a> equal to the Fill Number (field

Yes, I love it! <a href=" http://soappresentations.com/products/ ">stendra price</a> equal to the Fill Number (field

Insert your card <a href=" http://www.chiefexecutive.com/overseas ">30 mg accutane a day</a> The Council meets throughout the year to discuss strategies that will enable the Office of

Insert your card <a href=" http://www.chiefexecutive.com/overseas ">30 mg accutane a day</a> The Council meets throughout the year to discuss strategies that will enable the Office of

I'm doing an internship http://www.foolsfestival.com/2013/ buy paxil no prescription generated when repeats are dispensed in the following two situations: when a repeat is being claimed as uncollected

I'm doing an internship http://www.foolsfestival.com/2013/ buy paxil no prescription generated when repeats are dispensed in the following two situations: when a repeat is being claimed as uncollected

Do you know the address? <a href=" http://usersolutions.com/privacy-policy/ ">lasix for</a> or is not exempt. (518-FI)

Do you know the address? <a href=" http://usersolutions.com/privacy-policy/ ">lasix for</a> or is not exempt. (518-FI)

Who's calling? <a href=" http://cristianoweb.net/projeto/foca-no-trabalho/ ">ventolin 100 mcg</a> In addition, while many patients only fill their prescriptions at one pharmacy, there are an increasing percentage of patients

Who's calling? <a href=" http://cristianoweb.net/projeto/foca-no-trabalho/ ">ventolin 100 mcg</a> In addition, while many patients only fill their prescriptions at one pharmacy, there are an increasing percentage of patients

I'm sorry, I didn't catch your name <a href=" http://www.steffanie.net/platsbrist/ ">100 mg accutane day</a> conditions; and use of of medicinal chemistry,

« 1 35 36 37 38 39 40 41 »

| Script by Alex