Rano obudził mnie krzyk mamy.
- Vico, wstawaj!!!
Vico to oczywiście zdrobnienie od mojego imienia. Czasami mówią też na mnie Vici, Vica lub jakimiś wkurzającymi pieszczotliwymi słówkami. Zeszłam na śniadanie nie w humorze.
Dlaczego nie możemy wyruszyć później?! Bardzo chciałam i nadal chcę jechać na Pokątną, ale jestem straaasznie zmęczona. Jajecznica...bleee! Mama nie mogła wymyślić nic oryginalniejszego? Brakowało Domini (zdrobnienie od imienia mojej siostry) i Louisa, więc zapytałam gdzie są.
- Babcia i dziadek przyszli po nich rano, gdy jeszcze spałaś. Nie chcieli iść z nami. Właściwie to nie iść tylko jechać. Wujek Percy załatwił nam samochody z Ministerstwa Magii - powiedziała mama. Pamiętam, że jak byłam mała to mówiła z akcentem. Dobrze, że się go pozbyła.
Wujek Percy to brat taty. Jest pomocnikiem Ministra Magii. Tata tak jak on był w Hogwarcie prefektem naczelnym, ale wujek to ma zupełnego świra na punkcie przestrzegania zasad i regulaminu. Ma on córkę Molly- jest ona w moim wieku. Cieszę się, że w Hogwarcie nie będę sama, a Molly jest naprawdę fajna chociaż moje przeciwieństwo (oczywiście jeśli chodzi o wygląd). Ma ona kręcone rude włosy i mnóstwo piegów.
- Córciu, na Pokątną pojedziemy razem, ale będę musiał zostać w banku...
Tata nie dokończył, bo do kuchni wpadła olbrzymia, brązowa sowa. Do jej nóżki przyczepiony był kawałek pergaminu. Oto list (do mnie!!!), który przysłała mi Molly:
Droga Victorie,
Słyszałam od taty, że jedziesz dziś na Pokątną. Uparłam się, że też chcę dziś jechać więc może byśmy się spotkały? Jeśli zgadzasz się Ty i oczywiście Twoi rodzice to czy pasuje Ci o 3 po południu w lodziarni? Odpisz, proszę jak najszybciej.
Molly
Super! Oczywiście rodzice zgodzili się od razu, więc jej odpisałam:
Molly,
Rodzice zgodzili się. Czekam przed lodziarnią. Już się nie mogę doczekać!
Victoire
Gdy zjadłam ubrałam się i nareszcie mogliśmy wyruszyć. W samochodzie tata opowiadał mugolskie dowcipy. Uśmiałam się do łez! Zaparkowaliśmy na jakiejś zwykłej, mugolskiej uliczce. Wysiedliśmy z samochodu, a ja nie wiedziałam dokąd zmierzamy. Nigdy jeszcze nie byłam na Pokątnej, nawet w banku. Doszliśmy do jakiegoś budynku. Otworzyłam drzwi, a tam pełno czarodziejek i czarodziejów! To musi być ten słynny czarodziejski bar, Dziurawy Kocioł. Jak na słynny bar to raczej obskurne miejsce. Wyszliśmy z niego, ale pojawiła się przeszkoda: mur! I co teraz? Tata poprzesuwał różdżką parę cegieł, a mur po porostu się rozstąpił! Niesamowite!
Gdy wyszłam na ulicę od razu poczułam magię! Niedaleko jakaś czarownica kłóciła się z inną o cenę jakiegoś składniku eliksirów.
- No to chyba musimy się pożegnać!- powiedział tata. Pocałował mnie i mamę i odszedł w stronę banku.
- I co córciu, najpierw do sklepu z szatami?- Zapytała mama.
- TAK!!! - wykrzyknęłam uradowana. Mam nadzieję, że nie sprzedają tam tylko szkolnych szat.
Madame Malkin, czarownica prowadząca sklep dopasowywała mi szaty przez pół godziny.
- Czy nie ma pani, czegoś specjalnego?- ach, po prostu nie mogłam się oprzeć, aby o to nie zapytać.
Wyjęła z jakiegoś kąta dziwną paczkę i powiedziała, że sukienka w środku będzie idealna dla mnie. Miała rację. Gdy zobaczyłam sukienkę olśniło mnie! Piękna! Była koloru różowego z delikatnymi białymi groszkami, do kolan, na ramiączka i bardzo zwiewna, po prostu idealna! Natychmiast ją zmierzyłam. Poprosiłam mamę, aby mi ją kupiła.
- Mamusiu, proszę, kup mi tą sukienkę! Jest taka piękna!
- Córeczko, chętnie bym ci ją kupiła, ale spójrz na cenę! Tata jak dowie się, że wydałam na nią tyle pieniędzy dostanie szału!
- Ale to bardzo rzadka tkanina! Nic dziwnego, że jest taka droga!
- Więc ty bierzesz na siebie odpowiedzialność rozmowy z tatą!
Hura!!! Sukienka jest moja!!! Wyszłam ze sklepu z bardzo zadowoloną miną.
- Teraz w Hogwarcie będziesz najpiękniejszą dziewczyną! Możesz ją włożyć też jutro jak pojedziemy do dziadków.
Taak, mama ma rację. Będę najpiękniejsza, ale pochwalić się przed rodzinką to też dobry pomysł. Naprawdę fajnie, że jedziemy do dziadków! Ciekawe kto jeszcze będzie.
Przechodziłyśmy obok sklepu z miotłami. Ludzie patrzyli na nowy model- Piorun. Dlaczego na pierwszym roku nie wolno mieć mioteł?! Następnym sklepem do, którego poszliśmy było Centrum Handlowe Eyola- sklep ze zwierzętami. Już wcześniej zakomunikowałam rodzicom, że chcę mieć sowę.
Po pół godziny razem z mamą obarczoną klatką mojej sówki, wyszłam ze sklepu. Nazwałam ją Hestia. Prawda, że fajne imię pamiętniku?
Potem byłyśmy w aptece ze składnikami eliksirów, sklepie papierniczym, w sklepie z teleskopami, kociołkami i innymi magicznymi przedmiotami.
Poszłyśmy do księgarni Esy i Floresy. Spojrzałam na moją listę książek:
Standardowa księga zaklęć (1 stopień) Mirandy Goshawk
Dzieje magii Bathildy Bagshot
Teoria magii Adalberta Wafflinga
Wprowadzenie do transmutacji (dla początkujących) Emeryka Switcha
Magiczne rośliny Luny Lovegood
Magiczne zwierzęta Luny Lovegood
Magiczne wzory i napoje Arseniusa Jiggera
Jak się bronić przed czarną magią (stopień 1) Alice Jamsen
Tą Lunę Lovegood podobno znają rodzice. Jest ona sławną przyrodniczką. Mam nadzieję, że jej książki są fajne. A wracając do zielarstwa, które tak lubię to jego też naucza znajomy rodziców. Kupiłyśmy wszystkie podręczniki i wyszłyśmy na zewnątrz, a tam spotkałyśmy Hagrida! To również znajomy rodziców (głównie taty). Jest to też gajowy, strażnik kluczy, nauczyciel opieki nad magicznymi stworzeniami (dalej będę pisała OMNS) w Hogwarcie.
- Sie macie pikne! Co tam słychać? Pewnie po zakupy do Hogwartu?
- Tak Hagridzie. A co ciebie tu sprowadza?
- Byłem w Dziurawym Kotle. Miałem sprawkę do Toma (barman).
Jak spytałam go jaką Hagrid zaczął się wykręcać, że musi już iść i takie tam. Ciekawe co on kombinuje…
Uffffff!!! Został już tylko sklep z różdżkami. Ach, jak się cieszę! Weszłyśmy do sklepu. Ych, ile tu kurzu i brudu. Powitał nas jakiś starzec. Domyśliłam się, że to właściciel sklepu - Ollivander.
- Witam drogie panie! Też po swoją pierwszą różdżkę, co? Tak, tak tyle was tu przychodzi, że mam ręce pełne roboty! Proszę, proszę...
Strasznie długo wybierałam różdżkę. Zdałam sobie sprawę, że do spotkania z Molly zostało tylko dziesięć minut! Ale było warto wybrać różdżkę: 8 i 1/2 cala, giętka, drzewo różane, włos z głowy wili, doskonała do zielarstwa
Super różdżka! Ale teraz zależało mi na tym, aby nie spóźnić się na spotkanie z Molly. Na szczęście zdążyłam. Molly już tam stała i czekała na mnie z uśmiechniętą miną.
- Cześć Victoire! Jak dawno się nie widziałyśmy!
- Witaj Molly! Tak, te ciągłe pisanie listów bywa męczące.
- To może ja przyjdę po ciebie za godzinkę, Vico? Będę w sklepie Georga i Rona. Buziaki!- mama poszła, a ja zostałam z Molly sama. Zamówiłyśmy lody. Ja czekoladowo - śmietankowo - malinowe, a ona waniliowo - jagodowo- wiśniowe. Dobrze, że sprzedają tam lody w normalnych smakach, a nie o takich jak fasolki Bertiego Botta.
- Co tam u ciebie słychać Molly?
- Nudy. Nic się nie dzieje, a tata ciągle nas zanudza ustawami o jakiś kociołkach! Jak już bym już chciała jechać do Hogwartu! Lekcje, uczty...Jak dobrze, że będziemy w Gryffindorze!
- A kto powiedział, że ja tam trafię?
- Vico, każdy w naszej rodzinie był w Gryfindorze! A tak w ogóle to czy będziesz jutro u dziadków?
- Tak, a kto jeszcze będzie?
- Wujek Harry, ciocia Ginny z Lily, Albusem i Jamsem i chyba wujek Georg, ciocia Angelina z Fredem. Roxanne nie będzie, bo jest chora.
Szkoda, że jej nie będzie. Mimo, że jest 2 lata młodsza ode mnie świetnie się dogadujemy! Pokazałam Molly moją nową, śliczną sukienkę, a ona po prostu oniemiała z zachwytu!
- A gdzie twoi rodzice?- zapytałam Molly.
- W sklepie z podręcznikami. Różdżkę i szaty już kupiliśmy, a po inne rzeczy poszli sami z moją siostrzyczką.
Dalej rozmawiałyśmy o szkole, a raczej o naszych wyobrażeniach o niej, o wakacjach i innych rzeczach i czas nam tak szybko zleciał, że nawet nie zauważyłyśmy kiedy przyszli jej rodzice i moja mama. Nalegałyśmy, że chcemy jeszcze trochę pogadać, ale nic z tego .Mama przekazała nam tylko prezent od naszych wujków ze sklepu- pieprzną posypkę. Dosypujesz to do jedzenia komuś kogo nie lubisz i na cały dzień masz go z głowy! Super, chociaż mam nadzieję, że w Hogwarcie nie będzie mi zbyt często potrzebna .Pożegnałam się z Molly, ciocią i wujkiem i wróciłyśmy na mugolską uliczkę po samochód. Tata już na nas czekał. Opowiedziałam mu o spotkaniu z Molly, chodzeniu po sklepach i o sukience. Tata by nieukrywanie zdenerwowany, ale po jakimś czasie mu przeszło. Długo jechaliśmy do domu, a gdy już dotarliśmy do niego szybko zjadłam kolację (nie byłam głodna, lody robią swoje), przebrałam się w piżamę i poszłam spać. Byłam tak zmęczona, że od razu zasnęłam. Bardzo się cieszę się z tego wypadu na Pokątną. Teraz już w 100% poczułam magię!
Dziękuję za wszystkie komentarze! Za krytykę również. Przepraszam, że tak długo nie dodawałam notki. Notkę dedykuję dla Luny Lovegood, Magic Dog, K@si@@@ (jak tam pamiętnik?), hermiony 18, Lary i dla wszystkich czytających i komentujących.
Związek Krytyków ...!
.Mama przekazała nam tylko prezent od naszych wujków ze sklepu- pieprzną posypkę. Dosypujesz to do jedzenia komuś kogo nie lubisz i na cały dzień masz go z głowy! Super, chociaż mam nadzieję, że w Hogwarcie nie będzie mi zbyt często potrzebna 
.Pożegnałam się z Molly, ciocią i wujkiem i wróciłyśmy na mugolską uliczkę po samochód. Tata już na nas czekał. Opowiedziałam mu o spotkaniu z Molly, chodzeniu po sklepach i o sukience. Tata by nieukrywanie zdenerwowany, ale po jakimś czasie mu przeszło. Długo jechaliśmy do domu, a gdy już dotarliśmy do niego szybko zjadłam kolację (nie byłam głodna, lody robią swoje), przebrałam się w piżamę i poszłam spać. Byłam tak zmęczona, że od razu zasnęłam. Bardzo się cieszę się z tego wypadu na Pokątną. Teraz już w 100% poczułam magię!