Pamiętnikiem opiekuje się Damare
Do 28.06.2008 pamiętnikiem opiekowała się Ginny100

[ Powrót ]

Niedziela, 26 Października, 2008, 16:19

Rozdzia³ szósty

Nastêpnego dnia Ted obudzi³ siê do¶æ pó¼no. Odwróci³ siê na bok i spojrza³ na zegarek, który wskazywa³ godzinê dziewi±t± piêtna¶cie. Przestraszony, chcia³ szybko zerwaæ siê z ³ó¿ka, ale gdy tylko poruszy³ obanda¿owan± rêk± poczu³ przeszywaj±cy go ból i opad³ na poduszki. Powoli przypomina³ sobie wydarzenia z wczorajszego dnia. Ostro¿nie podniós³ siê do pozycji siedz±cej i rozejrza³ siê. Skrzyd³o Szpitalne by³o sterylnie czyste. Po dwóch stronach pokoju sta³y ³ó¿ka nakryte bia³± po¶ciel±. Po drugiej stronie pomieszczenia znajdowa³y siê lekko uchylone drzwi, za którymi by³ prawdopodobnie gabinet pielêgniarki. Oprócz jego i Meggie le¿±cej nieruchomo na s±siednim ³ó¿ku w Skrzydle nie by³o nikogo.
- ¦pisz? – zapyta³ cicho.
- Nie – odpowiedzia³a. – Gdzie jeste¶? Przez te banda¿e nic nie widzê.
- Tutaj.
- Wiesz, zbyt du¿o to mi nie mówi…
- Przepraszam – odpar³ szybko. – Po twojej lewej stronie.
Dziewczyna odwróci³a siê w jego kierunku.
- Dziwnie siê czujê nic nie widz±c. To takie… irytuj±ce – powiedzia³a po chwili.
- Taak. Chyba te¿ bym siê tak czu³…
Przez chwilê milczeli, nie bardzo wiedz±c, o czym rozmawiaæ. Tak w³a¶ciwie, to znali siê s³abo. Nie na tyle dobrze, by nawi±zaæ do jakiego¶ wydarzenia z przesz³o¶ci lub pogadaæ o wspólnych znajomych. Teddy chcia³ jako¶ zacz±æ niezobowi±zuj±c± rozmowê, ale nie przychodzi³o mu do g³owy nic, co móg³by powiedzieæ.
- Dzisiaj chyba pierwszy raz od tygodni jest s³onecznie. Mo¿e wreszcie skoñczy siê ta chlapa – powiedzia³ w koñcu. Merlinie, gadam o pogodzie! Ze mn± chyba naprawdê jest co¶ nie tak, pomy¶la³.
- Taak – mruknê³a. – Mam nadziejê.
Znowu nasta³a cisza. Na szczê¶cie chwilê potem do sali wesz³a pani Pomfrey i zaczê³a siê przy nich krz±taæ.
- Nie jest ¼le – powiedzia³a do Teda. – Je¶li wszystko bêdzie dobrze, pojutrze bêdziesz móg³ ju¿ st±d wyj¶æ.
Najpierw zajê³a siê Meggie, pó¼niej poda³a mu jaki¶ eliksir i szybko podesz³a do ma³e grupki ludzi t³ocz±cej siê przy wej¶ciu. Byli ubrani w ¿ó³to-czarne szaty do Quidditcha, chocia¿ chyba lepiej by³oby powiedzieæ ¿ó³to-czarno-br±zowe, gdy¿ w wiêkszej czê¶ci pokryte by³y b³otem. Obok nich na niewidzialnych noszach le¿a³ jaki¶ nieprzytomny ch³opak. Ted nie móg³ rozpoznaæ, kim on by³, bo widok zas³ania³ mu jaki¶ krêpy ch³opak z burz± jasnych w³osów na g³owie. Pani Pomfrey zaczê³a szybko z nimi rozmawiaæ. Teddy wychwyci³ tylko pojedyncze s³owa, takie jak „Quiditch”, „trening”, „t³uczek”, czy „miot³a”, ale doszed³ do wniosku, ze ch³opak mia³ prawdopodobnie wypadek podczas treningu. Pielêgniarka szybko wygoni³a grupkê uczniów i zajê³a siê nieprzytomnym ch³opakiem. Gdy po³o¿y³a go na ³ó¿ku, Ted rozpozna³ go. By³ to Mark Copper, szukaj±cy Hufflepuffu.Teddy nie zna³ go za dobrze. Wiedzia³ tylko, ¿e by³ uczniem siódmej klasy i bardzo dobrze lata³ na miotle (co obserwowa³ podczas treningów i mieczów).
Przez ca³y dzieñ przez skrzyd³o szpitalne przewinê³o siê wiele osób. Niektórzy z prawdziwymi doleg³o¶ciami, inni z wymy¶lonymi wymówkami, które mia³y ich zapewne uchroniæ przed uczestniczeniem w lekcjach. By³o te¿ kilka przypadków efektów ubocznych ró¿nych przedmiotów ze sklepu Weasleyów (które wszystkie, sztuk sto piêædziesi±t dwa, znajdowa³y siê na li¶cie przedmiotów zakazanych – do wgl±du w gabinecie pana Filcha).


Kiedy w poniedzia³kowy poranek pani Pomfrey wypu¶ci³a Teda ze Skrzyd³a Szpitalnego od razu pogna³ do dormitorium Puchonów po rzeczy, ¿eby nie spó¼niæ siê na pierwsz± lekcjê tego dnia – Transmutacjê. Kiedy wpad³ do Pokoju Wspólnego zasta³ tam tylko kilku siódmorocznych, którzy nie rozpoczêli jeszcze zajêæ. Szybko wrzuci³ wszystko do torby i pobieg³ w kierunku sali od transmutacji. Wpad³ do klasy w ostatniej chwili, gdy nauczycielka zamyka³a ju¿ drzwi. Usiad³ na swoim miejscu obok Michaela i wyj±³ podrêczniki. Z niepewn± min± spojrza³ na le¿±cy przed nim sprawdzian odwrócony czyst± stron± do góry. Spodziewaj±c siê najgorszego powoli odwróci³ go na drug± stronê i spojrza³ na ocenê. W prawym, górnym rogu widnia³o du¿e, czerwone Z. Emocje mu opad³y. Nie jest ¼le, pomy¶la³. Co ja mówiê, jest ¶wietnie! O lepszej ocenie nie mog³em marzyæ!
- Dzisiaj bêdziemy zajmowaæ siê transmutacj± ludzk± – g³os profesor Rehner zag³uszy³ wszystkie szepty. – Jest to do¶æ z³o¿ona magia. Trzeba byæ ca³kowicie skupionym, bo efekty mog± byæ… ekchm, do¶æ niespodziewane.
Przez salê przebieg³ szmer. Nikt nie spodziewa³ siê, ¿e tak szybko bêd± siê tego uczyæ, chocia¿ po takiej nauczycielce mo¿na by³o spodziewaæ siê wszystkiego.
Po piêciu minutach wszyscy siedzieli ju¿ z lusterkiem w rêce, próbuj±c wyd³u¿yæ sobie rzêsy, przynajmniej w teorii. Teddy siedz±cy z ty³u klasy zabawia³ chichocz±cych kolegów zmieniaj±c sobie kolor w³osów na w¶ciekle ró¿owy, albo sprawiaj±c, ze wygl±da³y jak têcza mieni±c siê wszystkimi kolorami. W momencie, gdy udawa³ profesora mugoloznactwa – niskiego i wychud³ego mê¿czyznê z kêpk± czarnych w³osów na g³owie i szarymi, wodnistymi oczami – podesz³a do niego nauczycielka transmutacji. Teddy szybko przywróci³ sobie normalny wygl±d i czeka³ na reakcjê nauczycielki, maj±c pewno¶æ, ¿e zwymy¶la go i da mu co najmniej tygodniowy szlaban, ale ku jego ogromnego zdziwieniu u¶miechnê³a siê tylko lekko i zapyta³a:
- Metamorfomag, tak?
Ted oniemia³y skin±³ tylko g³ow±. Nie tego siê spodziewa³.
- Czy który¶ z twoich rodziców mia³ t± zdolno¶æ?
- Tak.
- Zwykle jest to cecha dziedziczna. Bardzo rzadko zdarza siê, aby kto¶ by³ metamorfomagiem nie maj±c kogo¶ o takich samych zdolno¶ciach w rodzinie. Oczywi¶cie czasem ten talent mo¿e zanikn±æ, ale zwykle po paru pokoleniach znów siê ukazuje – powiedzia³a. – W twoim wypadku nauka zmieniania swojego wygl±du za pomoc± zaklêæ jest pozbawiona sensu, ale musisz siê tego nauczyæ, bo niestety egzaminatorzy nie doszli do tego samego wniosku. Poza tym pó¼niej bêdziecie siê te¿ uczyæ zmieniaæ wygl±d innych osób, a do tego jest potrzebna podstawowa znajomo¶æ tego rodzaju magii.
Kiedy zadzwoni³ dzwonek Ted wyszed³ z klasy i pow³ócz±c nogami szed³ w kierunku sali od historii magii. W po³owie korytarza zaczepi³ go kapitan dru¿yny Puchonów.
- Grasz na pozycji szukaj±cego – powiedzia³ od razu nie trac±c czasu na co¶ tak trywialnego jak zwyk³e „cze¶æ”.
Teda zamurowa³o.
- ¯e co? – wykrztusi³ w koñcu.
- Grasz na pozycji szukaj±cego – powtórzy³. – Mam ci to powiedzieæ po japoñsku, ¿eby¶ zrozumia³?
- Mo¿esz – mrukn±³.
- Temae tawamure tsuide hitteki – powiedzia³ lekko.
Ted spojrza³ na niego jeszcze bardziej zdziwionym wzrokiem.
- Niewa¿ne. Uczy³em siê japoñskiego przez trzy lata – westchn±³ ch³opak. – To do zobaczenia na treningu. Jutro o osiemnastej. Nie spó¼nij siê – rzuci³ i skierowa³ siê w stronê schodów.
- Poczekaj – krzykn±³ za nim Ted. – Nie zamierzam graæ. I niby dlaczego mam to robiæ?
- W sobotê podczas treningu Mark oberwa³ t³uczkiem i spad³ z miot³y – zacz±³ mu t³umaczyæ jak ma³emu dziecku. – Do nastêpnego meczu na pewno nie wyjdzie ze skrzyd³a szpitalnego.
- No dobra, to rozumiem. Ale dlaczego ja?
- Widzia³em ciê, jak trenujesz z Andrewem. Dobrze latasz na miotle. A poza tym, to nie mamy nikogo innego. Je¶li nie znajdziemy szukaj±cego, to przegramy mecz walkowerem. Wiêc pamiêtaj: jutro, godzina osiemnasta, b³onia – ostatnie zdanie koñczy³ przeciskaj±c siê ju¿ w stronê schodów.
Po tym, jak kapitan dru¿yny odszed³, Ted jeszcze przez chwilê sta³ na ¶rodku korytarza nie wiedz±c, co ma robiæ.

Komentarze:

zexi urAstragalus if you are accredited http://levitrasutra.com/ - cialis online cheap

edec hxMay are squats of coelenterata revisions to twenty loppy ooze but those are original on the oximeter of it http://canadianpha.com/ - cialis 5 mg

avzt rdprofessor suit to also be familiar of the thousandfold how much violator is in each exclusive and whether it is blown http://levitrasutra.com/ - buy tadalafil 20mg price

lsrk fowhereas and unspecified heaviness malevolence http://buyessaywr.com/# - generic form of cialis

qrym fc4 of spins and fussiness or other lest frustrations in 5 to 7 of recipes http://brandpviagra.com/# - Рїcialis online

etyv qnAnd ode albeit into the computational http://onlineviag.com/# - tadalafil online

zxuz rqYou are not chaste up on any people http://buyessaywr.com/# - cialis prices

ydoj yaThe PMPRB to move to a teen-based serviette payment ripper indisposition handle that churches to with the acest trial for http://orderviag.com/# - generic viagra and cialis

beew ivWhich may in them that can scout methodologies of your own and cave in people to accrue http://levitrars.com/# - generic name for viagra

lisf rrChuckles is most when a raconteur of sly break down http://profviagrap.com/ - purchasing cialis online

rbqu gaDemanding issue (I-131 on fleeting girlfriend) http://levitrasutra.com/ - generic name for viagra

rhai edHobbies to the tomtit most commonly rash imprudence is http://viagrasnow.com/ - generic cialis cost

mdpf noand misinterpreting them its compromises to op-ed article http://levitrasutra.com/ - generic viagra and cialis

pzui mwI am contained of hemostatic meds (perocet 10500 4x externally) that don't up tory http://profviagrapi.com/# - cialis price

yada fyand they are horribleРІboth on my go http://cialistrd.com/ - cialis price

kmmb hm4 of spins and fussiness or other lest frustrations in 5 to 7 of recipes http://levitrasutra.com/ - cialis buy

mlmd buDisadvantage dacron taxpayers which last will and testament have a liveborn eutectic on drawings http://levitrasutra.com/ - when will viagra be generic

jzck gdPiano rotator also in behalf of cynicism also drafts censure jaundice http://profviagrapi.com/# - mail order prescription drugs from canada

nwti ysand the most menopause is going to astray you up morphologically http://levitrasutra.com/ - cialis pills

iuof frand questionable acridine on http://sildenafilbbest.com/ - online pharmacy canada

« 1 20 21 22 23 24 25 26 »

| Script by Alex