Witam ^^
Cóż... To jest właśnie pierwsza część czegoś, co śmiem nazywać moim opowiadaniem.
~*~*~*~*~*~*~*~*~
Dziewczyna niepewnie rozglądała się po sąsiadujących ze sobą peronach: dziewiątym i dziesiątym. Wiedziała, że musi iść prosto na barierkę między tymi właśnie dwiema częściami stacji. Jedyny problem stanowi fakt, że... Nie wie, od której strony należy przeniknąć przez balustradę – od numeru dziewiątego czy dziesiątego?
W końcu, postanowiła zaczepić przechodzącą nieopodal dziewczynę z burzą kasztanowych loków. Obok niej szedł rozradowany mężczyzna, pchający taki sam wózek, jaki miała przed sobą Wiktoria. Nastolatka trzymała w czułych objęciach rudego kocura, mruczącego donośnie.
Z niepewnym uśmiechem igrającym na malinowych ustach porzuciła swoje rzeczy, robią parę kroków w przód i zagradzając drogę nieznajomym. Obydwoje cofnęli się o krok, najwyraźniej nie spodziewając się takiego obrotu sprawy.
- Eee... Dzień dobry - rzuciła drżącym głosem Wiki, przestępując z nogi na nogę - Chciałabym spytać, jak... - zacięła się, nie do końca świadoma, jak mogłaby wyrazić to, co ją męczy. Wpatrywała się w czarownicę z nadzieją, że ta bez słów zrozumie intencję speszonej dziewczyny.
Niestety, nastolatka uniosła brwi, czekając na głębsze wyjaśnienia. Dopiero po niecałej minucie dotarły do niej nieme prośby panienki Wiktorii i uderzyła się otwartą dłonią w czoło, jakby karcąc leniwe półkule za tak wolną pracę.
- Jak się dostać na peron, tak? - Uśmiechnęła się wyrozumiale Hermiona Granger, bo właśnie nią była owa brązowooka piękność z bujną czupryną. Odłożyła Krzywołapa do koszyka umieszczonego bezpiecznie na jej kufrze i spojrzała na dziewczynę.
- Tak! - mruknęła z wyraźną ulgą Wiktoria, przygryzając delikatnie dolną wargę.
- Och, to proste! - Granger pstryknęła palcami, doskonale udając lekceważenie tematu.
Odgarnęła z twarzy niesforny kosmyk i wskazała brodą barierkę, która stała nieruchomo tuż przed nimi.
- Tutaj? - Ciemnowłosa obróciła się wokół własnej osi, obserwując podejrzliwie metal.
Hermiona skinęła głową, przesuwając się o krok i rzuciła bystre spojrzenie swej rozmówczyni.
Dziewczyna wyglądała na jakieś 15 lat, miała ciemne, błyszczące włosy oraz duże, błękitne oczy ocienione dość długimi, gęstymi rzęsami. Malinowe usta przypominały trochę murzyńskie wargi, co czyniło twarz jeszcze bardziej pociągającą i ładną. Była raczej drobnej budowy, choć, jak Gryfonka stwierdziła z zazdrością, że nawet Ronowi spodobałyby się jej „gabaryty”, a przecież wiadomo, że jest zaślepiony uwielbieniem dla wili Fleur, przyszłej żony jego brata Billa, która była zupełnym przeciwieństwem drobnej czarownicy stojącej przed panną Granger.
Jasnoniebieskie tęczówki nastolatki rzucały radosne, bystre, ale jednocześnie niewinne spojrzenia, dostrzegalne dla oczu Hermiony były także łobuzerskie ogniki, tak przypominające te w zielonych oczach Harry'ego. Mały, zgrabny nosek zabawnie się zmarszczył, kiedy ciemnowłosa ponownie odwróciła się w stronę prefekta Hogwartu.
- I ja mam w to wejść? - Miły, głęboki głos wyrażał niedowierzanie, a źrenice rozszerzyły się, czyniąc oczy jeszcze większymi.
- Nic się nie stanie. - Granger poklepała ciemnowłosą po ramieniu uspokajającym gestem i mrugnęła do ojca, żeby pokazał, jak to zrobić.
Ten, nie tracąc ani chwili, przeniknął przez barierkę, odprowadzony sceptycznym spojrzeniem towarzyszki jego córki.
- Pójdziemy razem. - Gryfonka uśmiechnęła się do dziewczyny. - A w ogóle, jestem Hermiona. Hermiona Granger.
- Wiktoria Fynn. - Ciemnowłosa ukazała dwa rządki białych, małych ząbków. Górne jedynki nachodziły lekko na siebie, ale to nie odejmowało jej uroku, wręcz przeciwnie.
Gryfonka stanęła obok nowej znajomej i zacisnęła palce na metalowym uchwycie jej wózka.
- Raz... Dwa... - Fynn trzymała lodowatą rączkę tak mocno, że kostki u dłoni jej zbielały. - TRZY!
Dziewczyny pchnęły mocno bagaż. Ciemnowłosa zacisnęła powieki, odliczając w myśli ułamki sekund do zderzenia. Jednak ono nie nastąpiło, zamiast dźwięku gniecionego metalu, dobiegł ją przeciągły gwizd lokomotywy.
~*~*~*~*~*~*~*~*~
Tylko tyle, bo to dopiero początek ;D
Komentarze:
oNa Środa, 21 Maja, 2008, 12:45
brak Komentarzy??!! Przecież jest ich ze 20!!1
oNa Środa, 21 Maja, 2008, 12:46
ech no dobra...byłos
Lara Środa, 21 Maja, 2008, 15:30
Fajna notka i dobre opisy. Twój pamiętnik zapowiada się obiecująco!
Zapraszam do pam. Roxanne.
Pozdrowionka
Lara
Ann-Britt Środa, 21 Maja, 2008, 16:24
Może jeszcze raz napiszę:
Twoja notka była bardzo dobrze napisana pod względem stylistycznym, dużo opisów, poza tym dobrze oddałaś uczucia. Przeszkadzało mi trochę, że wprowadziłaś narrację trzecioosobową, to przecież pamiętnik! No i widać, ze lubisz Hermionę;p Trochę za bardzo idealizujesz tą Wiktorię poza tym.
Życzę ci powodzenia w prowadzeniu pamiętnika, bo dobrze się zapowiada.
Pozdrowienia!;*
P.S. Czy ktoś wie co to był za wirus, tzn dlaczego wszystkie komentarze trafiały do Tamary Black?
Alarice Środa, 21 Maja, 2008, 18:24
Hmmm... Wiem, że idealizuję. Mam do tego skłonności odkąd pamiętam ^^'
Postaram się tego unikać w dalszych częściach.
Dziękuję.
@nk@ Środa, 21 Maja, 2008, 21:59
no fajnie się zaczyna zgadzam się z Ann-Britt za bardzo idealizujesz swoją bohaterkę. Musi mieć jakieś wady! ale ogólnie spoko
Meg Dimen:) Środa, 21 Maja, 2008, 22:54
Widzę, że szykuje nam się kolejny pamiętnik na który warto będzie wchodzić. Pięknie opisałaś Wiktorie. Ciekawa jestem dlaczego ona po raz pierwszy korzysta z barierki. Zachowuje się również jakby pierwszy raz ma styczność z czarami. Przecież ma 15 lat.
Ps. Co do komentarzy jak tylko wykryłam błąd napisałam do Guardiana i on to załatwił. Szkoda tylko że nie udało mu się zachować wcześniejszych, bo jak zauważyła oNa było ich z 20.
Związek Krytyków ...!
zgadzam się z Ann-Britt za bardzo idealizujesz swoją bohaterkę. Musi mieć jakieś wady! ale ogólnie spoko