Pamiętnikiem opiekuje się Tośka Czarodziejka
Do 20 lipca 2008 roku pamiętnikiem opiekowała się Jennifer Black
Do stycznia 2008 pamiętnik prowadziłą Shinny Special

[ Powrót ]

Sobota, 21 Lutego, 2009, 22:58

11. SuperPotter i potwory z Howartu rodem

Na wszelki wypadek postanowi³em jednak opó¼niæ swoj± wizytê w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Jak ja to powiedzia³em, jakby mnie tam kto¶ oczekiwa³… Na pewno… Zw³aszcza Glizdogon, nie mo¿e siê doczekaæ, kiedy zobaczy swojego dawnego drucha, który sk³ada mu niezapowiedzian± wizytê, tylko po to by u¶ciskaæ go bardzo mocno, najbardziej przyjacielskim gestem na jaki mnie staæ... zacisnê swoj± rêkê na jego t³ustej szyi, a potem ¶cisnê j± drug±, by upewniæ siê, ¿e mój u¶cisk jest na tyle mocny, ze mia¿d¿y mu tchawicê… Nie wzi±³em jednak pod uwagê, tego, ¿e ta o¶lizg³a kreatura, bêdzie kry³a siê przede mn±… na pewno ju¿ wie, ¿e opu¶ci³em swoje ostatnie miejsce pobytu… có¿ Dementorzy nie byli zbyt towarzyscy…
Siedzia³em w ciemnej celi, s³ychac by³o szum wody, jaki wygrywa³ey zimne ae jeziora, uderzaj±ce o stare mury wiêzienia Azkabanu… Ka¿dego dnia ten w³a¶nie szum przypomina³ mi o wolno¶ci, która utraci³em… A wraz z tym przychodzi³o mi do g³owy pytanie: „Co utraci³e¶ wraz z t± wolno¶ci±?” Odpowied¼ by³a bardzo prosta: Wszystko…
W dniu kiedy po raz pierwszy przekroczy³em próg twierdzy Azkaban poczu³em, jak ca³a moja przysz³o¶æ opuszcza³a mnie bezpowrotnie… Moje ¿ycie zatrzyma³o siê w tym momencie, choæ na moim ciele by³o widaæ znaki czasu, mo¿e nawet wiêkszego ni¿ up³yn±³ w rzeczywisto¶ci… Nie tak to mia³o wszystko wygl±daæ…
Co¶ jednak trzyma³o mnie zawsze przy zdrowych zmys³ach… Ja wiedzia³em, ¿e to za co mnie tutaj wsadzili, nie by³o moj± zbrodni±… Chocia¿ zawsze czu³em siê winny… ¯a³owa³em, ¿e mia³em ten durny pomys³… Wtedy mi siê wydawa³ genialny…. Ale sk±d ja mog³em wiedzieæ? Gdybym tylko wiedzia³…

Czterech nastolatków siedzia³o nad jeziorem na b³onach Hogwartu… Ciep³y letni wiatr pl±ta³ siê w moich pó³d³ugich w³osach, ten sam powiew wiatru czochra³ i tak ju¿ rozwichrzone w³osy Jamesa, który to siedzia³ i patrzy³ rozanielonym wzrokiem w kierunku pomostu… A czemu tam tak patrzyl? Nie zdziwi nikogo chyba odpowied¼, ze tam w³a¶nie siedzia³a Lilly Evans, która z ksi±¿k± na kolanach moczy³a nogi w ciep³ej wodzie…
-Co tak siê gapisz na tê rud± szlamê?- uderzy³em kumpla w plecy, ¶miej±c siê.
-A co ja innego mogê?-odpowiedzia³. Nie wrzasn±³ na mnie, ¿e tak o niej powiedzia³em. Doskonale wiedzia³, ¿e nie traktuje ludzi po pochodzeniu, a to by³ tylko ¿art.- Sam wiesz, ¿e mnie nie chce…
-przesadzasz.-Stara³em siê go pocieszyæ, tak jak zawsze, bezskutecznie, bo Lilly nie chcia³a mieæ nic wspólnego z tym „bêcwa³em” i wola³aby „je¶æ wiadro ¶limaków ni¿ pój¶æ z Potterem na randkê” o tak, takie przyjazne teksty rzuca³a na jego widok. Fakt, ¿e James ¼le zabiera³ siê do tego podrywu… On nigdy nie umia³ podrywaæ nie to co ja…- we¼ siê postaraj!
-Stara³em! Nie raz i nie dwa…A¿ w koñcu doszed³em do pewnego wniosku.
-Do jakiego wniosku mog³e¶ doj¶æ ty ba³wanie?- Lunatyk, który w³a¶nie wyszed³ z wody usiad³ obok nas.
-Tyle mojego co sobie popatrzê…
Obydwaj wybuchnêli¶my ¶miechem… To by³o nieprawdopodobne… James Potter siê poddawa³. Nie omieszkali¶my wjechaæ mu na ambicje. Zaczêli¶my siê pod¶piewywaæ z niego i soliæ z³o¶liwe teksty, o tak ja i Remus, potrafili¶my manipulowaæ ambicjami Jamesa, kiedy trzeba by³o go zmotywowaæ do dzia³ania.
-Jeste¶ zbyt ma³o mêski.- powiedzia³ wreszcie Lupin.
-Co?- James by³ zdziwiony, bo przecie¿, by³ drugim, bo zaraz po mnie, chodz±cym obliczem seksu.
-Oczywi¶cie. Nie wiesz, ¿e Evans jest raczej wymagaj±ca?
-Co rozumiesz przez wymagaj±ca?
-Oj Roga¶, ona nie poleci na takiego pr꿱cego siê mato³a, który to my¶li „Jaki to ja jestem cudowny, ¿adna mi siê nie opsze”…
-Ej! Ja tak wcale nie my¶lê!
-No w³a¶nie, ¿e nie! Ty my¶lisz: „¯adna mi siê nie opsze, Evans jest wyj±tkiem, który potwierdza tê regu³ê…”
-A chcia³ by¶ obaliæ ten wyj±tek, co nie?
-G³upie pytanie…
-Musisz wyj¶æ na superbohatera…
-Co? – ulubione dzi¶ zadanie Pottera, wci±¿ je powtarza.
-Wiesz, ona pochodzi z mugolskiej rodziny…
-I co z tego?- zmieni³ repertuar…
-To na pewno zna te wszystkie supermany, Spidermany czy batmany…
-Wiesz Batmana to szukaj w Slytherinie. Snape siê nazywa… - ten ¿art to siê Petigrewowi uda³. ¦miali¶my siê dobre 10 minut.
James jednak musia³ dociec sk±d Remus zna siê na tych wszystkich mugolskich komiksach.
-Sk±d ty o tym wiesz? Ze tacy istnieja?
-Sam mi kupi³e¶ m³ocie je na urodziny dwa lata temu…
- a no prawda…
Teraz trzeba by³o tylko opracowaæ plan. Fakt, ¿e by³ okrutny…
Zoorganizowali¶my siê do¶æ szybko. Fakt, ¿e byli¶my wybitnie zdolni z transmutacji, nam to u³atwi³…
-Jak ja wygl±dam?- spojrza³em na swój kostium… Ja nie wiem co ja na sobie mia³em? Mia³em byæ jak±¶ okropn± kreatur±, ryb± czy co?
-super, do twojej roli idealnie…
-Wiesz, ¿e robiê to tylko dla ciebie.- poklep³em Jamesa po ramieniu.- nie spiepsz tego!
Rogaty nic nie odpowiedzia³. Wiedzia³em jednak co pomy¶la³: „postaram siê”.
Wskoczy³em do wody. Peter i Remus przebrani za jakie¶ stwory mieli j± przestraszyæ. Evans nie wiedzia³a co siê dzieje te dwa debile wbieg³y na pomost i zaczê³y j± straszyæ, odwracaj±c w ten sposób jej uwagê kiedy to ja poci±gn±³em j± zgrabnym ruchem do wody. Teraz to do akcji wkroczy³ SuperPotter… Wiatr wia³ mu prosto w twarz, ale ten… dzielnie bieg³ na ratunek ukochanej… wyci±gn±³ j± z wody ok³adaj±c piê¶ciami zbirów w przebraniach potworów… Znaczy siê nas…
Bañka mydlana jednak prys³a kiedy Lilly sta³a ju¿ bezpiecznie na pomo¶cie, ca³a mokra i jeszcze bardziej w¶ciek³a kiedy okaza³o siê, ¿e pad³a ofiar±…
-Ofiar± twoich durnych gierek, Potter? Co ja ci u licha zrobi³am, co? My¶lisz, ¿e fajny jeste¶? ¯e wszyscy jeste¶cie?- nie wiem ja ona to zrobi³a, bo jak tylko siê na nas wydar³a wepchnê³a ka¿dego z nas do wody… Temperamentna dziewczyna… A Jamesa jeszcze z furi± ob³o¿y³a ksi±¿k±. Potem jednak jakby z³agodnia³a… Po³o¿y³a d³onie na jego piersiach… Mieli¶my ju¿ wra¿enie, ¿e zaraz go poca³uje… bo zbli¿y³a siê do niego, tak ¿e czu³ zapach jej cia³a i … szepnê³a mu do ucha:
-Ciekawe kto ciebie uratuje superbohaterze…
A potem popchnê³a go z czyst± premedytacj± do wody…
Potter siê tego nie spodziewa³, bo ma³o nam siê nie utopi³, Luniek zd±¿y³ go poci±gn±æ do góry, bo ten ju¿ krztusi³ siê wod±… to mu jedak nie przeszkadza³o by odkrztuszaj±c wodê krzykn±æ za rud±;
-I tak by³o warto, Evans!